Category
🎥
Short filmTranscript
00:00:00กลับนาจติดตัว
00:00:16ทั้งนี้เหมือน คุณดิดตัว
00:00:20ขอบคุธทราบ
00:00:50เจอ วันน่าข้าสมนักเจสังหาย
00:01:20ไฟลีจิงจี เจ้าสมนักเจสังหาร
00:01:34เมืองต้าเย่มีสมนักเล็ก ๆ ที่พึ่งพาอาสัยพวกเราอยู่
00:01:38พักนี้มีการเคลื่อนไว้แปลก ๆ เจ้าไป เหมือนเช่นเมื่อก่อน
00:01:43ผู้ใหญ่และเด็กยายให้เหลือ
00:01:46ลูกชาย ฟังนี้ให้หงสางไปกับเจ้า
00:02:16พูดต้องมัน!
00:02:18อักษาอาทิตย์ไม่ตก โลกมนุษย์ก็ยิ่งมืดมิด
00:02:23อักษาอาทิตย์ไม่ตก โลกมนุษย์ก็ยิ่งมืดมิด
00:02:26ถึงอย่างไรพวกเราสองคนเมื่อครู่ก็ได้ตายไปแล้ว
00:02:29ให้ไฟพวกนี้ เพ่าไม่ทุกอย่างในอดีตให้หมดสิ้นเธอ
00:02:31อักษาอาทิตย์ไม่ตก โลกมนุษย์ก็ยิ่งมืดมิด
00:02:38ถึงอย่างไรพวกเราสองคนเมื่อครู่ก็ได้ตายไปแล้ว
00:02:40ให้ไฟพวกนี้ เพ่าไม่ทุกอย่างในอดีตให้หมดสิ้นเธอ
00:02:46ไปกับข้า ออกห่างจากข้อพิภาติพวกนี้
00:03:01ไปจากยุธภพนี้ พณีจรร้นแรกไปด้วยกัน
00:03:16เทียนหุน กระปดนับภากาศ
00:03:46แรกไป เพ Berlin
00:03:51อย่างนี้ กลงด้วยเยอ อังคัน
00:04:06แล้วสิ้นเผรด employers
00:04:10εν τουเป็นที่ชั้น BAR
00:04:12เอาล่ะกัน
00:04:42เธอชื่อ งูยักแผนมัว
00:04:51พอบุญทําให้พวกเจ้ามาเลย
00:04:54ถูกต้อง
00:04:54เจ้าสำนักรู้มานานแล้วว่าพี่เจียนจะทระยะอองกร
00:04:57ข้าไม่คิดเลยว่าพี่เจียนจะมีด้านที่จิตใจดีแบบนี้ด้วย
00:05:01กดของสำนักเจ็ดสังหาร
00:05:09คนเป็นเข้า คนตายอ่อ วันนี้ใครก็หนีไม่พ้น
00:05:13วันนี้ ข้าจะพาผมสร้างหนีไปให้ได้
00:05:31ชูเก่าเจียสึง
00:05:39มีความก็ปล่อย
00:05:47หรอ มาแล้ว
00:05:50หรือ
00:05:52หรือ
00:05:54เงียร์
00:06:00หรือ
00:06:02เจ้าอยู่ที่ไว้
00:06:32เจ้ากำลังดาวดูสิ
00:07:02เจ้า
00:07:32พอเหตุได้
00:07:43ใคร
00:07:44เมื่อไร
00:07:46ตายที่ไหน
00:07:48เจ้าสำนักเตรียมการไว้หมดแล้ว
00:07:50ยุทภพนี้เจ้ากับข้านี้ไปไม่ได้
00:07:54เจ้า
00:07:56เจ้า
00:07:58เจ้า
00:08:00โดน
00:08:10เจ้า
00:08:16เจ้า
00:08:18เก็ย
00:08:20เก็ว хозяย
00:08:22ตำนานสู่สาน ยอดกระบีหวนคืน
00:08:37หยุดหน้า ต่าไป
00:08:43เร็ว ดีต่าไป เร็ว
00:08:52พูดร้อยสาระให้น้อย เรียบแล้ว
00:09:09พี่ใหญ่เก็บผู้ชายคนหนึ่งกลับมาบ้าน
00:09:22เฮ้ย หงสาร นี่ รู้มือแล้วหรือ เจ้าน่ะเก็บกลับมาจากที่ไหนเนี่ย
00:09:33เก็บมาจากริมน้ำ
00:09:36เฮ้ย แถนก็ไม่มี นี่เจ้าฟันเขาหรือ
00:09:40ข้ามไม่ได้เป็นคนฟันแน่นอน ท่านพ่อ ยา
00:09:45น่าขยักขแหยงยิ่งนัก
00:09:52อีกเดี๋ยวรีบยกขึ้นไป อย่าให้ท่านแม่ของเจ้าเห็นล่ะ
00:10:00รอดหน้าแล้วใช่ไหม มามามามา
00:10:04ให้น้องชายน้องสาว ลองชิมน้ำแกงผักสุดใหม่ของแม่
00:10:11เป็นอย่างไร ทุกคนไม่หิวเหลือ
00:10:15ไม่ชอบที่แม่ทำอาหารไม่อร่อยใช่ไหม
00:10:22พวกเจ้าดูไม่ออกหรือ ท่านแม่สุดเสียคารดับโรรชาติไปแล้ว
00:10:27aki reading
00:10:32ได้ ต่อกไปพวกเจ้าไม่ต้องแย่แสแมาะแล้ว แม่ทำอาหารไม่อร่อย
00:10:38อย่างงั้นต่อไปนี้แม่ไม่ทำ�่อ
00:10:39ไม่ทำอะไรกัน ถ้าหิวจะตาอยู่แล้วเนี่ยร้อไม่ไหวแล้วด้วย
00:10:45ต้องแบบนี้สิ อ่ะ กินๆๆ กิน เจ้าoyo กินสักหน่อยนะ
00:10:49วันนี้พวกเจ้าคลายไปพกลับคนเปลกหน้าเข้ามาในบ้าน
00:10:53ส married B.Wooder
00:10:57ือเหมือนจะเป็นค่า
00:10:59ให้เขารีบออกไป
00:11:01ไม่ได้เจ้าข่าท่านแม่เขาป่าเจ็บหนักเกินไป
00:11:04เอออาการดีขึ้นแล้วค่อยว่ากัน
00:11:06ไม่ อาจอยู่ไม่พลนค唱นนี้ก็ได้
00:11:08ก็จริงนะ กิน ๆ ๆ
00:11:11แม่พวก ๆ พวกเจ้าเนี่ยctional แล้วต้องไปฝึกเขียนตัวสร
00:11:15จริงด้วย..ฝึกเขียนตัวสรสำขันกว่า
00:11:16ยังมีอะไรที่สมคันกว่าฝึกเขียนโตว์สอนแล้ว
00:11:18ใช่ๆๆ
00:11:19ข้าจะไปให้อาหารเฟ้ยเออ มันหิวตายแล้วบ้างเนี่ย
00:11:22ข้าไปช่วยท่าน อย่าลืมกินให้หมดนะ
00:11:26มานี่สิ
00:11:29ข้าเตรียมให้เจอเป็นพิเศษ กินให้เยอะๆหน่อย มีตั้งหลายอัน
