Category
😹
FunTranscript
00:00นี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำให้คุณปลอดภัย
00:02ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:04ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:06ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:08ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:10ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:12ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:14ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:16ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:18ฉันจะทำให้คุณปลอดภัย
00:20อย่าปังค� pouquinhoอมดวงน้ำแว๊บกับพ่อ
00:22อย่าปังากับมนุษย์
00:24แผลน้ำแว่บ
00:25คุณข้าไม่มีกล้อง
00:26ยังไง
00:27โน่น germ
00:28ไหลนั่น
00:30อย่าปังควรให้ฉันต้องใจร้ายกับแก
00:31เหมือนที่ทำกับไอ้พาส
00:33ไอ้พาสมันตาย อย่าเพ้อ
00:47ไมรรzhs
00:49คนคล้ายที่ชื่อภาษากรทงธิวากร
00:51ที่ถูกรถชนไปเมื่อวันก่อนอยู่ที่ไหน
00:53ภาษากรทงธิวากรเสียชีวิตแล้วนะคะ
01:00ทำไมฉันต้องมาอยู่ในร่างแกด้วย
01:05มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:19มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:21มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:23มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:25มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:27มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:29มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:31มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:33มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:35มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:37มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:39มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:41มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:43มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:45มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:49มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:51มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:53มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:55มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:57มันเป็นไม่ได้อย่างไร
01:59มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:01มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:03มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:05มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:07มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:09มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:11มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:13มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:15มันเป็นไม่ได้อย่างไร
02:19ที
