Ένα από τα videoart εικαστικής διάθεσης πάνω σε έργα γνωστών ποιητών, που συνθέτουν τις "Πνοές", που, από την απαγγελία ως τη σκηνοθεσία και από την οπτική ως την μουσική επένδυσή τους, αποτελούν εξ ολοκλήρου προσωπική κατάθεση του σκηνοθέτη Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη.
Μαζί με άλλα επτά παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο των βίντεο προβολών με τίτλο Time Lapse, στο Project Room του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, από 10 – 17 Μαΐου 2014, και «έμειναν» για την καλλιτεχνική, αισθητική αλλά και ουσιαστική συμβολή στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, αφού έτυχαν ιδιαίτερα θερμής υποδοχής από το κοινό.
"Ἀπ᾿ τὲς ἐννιά"
Δώδεκα καὶ μισή. Γρήγορα πέρασεν ἡ ὥρα
ἀπ᾿ τὲς ἐννιὰ ποὺ ἄναψα τὴν λάμπα,
καὶ κάθισα ἐδῶ. Κάθουμουν χωρὶς νὰ διαβάζω,
καὶ χωρὶς νὰ μιλῶ. Μέ ποιόνα νὰ μιλήσω
κατάμονος μέσα στὸ σπίτι αὐτό.
Τὸ εἴδωλον τοῦ νέου σώματός μου,
ἀπ᾿ τὲς ἐννιὰ ποὺ ἄναψα τὴν λάμπα,
ἦλθε καὶ μὲ ηὗρε καὶ μὲ θύμισε
κλειστὲς κάμαρες ἀρωματισμένες,
καὶ περασμένην ἡδονή – τί τολμηρὴ ἡδονή!
Κ᾿ ἐπίσης μ᾿ ἔφερε στὰ μάτια ἐμπρός,
δρόμους ποὺ τώρα ἔγιναν ἀγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι ποὺ τέλεψαν,
καὶ θέατρα καὶ καφενεῖα ποὺ ἦσαν μιὰ φορά.
Τὸ εἴδωλον τοῦ νέου σώματός μου
ἦλθε καὶ μ᾿ ἔφερε καὶ τὰ λυπητερά·
πένθη τῆς οἰκογένειας, χωρισμοί,
αἰσθήματα δικῶν μου, αἰσθήματα
τῶν πεθαμένων τόσο λίγο ἐκτιμηθέντα.
Δώδεκα καὶ μισή. Πῶς πέρασεν ἡ ὥρα.
Δώδεκα καὶ μισή. Πῶς πέρασαν τὰ χρόνια.
-----------------------------------------
Iannis Xenakis
"Pleiades - Claviers"
Lucian Freud
"Man in a chair"
Αφήγηση - Μοντάζ - Σκηνοθεσία: Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης
(Σημείωση: παρακαλώ επιλέξτε Quality 720 ή Quality 1080 ή Auto Quality από τις ρυθμίσεις του player)
Μαζί με άλλα επτά παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο των βίντεο προβολών με τίτλο Time Lapse, στο Project Room του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, από 10 – 17 Μαΐου 2014, και «έμειναν» για την καλλιτεχνική, αισθητική αλλά και ουσιαστική συμβολή στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, αφού έτυχαν ιδιαίτερα θερμής υποδοχής από το κοινό.
"Ἀπ᾿ τὲς ἐννιά"
Δώδεκα καὶ μισή. Γρήγορα πέρασεν ἡ ὥρα
ἀπ᾿ τὲς ἐννιὰ ποὺ ἄναψα τὴν λάμπα,
καὶ κάθισα ἐδῶ. Κάθουμουν χωρὶς νὰ διαβάζω,
καὶ χωρὶς νὰ μιλῶ. Μέ ποιόνα νὰ μιλήσω
κατάμονος μέσα στὸ σπίτι αὐτό.
Τὸ εἴδωλον τοῦ νέου σώματός μου,
ἀπ᾿ τὲς ἐννιὰ ποὺ ἄναψα τὴν λάμπα,
ἦλθε καὶ μὲ ηὗρε καὶ μὲ θύμισε
κλειστὲς κάμαρες ἀρωματισμένες,
καὶ περασμένην ἡδονή – τί τολμηρὴ ἡδονή!
Κ᾿ ἐπίσης μ᾿ ἔφερε στὰ μάτια ἐμπρός,
δρόμους ποὺ τώρα ἔγιναν ἀγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι ποὺ τέλεψαν,
καὶ θέατρα καὶ καφενεῖα ποὺ ἦσαν μιὰ φορά.
Τὸ εἴδωλον τοῦ νέου σώματός μου
ἦλθε καὶ μ᾿ ἔφερε καὶ τὰ λυπητερά·
πένθη τῆς οἰκογένειας, χωρισμοί,
αἰσθήματα δικῶν μου, αἰσθήματα
τῶν πεθαμένων τόσο λίγο ἐκτιμηθέντα.
Δώδεκα καὶ μισή. Πῶς πέρασεν ἡ ὥρα.
Δώδεκα καὶ μισή. Πῶς πέρασαν τὰ χρόνια.
-----------------------------------------
Iannis Xenakis
"Pleiades - Claviers"
Lucian Freud
"Man in a chair"
Αφήγηση - Μοντάζ - Σκηνοθεσία: Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης
(Σημείωση: παρακαλώ επιλέξτε Quality 720 ή Quality 1080 ή Auto Quality από τις ρυθμίσεις του player)
Category
🎥
Short film