00:11:46เฟ้ยเออ เจ้าอยากจะโดนตีใช่ไหม
00:11:52ให้เจ้า เรียบไปเข้าลงเดี๋ยวนี้
00:11:58หากจะทำแบบนี้อีกข้าจะจับเจ้าอย่างกินสะเลย
00:12:10ไม่เป็นไรนะ
00:12:11พวกข้าไม่ทำรายเจ้า
00:12:16เจ้าต้องรักษาตัวแล้วพักผ่อนนะ
00:12:21อ๋อ..ฮะ
00:12:25ไปกระไปสิ
00:12:27ดูถ้าวันนี้
00:12:29เจ้าคู่ may die
00:12:30ไม่ได้แล้ว
00:12:33ท่านพ่อพูดแล้ว
00:12:34บาดแผ่ของเจ้าต้องพักฟื้นอย่างน้อยสักระยะหนึ่ง
00:12:37ดังนั้นก็อยับปินหน้าต่างหนีไปเลย
00:12:40เราวังจะทำให้บาดแผ่ของเจ้าปลิดแตกอีก
00:12:46นี่คือห้องของค่า ให้เจ้าหยืมช่วงเท้า
00:12:54ทำไมต้องช่วยค่า
00:12:57ค่ายังคิดว่าเจ้าจะพูดขอบคุณค่าเสียอีก
00:13:06เจ้า...เจ้าชื่ออะไร
00:13:09ไม่มีชื่อ
00:13:11เจ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด
00:13:16พวกเจ้าก็ไม่มั่นใจว่าเขาตายไปแล้วหรือไม่
00:13:31เขาเป็นลูกช้ายที่ข้าเลี้ยงดูมา 20 ปี
00:13:37มันไม่ง่ายเลยนะ
00:13:39กว่าข้าจะตัดสินใจข้าเขาได้
00:13:41พวกเจ้ากลับข้าเขาไม่ตาย
00:13:43ถึงแม่เขาจะไม่ตาย
00:13:45ก็ใกล้เป็นคนร้อยประโยชน์แล้ว
00:13:47เหมือasmะ
00:13:48เพราะ
00:14:00แม่เขาจะไม่ตาย
00:14:02ก็ใกล่ะเป็นคนร้อยประโحชน์แล้ว
00:14:04เจ้ากลับ tav ลังขอร้องแทงเขาอยู่งนั่น ARM
00:14:09เจ้าว่าไป นาเปลี่ยมนั้นของเจ้าฝันแค่แขนของเขา แต่ไม่ข้าเขาให้ตาย เจ้าชอบเขาจริงๆข้าวแล้วใช่ไหม
00:14:23มีกล้าเจ้าค่ะ ชีวิตนี้ข้าจงรับพักดีต่อเจ้าสมนัดข้านั้น
00:14:32ข้าแข็นร้อเล่นกับเจ้า
00:14:39ทรงเจ้าไปให้เขา ข้าเสียดายมากเลยนะ
00:14:57คลังนี้ คลังนี้ ห้ามผิดผ้าได้คัด
00:15:03รับคำสั่ง
00:15:04เมืองเจียงอ่าน
00:15:19นี่ ถึงแล้ว
00:15:24ลูกสาว พ่อไม่สนใจเจ้าแล้วนะ
00:15:27จะไปทำอะไรก็ไปทำเธอเจ้าค่ะ
00:15:29ไว้เออ ไป
00:15:39เชื่อฟังไม่ดื่อ
00:15:41เชื่อฟังไม่ดื่อ
00:15:43เชื่อฟังพ่อม
00:15:49วัลธอเซทไม่เลย
00:15:51เชื่อฟังไม่ давайте
00:15:53เชื่อฟังนี้
00:15:57เชื่อฟัง มีจะไปไหนหรือ
00:15:59เชื่อฟังไม่ปล่อย
00:16:01เชื่อฟังว่าพ่อจะไม่ด้วย
00:16:03ที่แข็งคุ้มมากเลยนะ
00:16:05น่าตัวใจจริง ๆ
00:16:13ซื้อบื้อ
00:16:25โอ๊ย ไปแล้ว
00:16:28สีดี สีดี อะไร
00:16:30สีดีด้วย
00:16:35สีดี สีดี
00:16:57ท่านขอรับจะย้ามก็ได้ แต่ฎาไม่ได้
00:16:59ปลดไว้ชีวิตด้วย
00:17:00น disappointing
00:17:01ฮู ฮ од แล้วลูกพี่จังไม่ฮืบเอาออกให้พี่ใหญ่อีก
00:17:12พี่ใหญ่พี่ใหญ่นั่งก่อน
00:17:18พี่ใหญ่จะเย็นติังอีกไป
00:17:22นี่มันยูกสมัยอะไรกันเนี่ย
00:17:23ขอทานกันแบบนี้หรือ ขอทานยังขอไม่เป็น
00:17:29ให้ค่าสอนเจ้าด้วยอย่างไร hundred?
00:17:31นอกจากค่าทางเจ้าตรงดีแล้ว
00:17:33ตอนที่พวกอื่นจะให้เงินเจ้า hose
00:17:37เจ้าต้องมองตาคนพูดนั้นlery
00:17:38ความจริงใจ แล้วพูดว่า
00:17:41มันถ้าทeles
00:17:44เข้าว่าเจ้าไม่อยากจังอยู่แล้วสินะ
00:17:50คื้ม
00:17:51dois合เค้านะ
00:17:55เจ้าเร็งแกคนพิกษาล ชัยได้ที่ไหนกัน
00:17:59เจ้าเค tweak ป้องขอทานคนนี้หรือ
00:18:01ใช่
00:18:01เขาเป็นคนของข่า
00:18:04พวกด้าต็อไว้หน้าไม่น่าคนสวยอยู่แล้วซิ
00:18:09ถ้าปล่อยเข้าไป เจ้าก็เป็นคนของข่าแล้ว
00:18:12จำนั่งกลับไป
00:18:14จะนี่ไปไหนจ๊ะ
00:18:15instead of gas
00:18:25จ่า ค่ะ เฮ้ย อะไร
00:18:28เฮ้ มีใจ meth kg ไายเลย
00:18:32ไว้ แต่แล้ว
00:18:34มาไงเฮ้ มาต้อนไหน
00:18:35ท่านแม่ไม่ให้ทำร้ายคน
00:18:38แต่ท่านเจ้าจะเข้ามาอีก
00:18:39ที่ค่าจะตัดไม่ใช่กันเจงของพวกเจ้านะ
00:18:42เอาโรนปวดด้วย
00:18:47เฮ้านี่ ลูกเส้อ
00:18:48ไถ 해 พอ ยัnis Geld nQ いกลับบ้านอื่นข้าวนะ
00:18:50ก็นี่กลับเงิน 적 świดีแต่ närเจ้าเช้าขึ้นข้างนอก Chong
00:18:52teenagers Graphrespひ client
00:18:54อย่าบีได้ ต่อไป
00:19:00ต่อไป ต่อไป
00:19:24นี่เป็นขดมแบบไม้ ขึ้นชื่อของตำบนเจียงอัน
