Mücella Pakdemir - Aç Kapılarını Vuslatın - şiir

AÇ KAPILARINI VUSLATIN

Yürek arası kavgalarda
Ağlar süpürüldükçe sevdalar
Anılar buza yatar… anılar usulca kaçar
Yakala saçlarından çılgınlığımı
Kesmez dibe vurmadan, kıvılcım saçar

Aç kapılarını vuslatın, yeter be yeter!…
İşte on dördünde dolunay…İşte yar…
Es deli rüzgarım, es de körükle!
Yoksa nasıl büyür, gecelerde yangınlar…

Fışkıracak fidanlarım bekler tohumlarında
Koklansa yanacak pembe yaban güllerim
Soyulsun ten candan, sabaha kadar
Tere bulaşır katmanlarında
Ah! Ellerim… ellerim…

Düşsün düşümün günahkar geceliği
Acıma… kır dallarımı can çatallarından
Bilmez misin, silinirmiş tüm kırmızı kayıtlar
Ölürse ölsün gündoğumunda aşk
Şiirim doğar taze topraklarından

Mücella Pakdemir