Ruhi Çenet'in Olası Uzay Yolculuğu
"Ruhi Çenet'in Olası Uzay Yolculuğu" başlıklı videonun metnini buradan okuyabilirsiniz:
Hepinizin bildiği gibi Dünya saçma sapan insanlarla dolu sıkıcı bir yerdir.
Evren ise içinde büyüleyici fenomenlerin olduğu ve insanların hiçbir zaman bilemeyeceklerini de içinde barındıran bir bütündür ve ben şahsen ömrümün sonuna kadar evrenle alakalı birçok şeye olan ilgimi ve merakımı kaybedeceğimi zannetmiyorum.
Peki, bu ilgimin ve merakımın karşılığında olağanüstü bir şeyler olsa, mesela NASA ihtiyacım olan her şeyi karşılayıp beni Dünya'ya geri dönmemem üzere uzaya gönderse ve hayatımın sonuna kadar yetecek miktarda su ve besin gibi temel ihtiyaçlarımı bir şekilde karşılasa nasıl bir yaşamım olurdu?
İlk olarak şunu bilmeliyiz : Uzay Dünya'nın atmosferi dışında ve diğer gök cisimleri arasında yer alan, gök cisimleri hariç evrenin geri kalan kısmındaki boşluğa verilen isimdir ve günümüz teknolojisinin üretebileceği en hızlı uzay gemisiyle hayatımın son gününe kadar durmaksızın seyahat etsem bile evrenin bilinen en karanlık gezegenine veya tamamen elmaslarla kaplı olduğu düşünülen pulsar gezegenine ulaşmam mümkün olmazdı,
Dolayısıyla ömrüm çoğunlukla uzay boşluğunun karanlıklarında harcanırdı ve üstüne üstlük yolculuğum sırasında bir sürü problemle karşılaşırdım.
Örneğin Dünya'dayken yer çekimi beni sürekli olarak aşağı çektiği için vücut sıvılarım yer çekiminin etkisine göre dengeli dağılır. Ama uzaydaki mikro çekim ortamında bu sıvılar vücuduma eşit dağılacağı için suratım başta olmak üzere vücudumun yukarı kısımlarında şişkinlikler oluşur ve suratımda birikecek sıvının oluşturacağı basınç optik sinirlerimi ve göz kürelerimi etkileyeceği için görüş kalitem bozulurdu.
Mikro çekim ortamında vücut kütlem bir ağırlık ifade etmeyeceği için kas gücüne çok ihtiyacım olmazdı ve bu yüzden düzenli egzersizler yapsam bile kaslarım körelmeye başlar, hatta belli bir zaman sonra vücudumdaki kaslar 80 yaşındaki bir insanın kasları kadar zayıflayabilirdi.
Ayrıca uzayda beni aşağı çeken etkili bir kuvvet olmayacağı için vücudumdaki kemikler başlarda her ay yaklaşık olarak %1 oranında uzamaya başlar ve bu boyumun kısa bir süre içinde en az 5 cm uzamasına sebep olurdu. Boyumun uzaması kulağa iyi bir şeymiş gibi gelse de vücut kemiği yoğunluğundaki bu denli azalmalar dayanılmaz ağrılara sebep olur ve belli bir süre sonra Dünya'ya geri dönmek istesem bile Dünya'daki yer çekimi kuvvetine kemiklerim dayanamazdı.
Üstelik her ne kadar yalnızlığı sevsem de tek başıma izolasyon halinde olmam neticesinde depresyon gibi birçok psikolojik sorunlar da yaşayabilirdim.
Bunlara beraber Güneş'in veya diğer gök cisimlerinin yaydıkları radyasyon dalgaları son derecede tehlikeli ve ölümcüldür. Günümüzde Dünya'mızın atmosferi gibi radyasyon dalgalarını mükemmel derecede engelleyecek bir koruyucu üretilememiş olsa da bilim adamları radyasyon sızdırmayacak kostüm üretme çalışmalarına devam etmekte ve uzun süreli uzay yolculukları için gereken yapay yer çekimi sistemini oluşturmaya çalışmaktadırlar.