00:19:26ข้าจะซื้อตั้งหลายครั้งก็ซื้อไม่ได้เสียที
00:19:28อร่อยมากเลยนะ จ้อลองชิมดูสิ
00:19:30ตอนนี้ข้าเป็นคนพิการ
00:19:32พวกเจ้าเป็นใครกันแน่
00:19:34พวกเจ้าเป็นใครกันแน่
00:19:36เมื่อครับเนี่ย
00:19:38ต่อไปแล้ว
00:19:52ございます เป็นใครกันแน่
00:19:56เมื่อครองข้าไปในตัวตำบน
00:19:58คุณเป็นระคอนทดสามของพวกเจ้าหรือ
00:20:01ไม่ใช่ misconans
00:20:03พวกเจ้าเป็นคนจัดการใช่หรือไม่
00:20:05ไม่ใช่นะครับ
00:20:09ข้ามิเชื่อว่าโลกนี้จะดีโดยไร้สาเหตุ
00:20:14เจ้าช่วยข้าเป็นเพราะอะไรกันแน่
00:20:16เจ้าบอกข้ามา
00:20:25ครั้งที่แล้วคนที่ทำกับข้าแบบนี้
00:20:33ข้าไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเจ้าเคยผ่านกว่าจะปวดแบบไหนมาก
00:20:39แต่ข้าอยากให้เจ้าเลือกคิดแบบนี้ได้หรือไม่
00:20:43ไม่ต้องกลัว
00:20:45ข้าไม่ทำรายเจ้าหรอก
00:21:03ช่วยซิ
00:21:10ทำไมเชื่อตัวเองก็เขียนไม่ถูกอิ่งนะ
00:21:13อ้าย..นี่โทษข้าได้หรือ
00:21:16ไม่ยุดที่ทำเลย
00:21:19พี่ใหญ่ เหตรอย์รองถึงชื่อสีสีเสียว
00:21:22สีเสียวมีแค่หกขีด
00:21:23น้องสีชื่อสีชวนอักสอนชวนมีแค่สามขีด
00:21:26พี่ใหญ่พวกท่านก็ยิงแล้วใหญ่เลย
00:21:28สองขีดอีๆ
00:21:30แต่ให้ข้าชื่อสีห้าเสียง
00:21:33เจ้าหยุดเลยนะ
00:21:37พรุ่งนี้เจ้าส่งเจ้าไปเรีย entenduกับอราจารย์
00:21:42เป็นบันดิตมีอะไรดี
00:21:44ถ้าเจ้าไม่อยากเรียน39 แล้ว เจ้าอยากทำอะไร
00:21:46วันนากข้า อยากเป็นจอมยุตร
00:21:48พระดุงคุณถ Arms ในยุตรพบ
00:21:51ป้นคน resurrection เช้าห้ามเป็นเฉินข้า
00:21:54เจ้าห้ามเป็นเหมือนข้า
00:22:00จอมโจนสาวชื่อดัง ทำไมถึงต้องมาหัวน้องชายน้องสาวด้วย
00:22:18ว่าได้คิดเลหรือเกิ้ล
00:22:26ขอบใจที่ช่วยค่าเนี่ยวันนี้
00:22:29เจ้าช่วยค่าไว้สองครั้งแล้ว
00:22:31เช่นนั้นเจ้าคิดว่าค่าดีหรือไม่
00:22:34ค่าว่าก็ใช้ได้ทีเดียว
00:22:36ค่าคิดว่าไม่ดี
00:22:37ทำไมเจ้าถึงคิดว่าตัวเองไม่ดีหรือ
00:22:41ค่าก็แค่จอมโจนสาว ไม่ดีก็คือไม่ดี
00:22:47เรื่องบังเรื่องค่าทำเองก็พอแล้ว
00:22:51แต่พวกเขาควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้
00:22:55ชีวิตของพวกเขา
00:22:57หรือว่าพวกเขามีคนเป็นคนที่พวกเขาอยากจะเป็นหรือ
00:23:01แล้วเจ้ามีคนที่อยากเป็นหรือไม่
00:23:03เมื่อก่อนทำไม่ได้
00:23:08ตอนนี้ไม่รู้
00:23:10เมื่อก่อนเจ้าผ่านอะไรมากันแน่
00:23:18ไว้ค่อยบอกเจ้าวันหลังก็แล้วกัน
00:23:25ก็ได้ เช่นนั้นมันเจ้าอยากบอกเมื่อไหร่ค่อยบอกค่ากันแล้วกัน
00:23:32ห้า
00:23:33หื้ม
00:23:37ห้า
00:23:45พวกเขาจะเริ่มเรียนหนังสื่อแล้วต้องใช้พวกกันด้ามใหม่
00:23:48จะฝึกคัดอักษรบนสายไม่ได้แล้ว
00:23:51ด้ามนี้ให้น้องรอง
00:23:53ด้ามนี้ให้น้องสาม
00:23:56ด้ามนี้
00:23:59ให้เจ้า
00:24:01ท่านพี่
00:24:03แยะแล้ว
00:24:09อ่ายข้านะ ถ้าพี่สาวข้ามาพวกเจ้าได้เห็นดีนะ
00:24:13ถ้าก็รอพี่สาวเจ้าเหมือนกันแล้ว
00:24:16ก็เหมือนกันนั้นแหละ
00:24:26เจ้านี่หลบเก่งสิจริง
00:24:27ลูกพี่ เปลี่ยนไปอันนั้นดีกว่า
00:24:29อ่ะ อ่ะ
00:24:31หยุดนะ
00:24:38เรื่อปล่อยน้องชายค่ะซะ
00:24:42อืม ปล่อยก็ได้
00:24:44แต่เจ้าต้องส่งอาวุธมาก่อนนะ
00:24:46พวกเรารู้ว่าเจ้าเกยงกาจ
00:24:48พวกเรา السวร子 en 115 เดียวหน้า
00:24:49แต่วันนี้น้องชายเจ้าอยู่ในกันมือพวกเราแล้ว
00:24:52เจ้าอย่าทั้งอะไร 4 Sign 5 เจอวน้า
00:25:03มีออกลักดี
00:25:07แม่นังน้อย
00:25:09เห็นลิธổiค่า ต่าเป๋าเจียนแล้วซินะ
00:25:11ค่าจะบอกให้นะ
00:25:12ข้าจะบอกให้นะ ข้าตาเปาเจียดเป็นวินาวหรุดเชื่อกล้องในเมืองเจียร์อัน
00:25:16เอ้ย ถึงของขึ้น พูดแล้วของขึ้น
00:25:18น่าไม่อาย
00:25:23อ้าว ลูกสิ อ้าว
00:25:25มันแม่นซะด้วย
00:25:27ใครเป็นคนป้ามอ่ะเนี้ย
00:25:29ออกมาเดี๋ยวนี้
00:25:31ออกมา ใครๆ
00:25:33ออกมา ใคร
00:25:42อ้าว!
00:25:53โอ้อาย!
00:25:55ใครก็ได้!
00:25:57ช่วยด้วย!
00:25:58ช่วยด้วย!