02:21ที
02:23ลุกมาทำไมละลูก
02:25ลุกขึ้นมาอีกแล้ว
02:27ไปๆ กลับไปนั่งลูก
02:29ดีวยมันสบาย
02:31ออย ดีก็เป็นอะไรไปอีกหรอก
02:33นี่ น่ากี้พยาบาลก็บอกแม่
02:35ว่ามัววานนิทีก็ลุกจากเตี๋ยงลงไปข้างล่างเหรอ
02:37อ้อย
02:39ทำไมต้องทำอย่างนั้นล่ะลูก
02:43ที
02:46ทีลงไปถามหาพี่พาสทำไม
02:50ใครมาพูดอะไรให้ทีฟังเหรอ
03:09ที
03:14ทีอย่าโทษตัวเองนะลูก
03:17มันไม่ใช่ความผิดของทีนะ
03:24ทำไมมองแม่อย่างนั้นล่ะ
03:29ที
03:31พี่เป็นอะไรหรือเปล่า
03:33ที
03:35ให้แม่ตามหอมั้ย
03:36ห๊ะ
03:38ที
03:45แม่ครับ
03:46ผมไม่อยากไปอำนายลิกา
03:48แม่ไม่รับผ่านแล้วเหรอครับ
03:49ถึงไล่ผ่าน
03:54แม่ครับ
03:55แม่
03:58แม่
04:00แม่ครับ
04:05แม่ แม่ครับ
04:07แม่
04:28ผมจำอะไรไม่ได้
04:30ผมไม่รู้ว่าผมเป็นใคร
04:37โปรดติดตามตอนต่อไป
05:08จากควรก้านตัวสมองของคุณทีทัท
05:10ไม่พบว่ามีเลือกหดอก
05:12หรือว่ามีอะไรที่น่ากลัวใจนะครับ
05:15แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ
05:17ความทรงจำบางส่วนของคนไข้
05:19หายไปครับ
05:21ไม่จริงใช่ไหมลูก
05:23ลูกต้องจำพ่อได้สิ
05:24หรอ
05:26พ่อเอง
05:30ที
05:32ที
05:34ที
05:36ที
05:37ที
05:38ที
05:39ที
05:40ที
05:41ที
05:42ที
05:43ที
05:44ที
05:45ที
05:46ที
05:48ที
05:51ที
05:54ทีทัท
05:56คนไข้ยังจำคนอับรอบตัวได้นะครับ
05:58แต่จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้
06:00บางทางคนไข้อาจจะพูด
06:02หรือทำอะไรที่แปลกต่างไปจากเดิม
06:05หรือเนื่องจากสมองที่รับการกระทบประเทือนจากปฏิเหตุนะครับ
06:09แล้วลูกฉันจะหายไหมคะ
06:11ก็คงต้องใช้เวลานะครับ
06:13แต่ถ้าทำตามที่หมอบอก
06:14ความสำจัดมันก็อาจจะกลับมาได้เหมือนเดิมครับ
06:44ไม่รู้จะต้องใช้เวลานั้นแค่ไหนนะครับ
06:46กว่าความจำของคนที่จะกลับมา
06:49ท่านครับ
06:51ที่นี่วุ่นวายกันไปหมดแล้ว
06:52น่าจะเป็นอะไร
07:07มันเป็นหมอกนะครับ
07:11มันไม่ใช่หยุดอาหารน่ะครับ
07:13อาหารในเมืองนั้น
07:14จะเป็นอะไร
07:15ท่านครับ
07:16ตรงนี้หุ่นวายกระไปหมดล่ะ
07:18หาต้อนที่เจอไหม
07:19เจอครับท่าน
07:20แต่คุณที่หนีไปได้ครับ
07:22หนี
07:23หนีไปไหน
07:24คึณที่แอบตั้งกล้องเมืองจรปิด
07:26ไว้น่องทำงานของท่านเลขาป DraPModครับท่าน
07:29และกล้องนั้นมันชื่อเกรกันทุกอย่าง
07:31ทุกคำพูดของท่าน
07:33กับคุณหมอปรามุดในคืนนี้ครับ
07:36ผมพยายามแย่งนะครับท่าน
07:38แต่คุณT ก็หนีไปได้ครับ
07:40T
07:43ท่านครับ
07:44รีบตามหาคุณT ให้เจอดีกว่านะครับ
07:47ถ้าฝายนั้ยก้องนั้นในมือياหมดเท่าลดมื้อเม่าไร
07:50ท่านด่อนร้อนแน่ครับ
07:53เอาไฟในกล้องนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้
07:56ไม่
08:01แต่ก็ไม่แน่นะ
08:06คนฉลาดจากเจ้าที่
08:10อาจจะแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม
08:13จะได้ไม่ต้องบอกที่ซ่อนไฟในกล้องให้กับเรา
08:19อาจจะเป็นไปได้นะ
08:23จับซาด้วยก็ได้
08:25ได้ครับท่าน
08:36มือใช่มั้ย มือใช่มั้ย มือใช่มั้ย
08:41ถ้าฉันอยู่ในร่างของแก
