Σε αυτό το άρθρο, θα ήθελα να αναλύσω τη σκηνή όπου ο Τομ Σόγιερ, ο ήρωας του βιβλίου «Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ», του Μαρκ Τουαίην, κυριολεκτικά πείθει τους συνομηλίκους του, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, να τον πληρώσουν για να κάνει την εργασία που του ανέθεσε η θεία του η Πόλυ ως μια μορφή τιμωρίας που έπρεπε να κάνει ένα Σάββατο πρωί.
Αν και ο Τομ Σόγιερ είναι ένας φανταστικός ήρωας, πολλοί έχουν επαινέσει αυτή την εξαιρετική ικανότητά του να παρακινεί και να βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται, η οποία είναι ένα σπάνιο και εξαιρετικά περιζήτητο προτέρημα στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Και, δεδομένου ότι ήταν ένα παιδί που κατάφερε να πείσει άλλα παιδιά να κάνουν ό, τι ήθελε αυτός, μπορούμε να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι κανείς δεν του δίδαξε αυτή την ικανότητα, αλλά μάλλον γεννήθηκε με αυτήν.
Αντίθετα, ο ετεροθαλής αδελφός του, Σιντ Σόγιερ, δεν θα ακολουθούσε ποτέ τη «στρατηγική» του Τομ να ξεγελάσει κυριολεκτικά άλλα παιδιά και τη θεία Πόλι, επειδή ήταν ένα παιδί που τηρούσε αυστηρά τους κανόνες, και δεν θα σκεφτόταν ποτέ να κάνει ζαβολιά, όπως έκανε ο Τομ.
Είναι σαφές ότι, αν ο Τομ και ο Σιντ ήταν πραγματικά πρόσωπα και συμμετείχαν στην καθημερινή διαχείριση μιας σύγχρονης επιχείρησης, θα εφάρμοζαν εντελώς διαφορετικά στυλ διοίκησης.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να τονίσω ότι ο Μαρκ Τουαίην ευνοεί ίσως την προσέγγιση του Τομ για την επίτευξη στόχων παρακάμπτοντας τους κανόνες, περισσότερο από την προσέγγιση του «καλού παιδιού» του Σιντ.
Ή, ο Μαρκ Τουαίην ίσως να ήταν ανεπαίσθητα ειρωνικός και σαρκαστικός, επαινώντας το πώς ο Τομ Σόγιερ παρακίνησε άλλους ανθρώπους με έναν τόσο «έξυπνο» τρόπο, ενώ ο Σιντ θα ήταν πάντα το βαρετό αγόρι που δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς κανόνες.
Τελικά, αν ο Τομ μπορούσε να το κάνει αυτό στην ηλικία του, μπορείτε να φανταστείτε τι μεγάλα κατορθώματα θα κατάφερνε ως ενήλικας;
Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι ακόμα και να το σκεφτώ…
Αν και ο Τομ Σόγιερ είναι ένας φανταστικός ήρωας, πολλοί έχουν επαινέσει αυτή την εξαιρετική ικανότητά του να παρακινεί και να βάζει τους ανθρώπους να εργάζονται, η οποία είναι ένα σπάνιο και εξαιρετικά περιζήτητο προτέρημα στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Και, δεδομένου ότι ήταν ένα παιδί που κατάφερε να πείσει άλλα παιδιά να κάνουν ό, τι ήθελε αυτός, μπορούμε να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι κανείς δεν του δίδαξε αυτή την ικανότητα, αλλά μάλλον γεννήθηκε με αυτήν.
Αντίθετα, ο ετεροθαλής αδελφός του, Σιντ Σόγιερ, δεν θα ακολουθούσε ποτέ τη «στρατηγική» του Τομ να ξεγελάσει κυριολεκτικά άλλα παιδιά και τη θεία Πόλι, επειδή ήταν ένα παιδί που τηρούσε αυστηρά τους κανόνες, και δεν θα σκεφτόταν ποτέ να κάνει ζαβολιά, όπως έκανε ο Τομ.
Είναι σαφές ότι, αν ο Τομ και ο Σιντ ήταν πραγματικά πρόσωπα και συμμετείχαν στην καθημερινή διαχείριση μιας σύγχρονης επιχείρησης, θα εφάρμοζαν εντελώς διαφορετικά στυλ διοίκησης.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να τονίσω ότι ο Μαρκ Τουαίην ευνοεί ίσως την προσέγγιση του Τομ για την επίτευξη στόχων παρακάμπτοντας τους κανόνες, περισσότερο από την προσέγγιση του «καλού παιδιού» του Σιντ.
Ή, ο Μαρκ Τουαίην ίσως να ήταν ανεπαίσθητα ειρωνικός και σαρκαστικός, επαινώντας το πώς ο Τομ Σόγιερ παρακίνησε άλλους ανθρώπους με έναν τόσο «έξυπνο» τρόπο, ενώ ο Σιντ θα ήταν πάντα το βαρετό αγόρι που δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς κανόνες.
Τελικά, αν ο Τομ μπορούσε να το κάνει αυτό στην ηλικία του, μπορείτε να φανταστείτε τι μεγάλα κατορθώματα θα κατάφερνε ως ενήλικας;
Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι ακόμα και να το σκεφτώ…
Category
📚
Learning