00:26:09เข้ามานะ
00:26:10เฮ้ย
00:26:14วัฮ เหมือน
00:26:19โอ้โฮ
00:26:30คราวนี้พวกเจ้าหนีไม่พลแล้ว
00:26:33จัดการพวกบันซ่ะ
00:26:40ไม่กล้าให้เหลือสุดชิ้นเลย
00:26:55ไปดีกว่า ไม่เอาแล้ว มากลับบ้านดีกว่าพวกเรา
00:27:00หนีหมดเลย
00:27:02ท่านจอบยุษย์ มีอะไรก็พูดกันดี ๆ ถ้าขอร้าม
00:27:08แต่จอบยุษย์ เอามาจากที่ไหน
00:27:11ถ้าเก็บได้นะ ข้าใช้ไม่เป็นหรอกขอรับ
00:27:18หีบกระบียกให้เจ้า
00:27:22ไปซ่ะ
00:27:23ฮะ
00:27:24ท่านพี่ พวกท่านกลับมาแล้วหรือ
00:27:28ข้าจะบอกพูเจ้าให้ฟัง พี่ชายแค่ตัวคนเดียว
00:27:31ควบคุมกระบีบินเต็มท้องฟ้าเลย
00:27:35ท่านแม่ไม่เรื่องจะคุยกับเจ้า
00:27:38เข้าไปหน่อย
00:27:45แต่ก่อนกินอาหารอะไร ใช้ชามอะไร
00:27:48ชามใบนี้ เป็นของในบ้านชิ้นแรก
00:27:52แต่ที่ค่าย้ายมาที่วัดร้างแห่งนี้
00:27:54ถึงจะผ่านร้อนผ่านหน้าว ลมลุกลุกคราน
00:27:57แต่จะดีจัดทั่ว เข้าหมื่อแต่
00:28:04วิชาบางครับกระบีที่เจ้าใช้ในวันนี้
00:28:08เป็นของสำนักเจ็ดสังหารสินะ
00:28:10ข้าไม่รู้ว่า เจ้ากับสำนักเจ็ดสังหารมีความสัมพันอะไรกัน
00:28:15แต่ถ้าไล่ตามอายกระบีมา
00:28:17พวกเขาจะต้องตามมาถึงที่นี้แน่นอน
00:28:20ข้าวหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้พวกเราเดือดร้อน
00:28:23ท่านแม่ อย่าให้เขาไปไม่ได้หรือ
00:28:39ไม่ได้
00:28:40บาทแผ่ของเขายังไม่หายดีเลย ตัวคนเดือดจะไปที่ไหนได้
00:28:43เรื่องของเขา
00:28:44แต่เพราะอะไรล่ะ
00:28:53แม่ไปได้หรือเปล่า
00:29:01ข้ามาเพื่อจะบอกเจ้าว่า ลาก่อน
00:29:23ทรงนี้ก็ต้องไปแล้ว
00:29:40เจ้าจะไปที่ไหนหรือ
00:29:43ข้ายังไม่ได้คิดเลย
00:29:46สิบสอง
00:30:00รู้ความหมายของอาสรตัวนี้หรือไม่
00:30:07เช้าดูให้ดีนะ
00:30:09ครับทรัวมีสิบสองขีด
00:30:12สหายก็มีสิบสองขีด
00:30:16คู่รักก็สิบสองขีด
00:30:20มนุษย์มีชีวิตอยู่บนโลก
00:30:22ที่เฝ้าตามหาก็ของพวกนี้ไม่ใช่หรือ
00:30:25เจ้าชักระบี่เพื่อค่า
00:30:40ข้าขอมอบเชื่อให้เจ้า
00:30:42ข้าชื่ออีอี
00:30:46เจ้าชื่อสือเออก็แล้วกัน
00:30:48ไปร้ออยู่เหมือนกันนะ
00:30:50เจ้าชื่อ
00:31:05เจ้าจะคิดถึงข้าใช่ไหม
00:31:10ทักเทาวิ่นของเรา
00:31:24ในเมืองเจียงอัน
00:31:25รังแกคุณอ่อนแอร์
00:31:27รัวคนแข็งแกรงมาตลอด
00:31:28ทำไมคล้างนี้ถึงถูกรังแกเอาได้
00:31:30พี่ใหญ่อย่าเพื่องกลดไป
00:31:33จะให้ค่าหายกลดด้วยอย่างไร
00:31:35เจ้า
00:31:50เจ้า
00:31:56เจ้า
00:32:00เจ้า
00:32:04เจ้า
00:32:19เจ้า
00:32:21กลบีของพี่ชายเยี่ยมมากจริงๆ
00:32:25ข้าขอดูหน่อย
00:32:28ข้าขอดูหน่อย
00:32:31นี่หมายความว่าอย่างไรเนี่ย
00:32:51ลูกพี่อีกนี้แล้ว
00:33:01แอบแล้ว
00:33:13พระอาจารย์ท่านฟังค์ ก่อน
00:33:16ต้องอีกอะไรเข้าใจผิดแน่
00:33:18ข้าไม่ได้จะไปแหย่พวกท่านนะ
00:33:21ต้องเข้าใจผิดแน่ๆ
00:33:24พี่ชายช่างน่ารักมาก
00:33:27เงินอละยัดฉันนี้เลยหรือ
00:33:30ไม่ต้องตื่นเต็นขนาดนั้น. ฆ่าถามคำถามเจ้า จะต้องปอคกับข้าอย่างตรองไปตรองมา
00:33:36ให้กลบีของพวกเจ้านี่ได้มาจากที่ได้
00:33:39-ผู้อื่นมอบZeไบ่ไอühren
00:33:43คอนอย่างเจ้าคู่ควรที่จะใช้มันด้วยอย่างนั้น
00:33:55เจ้าของกลบีนี่อยู่ที่ได้
00:34:00เหล่านี้คือเสื้อภาคของท่านพ่อตอนไวหนุ่ม หลายปีที่ผ่านมาก็ไม่ได้สวนใส่แล้ว
00:34:07ข้าศักษะอาดแล้ว ม่อเพจเจ้า
00:34:30เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น นี่ไม่เป็นไรใช่ไหม เจ้าพยุงเข้าไปก่อน ไอ้เจ้าค่ะ
00:34:52มามาค่อยๆมา ระวังหนอ่อย всех ท่านแม่มาแล้ว aus
00:34:59กับข้าวชั้ ata when you eat
00:35:02น้ำวิจถึงว่ tes cm ทำอาหารเป็นด้วย
00:35:06แต่ก่อนค่าก็ทำอาหารเอง เพ事 จะจากไปค่าอยากทำอาหารสักมือเพื่อเป็นการ Astrid
00:35:12กอบคุณสำหรับการดูแล
00:35:15ช่วยชีวิตของคนเรา ก็ไม่พ접้นจัก candle
00:35:19นี่เบื่อเด็กเด็กชอบ เช่นแล้วก็เปลี่ยนรถชาติหน่อยแล้วกัน
00:35:23ต่อไป จะเป็นคนทำก็แล้วกัน
00:35:28กินข้าว กินข้าว
00:35:30จ้องอะไรกินข้าว
00:35:32กินเลย
00:35:33ดื่มสักหน่อยสิ เร็ว เอาแก้วเล่ามาให้ท่านพ่อเจ้า
00:35:36ถ้าอยากเป็นเด็กอยู่ดึงไม่ได้นะ
00:35:40ดื่มช้าหน่อยสิ
00:35:42ดึงไม่ได้นะ
00:35:43เจ้าไม่มีอะไรทำใช่ไหม ว่างมากเหลือ
00:35:45คออย่างเวียดอย่างรับข้าดทำไม
00:35:47ใช่สิ
00:35:56ขาเล่นด้วย
00:36:01ท่านพ่อ
00:36:03ท่านว่า ทำไมเวลาที่ท่านแม่แก่สลักประพุทธลูกถึงได้ดูจริงจังเช่นนั้น
00:36:07ยังไม่ให้พูดอื่นเขากล้อยอีกด้วย
00:36:09ท่านว่าท่านแม่กำลังคิดอะไรอยู่
00:36:11พ่อรู้สึกว่านางน่ารักมากความปัฒนาของพ่อก็คือ
00:36:14ได้เห็นหน้าท่านแม่ของเจ้าในทุกวัน
00:36:16พ่อก็รู้สึกพอรักใช้มากแล้ว
00:36:18อะ เป็นคู่สำหรังปรัญญากันมานานอย่ากจะทำแบบนี้
00:36:22เจ้าไม่รู้อะไร
00:36:23เจ้าเองก็ไปพ่อรักกับซือเออล่ะ
00:36:25empres sendoสาก
00:36:30ซือเออละ เขาไม่ได้ก His mom MYour Review รักกับถูกรักนะ
00:36:36มักจะต้องมี ไฟได้ ไฟหนึ่ง กระตือร MILES
00:36:39ฉะนั้นก็หมายความว่า ท่านเป็นฝ่ายตามจีบท่านแม่อย่างนั้น €
00:36:41นี่ !อย่าเปลี่ยนเรื่อง
00:36:46พี่ !พวกท่านลีดดูนี่ stands 1
00:36:48อะไรนะ !