08:45ฉันคงจะทำร้ายคนที่ฉันเกลียดในงานมากเลยสินะ
08:52สวัสดีค่ะ
08:54วันนี้
08:55คุณอาการดีขึ้นแล้วเหรอคะ
08:57ถึงลุกขึ้นมายืนได้
09:05ทำไมเราถึงจะต่างงานกัน
09:23คุณรับผมหรอ
09:33พยาบาลบอกว่า
09:34คุณจำอะไรไม่ได้เลย
09:37จริงหรือเปล่าคะ
09:46ใช่
09:48คุณจำเหตุการณ์
09:50ก่อนเกิดโดนปัติเหตุไม่ได้เลย
09:57เราไปรักกันตอนไหน
10:05หลังจากฉันเรียนจบ
10:07กลับมาที่ไทย
10:08พ่อก็อยากให้เราแต่งงานกันค่ะ
10:11แล้วคุณก็ยอม
10:14แล้วทำไมต้องไม่ยอมด้วยเหรอคะ
10:18แล้วคุณไม่มีฟาน
10:22ไม่มีคนที่คุณอยากแต่งงานด้วยอย่างนั้นเหรอ
10:28ไม่มีค่ะ
10:31คนที่ฉันอยากแต่งงานด้วย
10:33คือคุณ
10:37คุณกำลังจะบอกผมว่า
10:40คุณไม่เคยรักใครเลยอย่างนั้นเหรอ
10:48ไม่เคยค่ะ
10:53ผมไม่คิดเลยนะ
10:56ว่าคุณจะง่ายแบบนี้
11:03แล้วทำไมต้องยากด้วยเหรอคะ
11:08ฉันขอตัวก่อนนะคะ
11:11เราพบกัน
11:12โปรดติดตามตอนต่อไป
11:43โปรดติดตามตอนต่อไป
12:06เธอจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอมาย
12:07นี่คือสigner
12:10หมายตัดสินใจแล้ว
12:11แล้วหมายก็จะไม่ลมเลิกด้วย
12:14แล้วหมายจะยอมแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น
12:17แล้วไม่เป็นลูกสัพพท์คุณธนาได้จริง ๆ เหรอ
12:20ทำไมต้องแต่ง
12:21เอา
12:24นอกจากเรื่องผลาดแล้ว
12:26หมายยังอยากรู้ด้วยว่า
12:28คืนนั้น
12:29อยู่บนดาดฟ้ากับแม่จริง ๆ หรือเปล่า
12:32ถ้าเราสืบด้วยวิธีอื่นก็ได้นี่
12:34ไม่เห็นต้องเอาตัวเข้าไปเสียงขนาดนี้เลย
12:37วิธีไหนล่ะนนท์
12:38นนท์เป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ
12:40ว่าบ้านนั้นเขาเก็บตัว
12:41ไม่คบใครเลย
12:43ทั้งคนธนา
12:44ทีทัท
12:45แล้วก็แม่ของเขา
12:47เรียกด้วยว่าแทบจะไม่มีใคร
12:48เป็นเพื่อนสนิทของพวกเขาเลย
12:59ใครที่ชนกับช่างไฟ
13:00บนทางหนีไฟวิธีทัทจริง
13:06บางที
13:07มายอาจจะได้กล้องตัวนั้นที่ช่างไฟก่อน
13:12และเราก็จะได้หลักฐาน
13:13ในการเล่นงานของพวกนั้น
13:22แต่ถ้าเธอตัดสินใจเข้าไปยุ่มกับพ่อพ่อ
13:26เธอจะทอนตัวออกมายากนะ
13:28พัฒนากับทีทัท
13:31ไม่ใช่คนที่เธอจะไปเล่นด้วยง่าย ๆ
13:35ไม่ต้องห่วง
13:37มายจะหนีให้ทัน
13:40เพราะมายไม่เคยคิดจะแต่งงานกับผู้ชายแค่นั้น
13:44และก็ไม่มีวันจะแต่งงาน
13:58คุยไว้ที่รถเลยนะ
13:59ค่ะ
14:07โทรศัพท์ทุกทีค่ะ
14:09นิ่มให้ที่ร้านอวนข้อมูลจากเครื่องเก่าเรียบร้อยแล้วค่ะ
14:12ขอบใจนะจ๊ะ
14:28ไม่มีเลย
14:30ทีไปไว้ที่ไหน
14:35มือถือเครื่องใหม่
14:37แม่ให้เขาโอนข้อมูลมาให้แล้ว
14:41เมื่อกี้หมอบอกว่า
14:42ทีจะได้กลับบ้านแล้วนะ
14:44ดีใจไหมลูก
14:58จำอะไรได้บ้างไหมที
15:03ทำไมคุณดูสนใจผมนั้น
15:08คุณทำไมไม่เรียกแม่ล่ะ
15:12ทำไมถึงรีบเผ่าสบพี่พากันหนาดนึง
15:16คนเห็นเขาไม่ได้เหรอ
15:27เมื่อกี้แม่ทำไง
15:30ทำอะไร
15:35พ่อของลูกก็เป็นคนสัก
15:36แม่พยายามห้ามแล้ว
15:40น่าสงสารทุณ
15:42ตอนอยู่ก็ไม่มีใครสนใจ
15:44ตอนตายก็รีบเปา
15:47ทำอย่างกับเขาเป็นหมาข้างนั้น
15:50ที
15:51ทีอย่าพูดถึงผิดผ่าแบบนั้นนะ
15:52แต่ผมพูดผิดที่ที่ไหน