Hepinizin bildiği gibi Dünya saçma sapan insanlarla dolu sıkıcı bir yerdir.
Evren ise içinde büyüleyici fenomenlerin olduğu ve insanların hiçbir zaman bilemeyeceklerini de içinde barındıran bir bütündür ve ben şahsen ömrümün sonuna kadar evrenle alakalı birçok şeye olan ilgimi ve merakımı kaybedeceğimi zannetmiyorum.
Peki, bu ilgimin ve merakımın karşılığında olağanüstü bir şeyler olsa, mesela NASA ihtiyacım olan her şeyi karşılayıp beni Dünya'ya geri dönmemem üzere uzaya gönderse ve hayatımın sonuna kadar yetecek miktarda su ve besin gibi temel ihtiyaçlarımı bir şekilde karşılasa nasıl bir yaşamım olurdu?
İlk olarak şunu bilmeliyiz : Uzay Dünya'nın atmosferi dışında ve diğer gök cisimleri arasında yer alan, gök cisimleri hariç evrenin geri kalan kısmındaki boşluğa verilen isimdir ve günümüz teknolojisinin üretebileceği en hızlı uzay gemisiyle hayatımın son gününe kadar durmaksızın seyahat etsem bile evrenin bilinen en karanlık gezegenine veya tamamen elmaslarla kaplı olduğu düşünülen pulsar gezegenine ulaşmam mümkün olmazdı,
Dolayısıyla ömrüm çoğunlukla uzay boşluğunun karanlıklarında harcanırdı ve üstüne üstlük yolculuğum sırasında bir sürü problemle karşılaşırdım.
Örneğin Dünya'dayken yer çekimi beni sürekli olarak aşağı çektiği için vücut sıvılarım yer çekiminin etkisine göre dengeli dağılır. Ama uzaydaki mikro çekim ortamında bu sıvılar vücuduma eşit dağılacağı için suratım başta olmak üzere vücudumun yukarı kısımlarında şişkinlikler oluşur ve suratımda birikecek sıvının oluşturacağı basınç optik sinirlerimi ve göz kürelerimi etkileyeceği için görüş kalitem bozulurdu.
Mikro çekim ortamında vücut kütlem bir ağırlık ifade etmeyeceği için kas gücüne çok ihtiyacım olmazdı ve bu yüzden düzenli egzersizler yapsam bile kaslarım körelmeye başlar, hatta belli bir zaman sonra vücudumdaki kaslar 80 yaşındaki bir insanın kasları kadar zayıflayabilirdi.
Ayrıca uzayda beni aşağı çeken etkili bir kuvvet olmayacağı için vücudumdaki kemikler başlarda her ay yaklaşık olarak %1 oranında uzamaya başlar ve bu boyumun kısa bir süre içinde en az 5 cm uzamasına sebep olurdu. Boyumun uzaması kulağa iyi bir şeymiş gibi gelse de vücut kemiği yoğunluğundaki bu denli azalmalar dayanılmaz ağrılara sebep olur ve belli bir süre sonra Dünya'ya geri dönmek istesem bile Dünya'daki yer çekimi kuvvetine kemiklerim dayanamazdı.
Üstelik her ne kadar yalnızlığı sevsem de tek başıma izolasyon halinde olmam neticesinde depresyon gibi birçok psikolojik sorunlar da yaşayabilirdim.
Bunlara beraber Güneş'in veya diğer gök cisimlerinin yaydıkları radyasyon dalgaları son derecede tehlikeli ve ölümcüldür. Günümüzde Dünya'mızın atmosferi gibi radyasyon dalgalarını mükemmel derecede engelleyecek bir koruyucu üretilememiş olsa da bilim adamları radyasyon sızdırmayacak kostüm üretme çalışmalarına devam etmekte ve uzun süreli uzay yolculukları için gereken yapay yer çekimi sistemini oluşturmaya çalışmaktadırlar.
Category
📚
Learning