00:36:49ท่านดู .. มาดูเองสิ
00:36:51reachesndeals
00:36:54มาเร็ว มาแล้ว มาเร็ว !!
00:36:55เอ้อ มัน대세요 !!
00:36:56ดูอะไรนะ
00:36:57ดูอะไร ดูอะไร
00:37:00ใส่uyorum
00:37:01joined my皆さん
00:37:04แต่ว่าก็ไม่เป็นไร
00:37:05ก็ยังไหร่อีก 2 วันก็คือเทศการโคมไฟแล้ว
00:37:07ไม่เป็นไทยก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นสักหน่อยใช่ไหม
00:37:10พวกเจอทั้งไหล อย่าลืมฝึกเขียนตัวอักษรด้วยล่ะ
00:37:13ขนอนไวๆ
00:37:14ท่านก็พูดแบบนี้ทุกครั้งเลย
00:37:16อยากโดดตี้ใช่ไหมเดี๋ยวไหม
00:37:18ไม่ขอรับ
00:37:20ใครว่าไม่มีโคมไฟล่ะ
00:37:21เจ้าทำอะไรนะ
00:37:22มามา
00:37:23ดูนิ
00:37:24ปัดอย่าอ่น
00:37:30petitsเอฟ ไป
00:37:32ไม่ดูนalter คนชอบเรียนแบบเอาอีกแล้วใช่ไหม
00:37:35thrown into sem tot
00:37:39เจ้าจะอธิฐานอะไร
00:37:42ความประทนาของค่า
00:37:44คือได้อยู่กับเจ้า
00:37:45อย่อย่าพ Pioneer
00:37:48เผ้าพ guidance
00:37:51พร้อมแล้วล่ะอย่าง
00:37:53หนึ่ง สอง สอง
00:37:57เยี่ยบบ้า เยี่ย เยี่ยบบ้า
00:38:01สนุกใช่ไหมล่ะ
00:38:16อะไรที่ทำให้เจ้าเปลี่ยนความคิด
00:38:18ให้เขาอยู่ที่นี่ต่อ
00:38:20วันนั้นค่าเห็นท่าทางของสือเออที่สวมใส่เสื้อพ่าเจ้า
00:38:23ค่านึกถึงตอนที่เราอย่าเป็นไวหนุ่มสาว
00:38:28เด็กเด็กเหล่านี้
00:38:30ไม่บ่อยครั้งนั้นมักจะทำการต่าสินใจเราไม่สนใจอะไรเลย
00:38:34และส่วนมากก็คือผิด
00:38:37คนที่เป็นพ่อแม่นั้น ทั้งสงสาร แล้วก็ใจอ่อน
00:38:43แต่กลูกว่านางจะเจ็บแค้นค่ามากกว่า
00:38:45ที่มาให้โอกาสนางได้เลือก
00:38:48อย่าคิดมากเช่นนั้นสิ
00:38:50ซื้อเออเป็นคนที่หลุกสาวเลือก
00:38:52เชื่อนางเถอะ
00:38:54ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
00:38:56ในบ้านก็ยังมีค่าอยู่
00:38:59ท่านพ่อ ท่านแม่ นี่มาแล้ว
00:39:02เรามานวังกันด้วย
00:39:05มาสิ มาสิ มาสิ
00:39:08พวกเจ้าเล่นกับไปเถอะ
00:39:15มาสามคนท่าน
00:39:27หาเกี่ยงมากเลย
00:39:30ซือเออร่วงนี้มีเกี่ยวแป้มันเทส Jedi เจ้าจะกินหรือนไหม
00:39:32เขาไม่เอา
00:39:33ไม่ได้เลย ต้องกิน や Danish ท่าน kij directional
00:39:35ท่านсяจะพี่ซื้อให้เจ้า
00:39:37เช่าแก่ เกี่ยวแป้มันเทสII ที่
00:39:39จุดยอดเลย
00:39:42เอาอีกๆ อยากดูอีกๆ
00:39:44เยี่ยมเลย เยี่ยมมาก
00:39:47ขอบคุณ
00:40:14kne ievous ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
00:40:15kne czne ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
00:40:18e ๆ ๆ
00:40:20ก็อยู่ในข้างพาย
00:40:22ๆ ๆ ๆ ๆ
00:40:24น้างอยู่ไหน
00:40:36ขวันพิ
00:40:44สมกับเป็นคนที่เจ้าสำนักเรียงมากับมือ
00:40:50พวกเจ้าพานั่งไปที่ไหนแล้ว
00:40:52เข้ามาในอันจ Rainbow's State แล้ว อย่าจะทำตาเพcoon ใจอย่างนั้น var
00:40:56เป้า Μายของพวกเจ้าคือ ค่ะ ไม่ต้องทำร้ายผู้อื่น
00:40:58คำสังที่ข้าได้รับมาก็คือ
00:41:01คนที่มีความสัมภาสift 기본 같ALI astingส่งมติกับเจ้า
00:41:04ก็ต่องไป
00:41:14อดตMO oh ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah ah hah Después has
00:41:40เฮ้ แค่การแสดงกวลเท่านั้น
00:42:10เจ้าจะต้องเสียใจที่มาโยมหัวข้า
00:42:40แค่การต้องข้า ที่สุดท้าย
00:42:59ตันบีคงค่าอยู่ที่ได้
00:43:10ข้าจะรู้ว่าเจ้าจะแข็งแกรกสักเท่าไหร่กัน
00:43:40ตัวจ้าดีก็รู้ว่าเจ้า ไม่เป็นยอด
00:44:10ไม่นางสั้น
00:44:38หากเจ้ายังเก้ามาอีกแล้วก็ ข้าจะข้านาง
00:45:08คิดว่า อยู่ที่ นิดนั้นที่ หยุดกลอด
00:45:38ตอนนี้เจ้าชื่อสื่อเอออย่างนั้นหรือ
00:45:42ใช่เป็นชื่อที่เจ้าไม่มีวันเข้าใจไปตลอดชีวิต
00:45:46เจ้าคิดว่ Breaking knowledge
00:45:47เจ้าจะจากก็จากไปได้เลยอย่างนั้นรึ
00:45:50pac improving
00:45:51แns Marian
00:45:53เพราะ King
00:45:54พ่อบุญทำของเจ้ารอยอยู่ที่บาท
00:46:08วันนี้ใครก็ไปไหนไม่ได้
00:46:38ฟัยอือ
00:46:49ทางนี้ให้ฟัยอือจัดการ ด้วยไปกันเถอะ
00:47:08ตีไม่โดน
00:47:15พี่ยายพี่สือเออ พี่ยายคงจะกลับมาแล้วหรือ
00:47:19ท่านพูดเท่าของนั้นบอกว่าเขาคือท่านพ่อของท่านพี่สือเออ
00:47:30น้องสาม
00:47:32น้องสาม พอพวกเข้าไปก่อน
00:47:35ไป
00:47:38เออ
00:47:40ดูเจ้าแล้วลืมไปเลยว่า
00:47:42ที่สอนเจ้าไปนั้นคือก็มีค่าคล
00:47:45ไม่ได้ให้เจ้ามาเป็นคนดี
00:47:49เอาชีวิตของค่า และกับความปลอดภัยของพวกเขา
00:47:52เจ้ารู้ไหม
00:47:54ว่าทำไมค่าถึงจะค่าเจ้า
00:47:56ค่าบอกกับเจ้า
00:47:59ที่ค่าฝือก็คือ
00:48:01วิชาปีศาสตร์เจ็ดสังหาร
00:48:05ที่แสวงหาก็คือ ปีศาสสวันที่ทำรายอารมณ์ ความรู้สึกปันทุชนทั่วไป
00:48:12เพียงแค่มีความนักผูกพันแม้แต่นิดเดียว
00:48:15เพียงแม้นิดเดียว
00:48:17สิ่งที่สั่งสมมาก็จะเสียเปล่า
00:48:35ค่าเจ้า ก็เพราะว่ายัวร่วมกับเจ้านานเกิดไปแล้ว
00:48:44นึกไม่ถึงว่าค่าจะเห็นเจ้าเป็นลกชายจริงๆ
00:49:05ค่าเจ้า น่าสุนจริงๆ น่าสุนจริงๆ น่าสุนจริงๆ
00:49:16аж น่าสุนจริงๆ น่าสุนจริงๆ ชายแม้
00:49:31ไท่พูดหา
00:49:34โอ้
00:49:38โอ้
00:49:41โอ้
00:49:43เจ้าเจ้า!