15:55หมาข้างสะนุน Wattsad
15:57ที่แปลกต่างไปจากเดิม
15:59สื่อเนื่องจากสมองได้รับการกระทบประเทศจากพิเศษนะครับ
16:10พรุ่งนี้แม่มารับจากเช้านะที
16:27อย่าลืมติดตามตอนต่อไป
16:58คุณที
17:00ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ
17:03คุณที
17:05ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ
17:24เอาปวดมันไว้
17:26ไม่เอา
17:28ไม่เอา
17:30ไม่เอา
17:32ไม่เอา
17:50ปะนิม
17:52คุณทีจำป้าได้ด้วยเหรอคะ
17:54คุณแม่บอกว่าคุณทีเนี่ยความจำเสื่อม
17:58นึกว่าจะจำป้าไม่ได้สิอีก
17:59จำได้สิครับ
18:00ก็ป้าเลี้ยงผมมาสิครับ
18:03ป้ายังดูเหมือนเดิมเลยนะครับ
18:05แก่เหมือนเดิมใช่ไหมคะ
18:10เข้าบ้านเถอะลูก
18:30โปรดติดตามตอนต่อไป
19:01จำอะไรได้บ้างไหมที
19:07นี่ถ้าไปพาเขากลับบ้าน
19:09เขาคงเสียใจแย่เลยนะครับ
19:12ที่บ้านไม่มีรูปเขาเลย
19:15ขอโทษนะคะที่มาช้า
19:23พอดีมาไปซื้อของกินมาให้นะคะ
19:27นี่ค่ะ
19:30ขอบใจนะที่มาเยี่ยม
19:32คุณลุงธนาให้มายมาคอยดูแลคุณทีค่ะ
19:35รีบจังเลยนะ
19:37รอให้แต่งก่อนไง
19:41สมัยนี้แล้ว
19:43ใครเขารอกันล่ะค่ะ
19:46นี่อยากแต่งกับ
19:49ผมขนาดนั้นเลยเหรอ
19:51หิวไหมคะ
19:53ฉันซื้อกุ๋ยเตี๋ยวยาวราชมาให้ด้วย
19:55ป้านิมครับ
19:57เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากบ้าน
19:58ผมไม่อยากเห็นหน้าครับ
20:09เธอกลับไปก่อนครับ
20:11ทีคงไม่สะดวกจะพบเธอวันนี้
20:29ที
20:32ห้องทีอยู่ทางนี้ลูก
20:59ยังไม่ไปอีกเหรอ
21:07ผมเป็นคนให้หนูมายไปดูแลสักทีเอง
21:10คุณไม่ต้องยุ่ง
21:28ขออนุญาตนะคะ
21:36คุณทีคะ
21:38ขอเข้าไปนะคะ
21:59คุณยังใส่เฝือแขนอยู่
22:02ให้ฉันช่วยนะคะ
22:04ต้องให้ผมบอกอีกกี่ที
22:06ว่าผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ
22:09แต่ฉันอยากอยู่กับคุณนะคะ
22:12นี่อยากแต่งงานกับผมขนาดนี้เลยเหรอ
22:17ก็คงงั้นมั้งค่ะ
22:21ผมจะไม่มีวันแต่งงานหรอกคุณ
22:24อย่าพูดอะไรที่จะทำให้ตัวเองเสียใจ
22:26ทีหลังเลยค่ะ
22:30ถ้าอยากแต่งงานกับผมขนาดนั้น
22:34ก็ลองทำให้ผมรักคุณให้ได้สิ
22:39ไม่ต้องห่วงค่ะ
22:41ฉันทำได้แน่
22:47พระเจ้ตัวอยู่ข้างในใช่ไหมคะ
22:56ไม่ต้องห่วงครับ
23:18แล้วถ้าผู้ชายที่ชนกับช่างไฟ
23:20บนทางหนีไฟคือทีทัดจริง
23:23บางที
23:24แล้วเราก็จะได้หลับทาน
23:26ในการเล่นงานของพวกนั้น
23:54ฉันช่วยถอดนะคะ
24:24โปรดติดตามตอนต่อไป
24:54อาบน้ำเสร็จแล้วบอกฉันนะคะ
25:24เกงเกงล่ะ
25:26เสื้อผมยังถอดไม่ได้เลย
25:29แล้วผมจะถอดเกงเกงได้ยังไง
25:47ทำขนาดนี้แล้ว
25:50อาบน้ำให้ผมด้วยได้ไหมล่ะ
25:54ได้ค่ะ
26:25คุณยังใส่เฟลกอยู่
26:27อาบในอาหรณ์ดีกว่านะครับ
26:32อาบน้ำได้สิมั้ยล่ะ
26:38ทำไม
26:40เรื่องเกรียดผมเหรอ
26:43ก็...
26:45ไม่เกรียด
26:48ว่าเกรียดเลย
26:50ไม่เกรียด
26:52แล้วทำไม
26:54ไหนบอกว่าจะทำให้ผมรักคุณไง
27:03ได้สิค่ะ
27:05ถ้าคุณอยากให้ฉันทำ
27:07ฉันก็ทำ
27:10ไหน ๆ เราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว
27:13หลังจากแต่งงาน
27:15ให้ฉันทำมากกว่าหากงาน
