Mücella Pakdemir - Dayanamam - şiir

DAYANAMAM

Bu gecenin sabahında tek başıma kalacağım
Gözlerimi yumdum ama belki de hiç uyanamam
Yalnızlığa sarılarak yokluğunda solacağım
Ölüm sindi her yanıma, gitme gülüm, dayanamam

Dem tutmuyor hayallerim, engel olan bir şeyler var
Sanki seni son görüşüm, hüznüm canı tenden kovar
Ağzı açık bekliyorken özlem denen o canavar
İnsaf edip uçuruma itme gülüm, dayanamam

Gönlüm sabır damıtıyor, efkârımı soranım yok
Ezeldendir garipliğim, vaadinde duranım yok
Şu gönlümü senden başka böylesine yoranım yok
Gözyaşımda tükenerek bitme gülüm, dayanamam

Küllerimden doğmak için mazimi mi yakacağım?
İçinde sen yaşıyorsun, nasıl kibrit çakacağım?
Hangi vurgun yemiş kalple yanışına bakacağım?
Duman duman savrularak tütme gülüm, dayanamam

Yarım kalan sevdamızı mezarıma göm diyorsun
Ağır gelir, böyle deme, bensiz nere gidiyorsun?
Elin hâlâ elimdeyken nasıl veda ediyorsun?
Yemin olsun tükenirim, etme gülüm, dayanamam

Mücella Pakdemir