00:50:13นี่ รักษัน
00:50:40คาแห่นตกล้าซิน่า
00:50:43ไอ้กับบีซูซา และจิดใจของนูหว่า
00:50:46เจ้าก็ไปยุนไฟ และร้านชิงเฉน
00:50:51ข้า ข้า
00:51:13กลัวด้วย!
00:51:28กลัวด้วย!
00:51:43ท่านพ่อ พี่สือเอิดเป็นอย่างไรบ้าง
00:52:04รักษาชีวิตของเขาไว้ได้แล้ว
00:52:06แต่ว่ากระดูสำลังหักในค่อนข้างยุ่งยาก
00:52:10ไม่ต้องห้วงหน้า พ่อจะถ้ารักษาเขาให้หาย
00:52:18สถานอนี่เราอยู่ต่อไปไม่ได้ รีบไปเก็บของเธอ
00:52:24ต้องรีบจากไปทั้นที
00:52:25ท่านแม่ พวกท่านเป็นใครกันแน่
00:52:29พวกท่านย��요 somewhere biz sot
00:52:31อะไรติบางพวกDSuşหพ่ออยู่ กันแน่
00:52:31ถ้าให้พูด having to repeat
00:52:34ทั้งงนี้รวบไปความผิดของค่าเอง
00:52:38เต Orleans ถึงเวลาแล้วที่ควรจะบอกพวกเจ้า ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันนะ
00:52:46ชื่อ asynchronous ของข้าคือรานชิงเชิน ข้าคือเทป李ºดารุ่นต่อไปของเทียนซั่น
00:52:52จริงเชินนี้เป็นกลบลิชวนเย vec ที่มีข้าที่สุด อนาคฏของเทียนซั่นขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว
00:53:00ต้ussenสมัยโบราณเทพที่นานจะสืบท่อความยิ่งอย่ายที่แท้ book Talk
00:53:02จริงศวนเหมือนฝึกฝนวิธีหนูว่า
00:53:08ปกป้องความชอบทางที่ยิ่งอย่ายของโลก
00:53:11แต่ข้ารีบรอนที่จะเส funciónหาผลสมเสร็จจึ่งลดความสัพซอรท์ของการ كلึดไว้
00:53:15บอมเพ reply น
00:53:18ตนทักลางวันและกันคืน
00:53:21ในที่สุดก็ทำผิดพลาดจันแก้ไขไม่ได้
00:53:25ข้างล่างเทียนซาล ขอบครัวสีมากกว่าสิทธิ์คน
00:53:30เพราะความโชคร้ายเพราะค่า
00:53:51สุดการประหญุนเฟย ขอล้องเราสหายให้เส้นทางชีวิตแกลาชิงเชิน
00:54:09ประหญุนเฟย เจ้ากล้ามากเลยนะ
00:54:12อาจารย์ในสุดการประบ่ากอาชเช่นี้ได้ยิงไหร่
00:54:16สิทธิ์น้องล่ะ อย่าสรร้างปัญหาให้พวกอาจารย์นะ
00:54:20สิทธี ข้ากอโทษนะ วันนี้ข้าต้องผานอังไป
00:54:38จริงเฉิน วันนี้ต่อให้ข้าเป็นสตูกับคนทั้งโลก ข้าจะยืนต่อหน้าเจ้า
00:54:45เจ้า โลกนี้ในสายตาค่า หลวนไม่คู่ควรกับเจ้า
00:54:58ไม่ต้องกลัว มีค่าอยู่
00:55:05มียังที่ไหนกัน จับไว้
00:55:16วันนี้ข้า ประยุนไฟจะพานางไป
00:55:19ชีวิตข้า กระบีหมื่นล่ำ
00:55:23อายุที่ส่งพลัง เบิดพื้นดิน ผู้เขาอันตราย ตกทะเล กระบีจงมา
00:55:29ตกเม้า
00:55:37ในการต่อโซคครั้งนั้น พ่อของเจ้าใช้กระบีบื่นเล่มคืนสู่บรรพบรุทธ
00:55:42ทำให้ปรรมจารย์ส่วนเหมือนเสียหายหนัก
00:55:45น่าเสียได้ข้าแกสลักพระพุทรรูปมากกว่า 20 ปี
00:55:48แต่ก็ไม่สามารถเฉ้าใช้บาปได้
00:55:51ปีศาสตรวันตรงนั้น จะต้องพูดสิ่งที่พวกเราเจอออกไปยังแน่นอน
00:55:56พวกมันต้องตามหาเรามากกว่ายี่สิบปีแล้ว
00:55:59ห PlayStation 3 pollen months
00:56:00ลุ่นอัสตรวันอยู่ไม่ตั้งหลายปีแล้ว อย่าไม่อยากถ่าไปจริงๆ
00:56:03แล้วตอนนี้เราจะไปที่ไหนกันได้หรือ?
00:56:05เรานั่งเรือไปที่ П � pear สร้างบ้านใหม่
00:56:09บ้านใหม่?
