Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο μαύρος γάτος | Vasilis Papakonstantinou - O mavros gatos
- il y a 10 ans
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο μαύρος γάτος | Vasilis Papakonstantinou - O mavros gatos
Δίσκος: Σφεντόνα live
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Copyright: 2000
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Ήταν ένας γάτος, μαύρος, πονηρός,
κάθε που εβράδυαζε, ντύνονταν γαμπρός,
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παππιόν φορούσε στην ουρά.
Σε κάθε σπίτι πήγαινε, όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια, δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλον δε θέλανε, φορούσαν νυφικά,
κάλλιο μ' ένα γάτο, παρά με κοιλαρά.
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός,
βόλευε τα κορίτσια και γίνοταν καπνός,
με τόση καρπερότητα, αχ να 'χα μια σταλιά,
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά,
βρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί.
Έτσι αφού σκεφτήκανε, βρήκαν το πιο σωστό,
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό,
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.
Αχ καημένε γάτο μου, την έχεις πια βαμμένη,
τους έθνους τα λαγωνικά, στην έχουνε στημμένη
κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι,
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει.
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι,
μήπως τους κρύους δικαστές, μπορέσει να τουμπάρει,
αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα,
μα 'κείνοι που ν' ακούσουνε, το στήσανε στον τοίχο,
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.
Άλλη μια κόρη έρχεται, κρατήστε την αθώα,
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
στα όργανά μου μια χαρά, χωράει να γραφτείτε.
Εγγραφείτε στο επίσημο κανάλι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!
Δίσκος: Σφεντόνα live
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Copyright: 2000
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Ήταν ένας γάτος, μαύρος, πονηρός,
κάθε που εβράδυαζε, ντύνονταν γαμπρός,
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παππιόν φορούσε στην ουρά.
Σε κάθε σπίτι πήγαινε, όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια, δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλον δε θέλανε, φορούσαν νυφικά,
κάλλιο μ' ένα γάτο, παρά με κοιλαρά.
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός,
βόλευε τα κορίτσια και γίνοταν καπνός,
με τόση καρπερότητα, αχ να 'χα μια σταλιά,
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά,
βρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί.
Έτσι αφού σκεφτήκανε, βρήκαν το πιο σωστό,
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό,
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.
Αχ καημένε γάτο μου, την έχεις πια βαμμένη,
τους έθνους τα λαγωνικά, στην έχουνε στημμένη
κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι,
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει.
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι,
μήπως τους κρύους δικαστές, μπορέσει να τουμπάρει,
αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα,
μα 'κείνοι που ν' ακούσουνε, το στήσανε στον τοίχο,
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.
Άλλη μια κόρη έρχεται, κρατήστε την αθώα,
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
στα όργανά μου μια χαρά, χωράει να γραφτείτε.
Εγγραφείτε στο επίσημο κανάλι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!