ayşegül gökdemir (platonik aşkların koynunda yalnız kız)

sessizce çıkar merdivenleri
uykusunun son katında
mermerden oyma sarayına
okyanus sesiyle yıkar
süsler altın tozuyla
kalabalıkların çaldığı en yalnız kız
gözlerinde kalabalığın yorgunluğu
döker bakışını
mermer sarayın en loş odasına
dilinde yalnız bir incinin ezgisi
son notasında mızrak gibi durur
kükrer denizin öfkesi

öylece kalakalır
aklı son merdivende
güneşin oğlu aşıkken yağmurun kızına
dalga geçer karanlıklarla
o iyi bilir
yağmurun yatağına uzanılmaz
izinsiz girilmez güneşin evine
mabedinden çalar
şafağın efsunlu atlarını
savurup
tanrıların sofrasına dörtnala saçlarını
platonik aşklardan damıtılmış şarabı
doldurur ejderhadan kupaya
döküp sarhoşluğunu
adı geçen efsanelere
yıkar her gece şarapla
mermerden oyma sarayını

loş oda da asma bağıdır yalnız kız
dalından koparılmış
bir salkım üzüm gibi
yatırır yağmurun yatağına tanrıları
aklı güneşin evinde
kalbi mabedinde gizli
yalnız kızın koynunda platonik aşklar
sarhoş iner merdivenleri
uykusunda..