Mücella Pakdemir - Seni Öptüğüm Zaman - şiir

Seni öptüğüm zaman

Öyle böyle değil… İçim titriyor sevgilim
Seni öptüğüm zaman
Ne damarlarımda kan kalıyor, ne bedenimde can.
Dünyanın en tatlı yemişleri ağzımda
Milyonlarca hücre aşka doğuyor dudaklarımda
Dişlerim sızlıyor mutluluktan
Seni öptüğüm zaman

Dizlerimde derman kalmıyor, sendelemem bundan
Beynimin içi bayram yeri
Çakmak çakmak yıldızlar, ışıl ışıl gökyüzü
Işığa koşan karasevdalı pervaneleri
Takip ediyor rengârenk bir duman
Seni öptüğüm zaman

Dilim dilim oluyor kalbim
Duracak diye korkuyorum
Sonra şekilleniyor kıvrılarak
Bakıyorum… Kıpkırmızı bir gül
Sana sunuyorum
Alıp koynunda saklıyorsun
Seni öptüğüm zaman

Nefesim kesiliyor başım dönerken
Ve damarlarıma lâvlar pompalanırken
Ayılıp bayılıyorum asırlar kadar uzun saniyelerde
Kış ise yaz oluveriyor, güz ise bahar
Dallarda tomurcuklar patlıyor
İşvekâr edâyla çağırıyor ruhumu
Miski amber kokan füsunkâr ovalar
Yuvarlanasım geliyor çimenlerde
Devamı var.......
..............
Mücella Pakdemir