EMEL SAYIN £££ Hüsnüne Güvenme Ey Rû(y)-i Mâhım

SENİ VEFÂSIZ
(ŞARKI)
Makâm: Hicâz
Usûl: Düyek
Bestekâr: Kemânî Haydar TELHÜNER
Güftekâr: Seyrânî

Hüsnüne güvenme ey rûy-i mâhım
Niceler bu tarz-ı revîşten geçti

Sana kâr etmedi (âh) feryâd-ı âhım (amân)
Benim âhım kûh-i keşîşten geçti

Seni bîmürüvvet, seni bîvefâ
Kim kime etmiştir ettiğin bana
Şimdi yâr olmayı (âh) istersin ammâ
N'ideyim güzelim iş işten geçti

Benden sana destûr ey çeşm-i âfet
Kiminle istersen eyle muhâbbet
Şimden gerû sen sağ, ben de selâmet
Fevkî yâ bu alış verişten geçti

hüsün: güzellik, iyilik; olgunluk, kusursuzluk
rû(y): yüz, çehre, sima
mâh: gökteki ay, kamer
tarz-ı revîş: gidiş yolu
kâr etmek: etki etmek, etkilemek
feryâd: haykırış, çığlık
âh: beddua, ilenme
kûh: dağ
keşîş: manastır rahibi, papaz
kûh-i keşîş: uludağ
bîmürüvvet: mürüvvetsiz; iyilik yapmayı sevmeyen, insaniyetsiz
bîvefâ: vefâsız
destûr: izin, müsaade
çeşm: göz
âfet: son derece güzel; insanın aklını başından alacak kadar güzel kadın
şimdengerû : bundan sonra, bundan böyle
fevk: üst, yukarı