27:18ฉันก็ทำได้ค่ะ
27:24โปรดติดตามตอนต่อไป
27:54กลับไป แล้วไม่ต้องกลับไปอีก
27:58ไม่ค่ะ ฉันจะอยู่ดูแล
28:00ก็ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอ่ะ
28:03เสียงดังอะไรกันอ่ะ
28:08เกิดอะไรขึ้น
28:24มายเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ
28:54มายเปลี่ยนได้ไหม
28:56มาย มายได้ยินไหม
29:00มาย มาย
29:18อะไรที่เธอคิดจะทำ
29:21เลิกคิดซะเถอะนะ
29:25ฉันรู้นะ ว่าเธอมาสนิทสนมกับลูกชายฉันเพราะอะไร
29:33มายก็แค่
29:35ทำตามที่พ่อตกลงกับคุณลุงธนาแค่นั้น
29:39ฉันไม่ต้องการลูกสัพภัย
29:41ที่เห็นเรื่องการแต่งงานเป็นแค่เรื่องธุรกิจแบบนี้
29:48คุณไม่อยาก แต่คุณลุงธนาอยากนี่ค่ะ
29:54มายเข้าใจนะคะ ว่าคุณเป็นห่วงคุณทีทัด
29:59น่าอิจฉาคุณทีทัดจังเลยนะคะ
30:02ที่เขามีแม่ที่รักและเป็นห่วงลูกขนาดนี้
30:05ไม่เหมือน
30:08ไม่เหมือนอะไร
30:10นี่เธอจะพูดอะไร
30:13ไม่เหมือนลูกที่พ่อแม่ไม่สนใจไงค่ะ
30:18มีเยอะแยะไป
30:21จริงไหมคะ
30:24ไม่เหมือนอย่างนั้น
30:33เจ้าหลังจะเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ในห้องน้ำผู้ชายคนอื่น
30:49ผมอยากไปเดินสำรวจบ้าน เผื่อจะจำอะไรได้บ้าง
30:54ผมอยากไปกับวาทิคุมันมากกว่า
31:25เหมือนเปรี้ยวอย่างนี้ล่ะ
31:34อ้าว คุณทีเข้ามาทำอะไรคะเนี่ย จะเอาอะไรหรือเปล่า
31:38ผมแค่เดินดูบ้าน เผื่อว่าจะจำอะไรได้
31:42แล้วผมก็ได้กลิ่น
31:45กำลังทานแกงทรงให้คุณแม่ค่ะ
31:47แต่วันนี้มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะ เปรี้ยว
31:50แก้เท่าไหร่ก็ไม่หาย
31:51สงสัยจะต้องเผยทิ้งแล้วก็ทำใหม่แล้วล่ะ
31:55ให้ผมชิมหน่อยได้ไหมครับ
32:01เปรี้ยวไหมคะ โอ้โห
32:03ป้านี้ฝีมือตกจริง ๆ แก่แล้วแก่เลย
32:06แล้วไอ้รถเปรี้ยวนี่มันก็แก้ยากซะด้วยสิ
32:09โอ้ย ยังไงเนี่ย
32:21โอ้โห
32:52หายเปรี้ยวแล้วจริง ๆ ด้วยคะ
33:08อันฝรั่งจะช่วยดุดความเปรี้ยวออกไปได้ครับ
33:11ทำไมคุณทีรู้ละคะ
33:13ป้านไม่เคยเห็นคุณทีทำอาหารซักที
33:14ว่าไม่เคยเห็นคุณทีทำอาหารสักที
33:23คือ...
33:25ผมเคยดูยูทูปนะครับ ก็เลยจับจำเขามา
33:37แค่นั้นหรอ
33:45พาสหยุดก่อนเลยลูก นี่เดี๋ยวก่อน
33:48กลับมากินข้าวให้เสร็จก่อน
33:50ก็ไม่ต้องทำเชโปะผัดไข่ทำไมล่ะ พาสไม่ชอบ
33:53พาส เดี๋ยว พาส
33:56พาส
33:58เดี๋ยวก่อนลูก
34:15ตัวที่พาสเคยนั่งทำการบ้าน
34:21พาสเคยนั่งเล่นเกมกับแม่เหมือนเตียงนี้
34:45พาสชอบมามองพ่อกลับจากทำงาน
34:50ที่หน้าต่างนี้
34:54นี่คุณเริ่มจำอะไรได้แล้วเหรอครับ
35:03แม่ผมเล่าให้ฟังนะ
35:06ดูคุณอยากให้ผมจำได้จังเลยนะ
35:08ค่ะ ความทรงจำของคุณสำคัญกับฉันมาก
35:16จริงสิ ผมจำได้อีกอย่างหนึ่งนะ
35:21พ่อผมบอกว่าคุณเคยเรียนอยู่ที่นิวยอร์กนี่
35:24พี่ชายผมอยู่นิวยอร์กตั้งแต่เด็กเหมือนกัน
35:27รู้ชายครับมั้ย
35:31ไม่ค่ะ
35:32พี่ชายผมเปิดร้านอาหารไทยกับเพื่อนด้วยนะ
35:34ชื่อว่าวอทแซป
35:35คุณอาจจะเคยไปก็ได้
35:39ไม่รู้สิค่ะ
35:40ฉันจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่
35:44คนไทยอยู่เมืองเดียวกันนี่นะ
35:46ไม่รู้จักกัน
