aşk akıl işidir. Gül ki her gönlün mürşididir. Kimini kokusuyla şad eder. Kimini de dikeniyle irşad eder

Gel beri ey aşk odına yanıcı
Kendini ma’şuka aşık sanıcı
Dinle mi’racını ol şâhın ayân
Aşık isen aşk odına durma yan
*-*-*
Aşk sözü dertsiz olunca meyve vermez; hevestir… yalnız ağızdan çıkar yalnız kulağa varır. Bilmiyorlar aşıklar hayalinin tasvirini rüyalarında görseler yaşlı gözlerinden nice seller akıtırlar. Ey yârenler, canı aşka bırakın da bütün ruh kesilsin, sonra o aşktan gül bahçesine renk sadaka edin…
*-*-*
Kirpiğin kaşına değdiği zaman
Bekleme sevdiğim vur beni beni
Sevdanın şafağı söktüğü zaman
Diyardan diyara sal beni beni

Saçların rüzgarı tel tel biçende
Dudağın dilinden şerbet içende
Gönlünde duygular ateş saçanda
Alevden gömleğe sar beni beni

Hasreti bırakıp özlem getiren
Güllerin yerine diken bitiren
Gönlümde yarayı açan o tren
Ötünce hatırla yar beni beni