00:56:10รับได้ที่เรายูok
00:56:12บ้านก็น็จับบ้าน
00:56:14ไม่ต้องพูดแล้ว มีไปกันเธอ
00:56:16バイ
00:56:19ไปกันเธอ
00:56:26ท่านพ่อ หรือทำไม ยังไม่มาอีกอ่ะ
00:56:56มันยะ ยิ่งเดียวพาพวกเขาไปก่อน ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ค่ะ
00:57:10สิทภิ ระดมคนไปจำนวนมาก พอดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันที่ยากเย็นแสนเข็นแล้ว
00:57:20ในตอนนั้น เจ้าเพียงเพราะเพื่อนัง ทรยศูซัน ยอมแพ้ชตากรรมอมตาของกาธยานครึ่งเก้า
00:57:28ในตอนนั้น เจ้าเพียงเพื่อปิศาสาวตนนี้ ทำผิดสำแล้วสำเล่า
00:57:32เมียของค่าจะโดนคนอื่นลงโทษไม่ได้
00:57:40กระบีจงมา
00:57:50เดี๋ยว
00:58:04น้องรอง พาทุกคนไปก่อน ข้าจะดึงความสุดใจพูดอะไรล่ะ
00:58:10ไม่เอานะท่านพี่
00:58:12จะพูดเรื่องไรสาระ
00:58:14ท่านพอ กับท่านแม่ ร้วนบัดเจ็บทางคู่ พวกเจ้าไปก่อนกันก่อน
00:58:18พี่ใหญ่ต้องระวังความหลอดไพรนะ
00:58:20เจ้าเองก็ระวังตัวด้วยนะอีย
00:58:36เดี๋ยว เอาไป
00:58:39ท่านแม่ พี่ใหญ่หายไปนานขนาดนั้นแล้ว
00:58:42ไปหน่ะจริงด้วย แม่จะไปดูหน่อยนะ เราสาญ เราจะดูแล้วพวกเขาให้ดีและท่านพ่อด้วย
00:58:52พี่ใрейال
00:58:53ลูกสาว ทำไมจะถึงบ่าเจ็บ
00:58:57พี่ใญ่ท่านบ่าไปแล้วหรือ
00:58:59พวกท่านก็โหข้อมาตลอดใช่ไหม
00:59:02เราไม่ใช่ขอบถัวเดียวกันใช่ไหม
00:59:05พี่ใหญ่ท่านกำลังพูดเรื่องอะไร
00:59:07พวกเจ้าทอยไป
00:59:12เจ้าไปรูปสาวของใบหยุนเฟืยและทริงเชิน
00:59:33แม่นางน้อยก้าถามเจ้าหน่อย
00:59:37แม่นางน้อยอายุที่สิบปีในปีนี้ใช่ไหม
00:59:41เกิดวันที่ 24 กุ้มภาพัน
00:59:46ไม่ใช่โกงการอะไรของเจ้า
00:59:49เมื่อคิดดูเช่นนี้แล้ว
00:59:52การสู้แล้วของเทียนซาในตอนนั้น ทำให้จิวโจสันคล้อน
00:59:58ยา...
01:00:01ไปยุนเฟย พระรัฐชิงเฉินไป 20 ปีพอดี
01:00:11แม่นางน้อย เจ้าชื่ออะไรเหลือ
01:00:19พุมภาพใจในตัวเอง เปิดเผยชื่ออย่างภาพพุมภาพ
01:00:24ข้าชื่อสวีอีอี
01:00:26จริงด้วย
01:00:28นี่มันก็ช่ายแล้ว
01:00:31ลูกสาไปยุนเฟยและชิงเฉิน
01:00:36ทำไมถึงมีสะกุลสวีล่ะ
01:00:41บางที
01:00:45เจ้าอาจไม่ใช่ลูกสาวของพวกเขา
01:00:49เจ้าพวกเด็กใจสะนะ
01:00:51เจ้ารู้นึงไหมว่างการสังหารมูซูเจียดช่วง
01:00:55มีเด็กตัวเล็กตัวน้อยบางเอินรอดมาได้
01:00:58อายุเท่ากับเจ้าพอดี
01:01:04ข้าคือเด็กคนเดียวที่รอดตายในตอนนั้นใช่ไหม
01:01:07ใช่
01:01:10แล้วท่านเก็บข้าวไว้ทำไม
01:01:24ท่านคิดว่าข้าใช้สกุลบิดาพวกให้กำเนิดแบบนี้จะชดใช้บาปได้แล้วใช่ไหม
01:01:28ลูกสาว
01:01:34แม่รู้แม่ก็โทษเจ้า
01:01:36เมื่อว่าแม่จะทำอะไร
01:01:38ก็ไม่มีทางที่จะชดเฉยให้เจ้าได้เลย
01:01:42เจ้าได้เลย
01:01:44เจ้าข้าแม่เธอ
01:01:50ยังน้อย
01:01:52ก็สำหรับคนบริสุตรมากกว่าร้อยคน
01:01:56ก็สำหรับคนบริสุตรมาก
01:01:58ก็สำหรับคนบริสุตรมาก
01:02:02ค่าน่ะ
01:02:04ค่าน่ะ
01:02:05เจ้าหัง
01:02:10ค่าน่ะ
01:02:20เดี๋ยวไป
01:02:22เจ้าไม่ชีวิตอยู่ต่อไป
01:02:24เดี๋ยวไปซะ
01:02:27ไป
01:02:28ไป
01:02:30เป็นคนหน้าสื่อใจคดจักส่วนเหมือนพวกนี้
01:02:34เหมือนกับฟ้าไม่มีผิด หลายคนช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ ก็ต้องออกไปหาเอง
01:02:40เฮ้ย
01:02:50ชั้นแม่
01:02:55ชั้นแม่
01:02:56ชั้นแม่
01:02:57ชั้นแม่
01:03:00ชั้นแม่
01:03:01ชั้นแม่
01:03:02ชั้นแม่ ชั้นไม่เป็นไรใช่ไหม
01:03:04ชั้นแม่
01:03:05พี่ใหญ่
01:03:06อย่าเข้าไป
01:03:08ไม่ต้องดิ่นดนหรอก
01:03:27พี่
01:03:34ชั้นแม่
01:03:37ไห้
01:03:38ชั้นแม่
01:03:42ンタิ Euro
01:03:44ท่านแม่
01:03:48ลุกสาว
01:03:52เจ้าไม่เป็นไรนะ
01:03:54เก้าไม่เป็นไทย
01:03:57อย่างนาก็ดีแล้ว
01:03:59ลุกสาวข้า
01:04:03ท่านแม่
01:04:05ลุกเธอไม่ไหวแล้ว
01:04:08ท่านแม่ลูกเคยทำบ่ามากในชีวิตนี้
01:04:16แล้ววันนี้ลูกมีหายอันนะ สมควรกำจัดกรรมให้สิ่นไป
01:04:23แต่ 20 ปีที่ผ่านมา มีพวกเขาอยู่เขียงข้าง
01:04:30ท่านแม่ก็สมดังประทนาแล้ว
01:04:38ฉันแม่ ฉันแม่
01:04:42เสียนได้ สุดท้ายก็อยู่กับท่านพ่อของเจ้าไม่ได้
01:04:48ทำหน้าที่ดีดี
01:04:51ฉันแม่ ฉันแม่ ฉันแม่
01:05:08สือเออ ท่านพ่อชีวิตข้าดูดไฟใกล้มอด
01:05:12และข้ารู้ว่าข้ากำลังจะตาย
01:05:14ตอนนี้ข้าได้นำน้ำอมริสสีทอง
01:05:16ที่เต็มด้วยการฟื้นฟูชีวิตข้าดูดไฟใกล้มอด
01:05:20และข้ารู้ว่าข้ากำลังจะตาย
01:05:22ตอนนี้ข้าได้นำน้ำอมริสสีทอง
01:05:24ที่เต็มด้วยการฟื้นฟูชีวิต
01:05:26เพราะปรับร่างกายของเจ้านิบพานเกินใหม่
01:05:30ι่าตายr ตอนนี้ข้าได้นำน้ำอมริสสีทอง
01:05:33ที่เต็มด้วยการฟื้นฟูชีวิต
01:05:35เพราะปรับร่างกายของเจ้านิบพานเกินใหม่
01:05:39blond Mor Avenue
01:05:41ซูสานแห่งดีให้เป็นสถานที่รับ
01:05:43ถ่ำของเสียนกรมี
01:05:45ที่อยู่บนกำแพ็งห talents
01:05:47วิชชาเสือบทอด Jade สูสาน Thesean. insert. KA
01:05:49ข้าเมื่อสิบส้องปีก่อน
01:05:51ภาษาได้รับยอดกระบ่าบีหวณคืนมาจากที่นี่...