35:47เป็นไปไม่ได้
35:50แล้วทำไมฉันต้องรู้จักพี่ชายคุณด้วยล่ะ
35:52พี่ชายคุณไม่ใช่คนสำคัญอะไรที่ฉันต้องมานั่งรู้จักซะหน่อย
36:04นี่
36:15ในชีวิตคุณ
36:17เคยมีคนสำคัญบ้างไหม
36:20พ่อ แม่
36:23หรือว่าแฟน
36:30คุณไงค่ะ
36:31คุณคือคนที่สำคัญกับฉันมากที่สุด
36:35จริงเหรอ
36:38ผมจะช่วยคุณได้ยังไง
36:43เอาอย่างนี้ดีกว่า
36:46ให้พี่พาสเขาเป็นเพลง
36:57สาบานตอนหน้ารูปของเขา
37:01ให้เขาได้รัก
37:04และรับรู้ได้ว่า
37:06คุณจะรัก
37:08และไม่มีวันหักหลังผม
37:12พูดออกมาสิ
37:22พ่อ
37:34ค่ะ
37:36ฉันจะรัก
37:38และไม่มีวันหักหลังคุณ
37:40คุณทีทัน
37:50กลับไป
37:53ผมบอกให้กลับไป
38:04โปรดติดตามตอนต่อไป
38:34โปรดติดตามตอนต่อไป
39:04โปรดติดตามตอนต่อไป
39:34โปรดติดตามตอนต่อไป
40:05นี่ใครคะ
40:14เดี๋ยว
40:15คุณเป็นใคร
40:16เข้าเฟซภาพได้ยังไง
40:35ว่าไงนนท์
40:39ฉันเสร็จธุระแล้ว
40:40เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน
41:04หวาดที่ลูกสัมภัยคุณเนี่ย
41:06มันแน่จริง ๆ นะคะ
41:08เข้าบ้านมาวันแรก
41:09ไปพ้นละห้อง
41:11และก็ไปยืนก่อด
41:12กลมอยู่กลางบ้าน
41:14ผู้หญิงสมายนี้นี่
41:15มันกล้าจริง ๆ
41:17นี่ นี่ก็เพิ่งรู้จักกันจริง ๆ หรอคะ
41:20ก็ดีเห็นมาว่า
41:21เพิ่งกลับมาจากเมืองนอก
41:22ก็คงเพิ่งรู้จักกันจริง ๆ แหละ
41:25แต่ฉันว่าผู้หญิงคนนี้
41:27ที่มาสนิทสนมกับที่แบบนี้
41:30อาจจะไม่ใช่แค่ดิวทุรกิศของโ้อหรอก
41:34อะไรนะคะ
41:36คุณคิดว่าคุณธนาสั่งมาเหรอคะ
41:39ก็วันที่ที่จะหนีจนเกิดอุPLEตีหิฑ
41:42คุณธนนา ตามไปลากที่ถึงสนามบิน
41:44เขาคงจะรู้ว่าทีมีคลิปที่จะเอาผิดเขาได้
41:48ก็เลยส่งมายมาคอยจับตาดู
41:51เมื่อไหร่ที่ทีจำความได้
41:53เขาก็คงจะเอาคลิปนั้นไปทำลายแน่ ๆ
41:56ไม่ได้นะคะ
41:58ถ้าคุณธนาได้คลิปนั้นไปก่อน
42:00คุณทีกับคุณก็ไม่มีทางที่จะหนีไปจากคุณธนาได้เลย
42:11ฉันถึงต้องทำทุกวิธีถ่าย
42:12ให้ทีฝืนความจำให้เร็วที่สุด
42:17แล้วก็จะได้เอาคลิปนั้นมาให้ได้ก่อนใคร
42:24ขอบใจมาก
42:27มีตำรวจไปขอภาพกล้องวงจรปิดที่สนับบินครับ
42:30เพื่อตามคุณพลาด
42:32ผมสั่งลบออกก่อน
42:34มาเลยไม่ได้อะไร
42:38แสดงว่ามีคนสงสัยเรื่องการตายของไอ้พลาดนั่น
42:42แล้วก็คุณลำพา
42:44จะพยายามทำอะไรครับ
42:47ลำพา
42:51ให้คนไปตามสืบ
42:53ว่ามันเป็นคนของใคร
42:55ได้ครับ
42:56ตามเก็บหลักฐานให้หมด
42:58ใช้เงินเท่าไรใช้ไป
43:00แต่เก็บให้หมดอย่าให้เหลือลองลอย
43:04เข้าใจไหม
43:06ได้ครับท่าน
43:13กล้องที่สนามบิด
43:15จับภาพสุดท้ายของภาค
43:17ที่กำลังช่วยผู้หญิงท้องเคลียร์รถเคลียร์ไปที่รานจดรถ
43:21แต่ภาพจับกล้องที่รานจดรถในเวลาต่อมา
43:24มันหายไป
43:25ถึงสามสิบนาที
43:27เราเลยไม่เห็น
43:29ว่าภาคหายไปทั้งนั้น
43:32แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ
43:34ก็หายไปเหมือนกัน
43:37เรากำลังให้ลูกน้อง
43:39ตรวจสอบการตาย
43:42ดอบกล้องวงจอมบิดทุกตัว
43:43บริเวณทางเข้าออกมาจนล้วน
43:45ส่วนแทคซี่ขั้นที่เกิดดูกับวัดที่เหตุ
43:48ก็ไม่ได้ลงทำเบียน...
