12 Eylül ve Kadınlar

Mamak Cezaevi’nde doğdum.Annemin karnında 8 aylıkken cezaevine girdim, annemle birlikte ben de işkence sürecini yaşadım ve 18 aylık, büyümüş bir çocuk olarak cezaevinden çıktım.Şanslı bir çocuk olduğumu düşünüyorum. Dayanışmanın en güzel örneğini yaşadım. Devrimci dayanışma ilişkileri içerisinde komün çocuğu olarak doğdum ve büyüdüm. Benim bir tane annem babam yok, benim yüzlerce binlerce annem babam ve kardeşim var. O yüzden çok şanslı bir çocuk olduğumu düşünüyorum.12 Eylül’ün de mağduru değil muhatabı olduğumuzu düşünüyorum. Çünkü bizim annelerimiz babalarımız sistemin muhalifi oldukları için, sistem onları muhatap gördüğü için ezmeye yoketmeye sindirmeye çalıştı. o dönemin insanlarının çocukları şu an hala anne babaları gibi,o günün devrimcilerinin, sosyalistlerin, halkın umudunu yaşatmaya, o inancı korumaya ,mücadeleye devam ediyorlar. O yüzden de doğal olarak muhataptık şimdi de muhatabız. Ve benim için hayatımın en gurur verici, en onurla taşıyacağım hikayesidir bu...