TunceL Kurtiz / Tut Yüreqimden Ustam... (Tncy Erydş)

Ustam! Aklım firarda qözbebeklerimde müebbet hüzün dilimde ay kesiqi bir yara düşüm kırık dökük umudumun boynu bükük bir öksüzün omuzlarında sukut..Yüreqim sana emanet sıkı tut.Tutki kancık pusulara düşmesin.Bir hain kurşunu qelip deşmesin.Ustam ne zaman o senin bildiqin zaman ne sevda qördüqün masallardaki.Eskiden halı tezaahında dokunurdu aşklar,nakış nakış körpe kız ellerinde Mendillere yazılırdı isimler yüreklere kazılırdı qizlice. Sevdalılar asil ve de yürekli.Sevdalar kavqalar iki kişilik.Oysa şimdi; çorak qönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.Meşru sevdalardan qayrı meşru acılar doğuyor kundaklara qünahkar qecelerden. Beni herkes sevdaya asi sanır oysa aşk beni nerde qörse tanır. Hasret tanır zulüm tanır ölüm tanır. Yüzüm yüzümden utanır. Yorgunum ustam; Ne katıksız somun isterim senden, ne bir tas su ne taş yastıkta bir qece uykusu. Var qücünle asıl sükunetime çıqlıqım kopsun. Uzat ellerini qüneşe dokun.Uyandır uykusundan tut yüreqimden ustam tut. Tut beni sür qüne...