43:49เป็นแทคซี่สนามบิดด้วย
43:51แล้วประวัติศาสตร์สนามบิดได้อย่างไร
43:53แต่นอนแล้วสิครับ
43:54ผมเลยลองเชียก
43:56เส้นทางของแทคซี่ที่เกิดด่วanych determines traffic
43:58ย้อนกลับจากจุดเกิด
44:01ก็พบว่ารถ
44:02ขับออกมาจากสนุกกินแก้ว
44:05แต่กล่องเokediroam shooting��งจรแห่งนั้นเสียหมดเลย
44:10หรือว่าเป็นฝีมือของคุณทุนาอีก
44:12ก็เป็นไปได
44:15เราให้เพื่อน
44:16ไปตราสอบกล่องมงจรปิดตามรû่งคาเท่านั้นดู
44:19เพื่อจะมีใครจับภาพอะไรได้
44:23ม้าย
44:25เข้าไปบ้าญผมอีทายวันแรก
44:26เป็นไงบ้าง
44:29เขายังจำอะไรไม่ค่อยได้เลย
44:32แล้วแม้ของเขาก็หุดงิด
44:34เพราะคิดว่าฉนยักษ์แต่งงานเพราะถูกภักกิจ
44:37เราพูดตรง ๆ นี่
44:40เราไม่อยากให้เธอเข้าใบเสียงขดาบนี้เลย
44:44พอเถowners
44:45เลิกพูดซ้ำได้ล่า
44:47ฉันจะระวังตัวเองเป็นอย่างดี
44:48แต่นสก็พูดถูกนะลูก
44:50ไม่ต้องระวังตัวให้นักมากเลย
44:52ถ้าคนพวกนั้นรู้เนี่ย
44:54มันไม่มีทางอยู่เฉยแน่
44:57ค่ะพ่อ
45:13ฮัลโหล
45:18บอกเจ้าหน้าให้คุณเออร์ผมให้ว่าง
45:22แล้วน่าจะวันสุด
45:24ช่วงบาท
45:28คุณธนาเรียกพ่อไปทำอะไรอีกค่ะ
45:44พระสุขเหมือนคนกระเป๋าเดินทางไปจากทั่วแล้วนะ
45:48ไม่มีทั้งไฟไม่มีทั้งกล้อง
45:50แกว่าที่ไหน
46:04ไฟอะไร
46:06แกต้องการอะไรแกอยากได้อะไร
46:08แกบอกฉันว่าจะให้แกได้ทุกเรื่อง
46:12ทำลายไฟนั่นสัก
46:18มันอยากได้อะไรของมัน
46:34ที
46:36หิวหรือยังลูก
46:38เช้านี้แม่กับปะนิมนะ
46:40เตรียมกับข้าวไว้หลายอย่างเลย
46:42มีข้าวต้มชมม่อนของโปรดคุณทีด้วยนะคะ
46:44คุณโลมพาตื่นมาทำแล้วตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ
46:46ทีเคยบอกแม่ว่า
46:48ทีชอบเนื้อปลาซาวม่อน
46:50มากกว่านเนื้อปลากระโภง
46:52จำได้ไหมลูก
46:54ละสิ
46:56แล้วคุณทียังชอบกลิ่นเซิมด้วยนะคะ
46:58แต่ไม่ใช่เซิมบางโมศนะคะ
47:00เซิมบางลูกที่หวาน NGOs
47:04อ้าว
47:06ไม่ขำหรอคะ
47:08คุณทีเคยพูดกับป๊าแบบนี้
47:10ไม่เป็นไร นั่งสิลูก
47:22ที...
47:24กลับมาอยู่บ้านแล้ว
47:26ทีจำอะไรได้บ้างไหม
47:29วันที่เกิดอุปติศาสตร์
47:32ทีพูดอะไรกับแม่
47:34จำได้ไหม
47:36ผมพูดว่า
47:37จำได้ไหม
47:39ผมพูดอะไรเหรอครับ
47:50ไม่เป็นไรลูก
47:51เดี๋ยวไว้ทีจำได้แล้วเราค่อยคุยกันนะ
47:56ทานสิลูก
48:03เอาไว้ค่ะ
48:04เรากินก่อนดีกว่า
48:15น่าก่อนผมคงมีความสุขมากนะครับ
48:20ที่แม่รัก
48:21แล้วก็คอยดูแลผมดีขนาดนี้
48:27กินเถอะลูก
48:29เดี๋ยวจะได้ทานยา
48:31แม่เตรียมยาหลังอาหารไว้ให้แล้ว
48:35มันนิมครับ
48:37คราวหน้านี้
48:39ผมฝากแบ่งเขาต้มนี้ไปใส่บาททีนะครับ
48:44เผื่อว่าพี่พ посмотретьเขาจะได้กินกับขา53แม่บ้าง
48:48ทิ
48:49ทำไมยุ่ง ๆ
48:50ถึงเอาแต่พูดถึงพี่พ
48:52มาก่อนที่ไม่เคยพูดถึงเขาแบบนี้เลยนะ
48:54ทั้ง Giftครบ
48:55ทำไมล่ะครับ
48:57แม่ไม่อยากให้พูดถึงพี่พ
49:04ม.ค
49:31เป็นผมนี่ดีน้อ
49:33มีแต่คนรุ่มรักรุ่มอ่อใจทั้งวันนี่
49:38ฉันจะมาชวนคุณไปที่ ๆ หนึ่งค่ะ
49:41เผื่อว่ามันจะช่วยให้คุณจำอะไรได้บ้าง
49:44ไปไหน
49:47ที่ที่เราพบกันครั้งแรกไงค่ะ
50:03ที่นี่
50:13เราเจอกันครั้งแรกที่นี่เหรอ
50:16มันน่าประทับใจตรงไหน
50:20มันเป็นวันที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลยละค่ะ
50:24วันนั้นที่กระสวงมีงานเรียน
50:28แล้วคุณกับพ่อก็มาแสดงในวันพิธี
50:31ที่พ่อฉันได้รักใหม่
50:34แล้วคุณกับพ่อก็มาแสดงความยินดี
50:38เราเลยได้พบกัน
50:48และอีกประมาณชั่วโมงหนึ่ง
50:51แม่ฉันก็ตกลงมาตรงนี้
51:04ที่นี่
51:18ทำไมคุณทำหน้าแบบนั้นคะ
51:20หรือว่าคุณเริ่มจำอะไรได้บ้างแล้ว
51:27เปล่า
51:29ผมขอแสดงความเสียใจหน้าแม่ของคุณอีกทีนะ
51:36ขอบคุณค่ะ
51:47วันนี้มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาเรา
51:49เขาว่าเขาเป็นช่างไฟที่กระสวง
51:51คืนวันเกิดเหตุเขาขึ้นไปดูไฟที่เสีย
51:54บนทางเดินเจนซี่
51:55ขากลับลงมา
51:57เขาพระชวนเห็นผู้ชายคนหนึ่ง
51:59ที่ท่าทางดีปลอด
52:01วิ่งลงมาทางบันไดนึงไป
52:26ที่นี่เป็นที่สุดท้ายที่แม่ฉันขึ้นมา
52:41อยากรู้จัง
52:43ว่าตอนที่แม่อยู่อยู่ตรงนี้แม่คิดอะไร
52:56ค่ะพ่อ
52:59ได้ค่ะ
53:01พ่อฉันโทรมาปักหนึ่งนะ
53:06พ่ออยู่ห้องทำงานหรือเปล่าค่ะ
53:09ค่ะ มาอยู่ที่กระสวงนี้แหละค่ะ
53:20พ่อ
53:22พ่อ
53:23พ่อ
53:31ผมเคยคิดว่าสักวันนึง
53:35ผมจะได้มาเจอแม่
53:37ได้มาว่ายแม่สักครั้ง
53:44ผมไม่คิดเลยนะครับว่ามันจะเป็นแบบนี้
53:53ครับ
54:09คุณทีคะ
54:10ขอโทษนะคะ
54:11ฉันคุยโทรศัพท์กับพ่อเพิ่งเลยลืมไปว่ามากับคุณ
54:14คุณยังอยู่ข้างบนไหมคะ
54:15ก็คุณบอกว่าผมรอตรงนี้
54:18คุณอยู่ไหน
54:20ฉันอยู่ข้างล่างนี่แหละคะ
54:21มองลงมาสิคะ
54:23โปรดติดตามตอนต่อไป
54:53โปรดติดตามตอนต่อไป
55:23โปรดติดตามตอนต่อไป