01:05:55ตอนนี้จะเอาชะนาที่หรีจริงจีได้หรือมั้ย
01:05:58ตั้งหมดต้องพึ่งตัวของเจ้าเอง
01:06:00เจ้าต้องจำไว้ว่าขอเพียงให้ใจสัทฐา
01:06:03ก็จะได้รับภักษาดิ้นอัญญิงใหญ่
01:06:06และเจ้าจะสามารถควบคุณกระบบีบินทั้งกล้อได้
01:06:10ให้เร็ว!
01:06:12เจาแข็งแก serontกกว่าค่าในตอนเด็ก
01:06:15แต่ว่าค่ายัง Wingấn ไม่ประลุ้นกระบนฐ้าสุดท้าย
01:06:18หรือเอ้อ ค่ากลับไม่อยากให้เจาประลุ้นค่าสุดท้ายเลย
01:06:22เข้าประตุสวรรณ์ ต้องตัดคาจักจะกล่วมมนุษย์ صلลให้ไปเป็นเสียญ
01:06:27ถ้าหากไม่เข้าก็จะต้องเป็นมนุษย์แสนธรรมดาตลอดไป
01:06:30ถึงตอนนั้น เจาจะเรือกอะไรได้
01:06:33หึ..เทปเสียญมากบอก
01:06:41ห้หห Russian
01:06:43ขอบควอนี่น่ะ
01:06:45ข้าเขาหมอพทできาฉasiดูแล
01:06:50พี่สาม
01:06:51ท่านว่า
01:06:52พี่ใหญ่ไม่ใช่ลูกทีแถ่
01:06:53ถ้าเช่นนانพวกเราก็ไม่ใช่ลูกทีแถ่เช่นกันใช่หรือไม่
01:06:56แล้วก็
01:06:57พวกเราตอนนี้ถือว่าเป็นเด็กกำพร้าไหม
01:06:59ถ้าอยากเป็นเด็กกำพร้า เจ Balance
01:07:00จะ gig�을ก็ไปคนเดียวเธอ
01:07:01ท่านพ่อท่านแม่ก็เป็นพ่อแม่ของเราตลอดไป
01:07:03พี่รองพูดถูก
01:07:05ท่านพ่อท่านแม่เป็นพ่อแม่ของพวกเราตลอดไป
01:07:12พี่สือเออ
01:07:14ท่านจะไปช่วยพี่ใหญ่แล้วใช่ไหม
01:07:17พวกเจ้าอยู่ที่นี่รอข้ากลับมา
01:07:19เขาต้องพาพวกเจ้ากลับบ้านให้ได้
01:07:21กลับบ้าน
01:07:28ท่านจะไปบอกล่าท่านพ่อไหม
01:07:30ข้าคิดว่าตอนนี้ ท่านพ่อคงอยากจะอยู่เงียบเงียมคนเดียว
01:07:49โลกมนุษย์เกิดเจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา
01:07:53มีเพียงไข้ใจที่ไม่มีทางรักษาหาย
01:07:57ที่จริงแล้วข้าอยากจะปกป้องเจ้าตลอดไป
01:08:00คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะเป็นเจ้าที่ปกป้องข้าไว้แทน
01:08:07ชาติหน้า ข้าขอไม่จับกระบีอีก
01:08:12ขอเพียงได้กูมือของเจ้า จากนั้นก็ตามหาบ้านแบบนั้นสักหลังหนึ่ง
01:08:27อังทห้องทหรือดเย็นตลอด
01:08:28คุณต่อคุณปกป้องเธอ
01:08:30พอกดีมาก
01:08:35คุณต่อคุณต่อเวลา
01:08:37คุณต่อคุณต่อีก
01:08:43แบบนั้นสักหลัง
01:08:45คุณต่อคของเลือก
01:08:47ต่อไปที่นี่ก็คือบ้านของพวกเรา
01:09:17ท่านพ่อ ข้าอยากได้บ้านต้นไม้
01:09:19ท่านพ่อ ถ้าก็อยากได้บ้านต้นไม้ เช่นก็
01:09:40ท่านพ่อ บ้านต้นไม้ดีดีจริง
01:09:42ท่านพ่อいただ Lori�네ที่สุดผู้เราก็มีบ้านหลังใหม่แล้ว
01:09:47ท่านพ่อ ถักน้องที่ด้องเอาไว้เมื่ออะไรจะกินได้คะ
01:09:58ท่านพ่อ ก็บอก ب้นี่สวยจริง ๆ ท่านแม่เรียกขา ท่านอยู่
01:10:02พ่อ มาเร็ว
01:10:05มาเร็ว มาเร็ว
01:10:08มาสิท่านพ่อ เรียบมาเร็วๆ สิคะ
01:10:12มันี่สิ 54 된้อ vous
01:10:15มาสิ มาแล้ว
01:10:19มาดีสี่ท่านพ่อ
01:10:21มาดีสิท่านพ่อ
01:10:24ขอมาให้หมด มาçu
01:10:31มาแล้ว
01:10:33ขอบคุณ ขอบคุณ
01:11:03ลูกชาย เจ้าอย่าได้ไม่มาเชี่ยวนะ
01:11:10ไม่อย่างนั้น ก็ไม่สนุกนะสิ
01:11:33ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
01:12:03ขอบคุณ
01:12:17สิบสอง ไปได้ผ่านมาค่ะ เสียกำลังมากมาย
01:12:20เพื่อเลี้ยงดูอุปสักที่ใหญ่ได้สนในชีวิตค่ะ
01:12:24ทำไม ข้าตกรก็กลัวตายอย่างนั้นหรือ
01:12:29ใครเหรอ ตายเมื่ออะไร ตายที่ไหน
01:12:34ข้าได้จัดการไปหมดเรียบร้อยแล้ว
01:12:37Brookії
01:12:55ตัวเจ้าเซล่าขับdaruted ไม่ васอร首先
01:12:58กลับกลับแก
01:13:28กลับกลับกลับ
01:13:58สวัสดภาพ
01:14:28เจ้าหัวรออะไร
01:14:45กระบวนท่าสังหารทั้งจัดของค่า
01:14:49ค่าแค่เพียงสิ่งเดียวค่าก็จะมันลุ
01:14:51ก็ค่าแค่ก็มีทั้งนี้ของเจ้าเท่านั้น
01:14:58เลย
01:15:03สังหาร
01:15:06porสถังหารทั้งกำลัง
01:15:09ข้าตัวเจ้า
01:15:18สถังหารทั้งฆ่า
01:15:23ทางโลกที่ต่อมตัวราด
01:15:53สุดจากกว่าครับ
01:16:23กลุงโดย ก็เป็นที่สำนักรบปีเรียนร้าย ถัดมันคลุมตาวจละแค่ นิด
01:16:53กลับกลับกลับ
01:17:23เยี่ยมมาก
01:17:53เธอไปกับภาพ
01:18:23ทุกข้า สะ อัดอำภางสวรรย์
01:18:51กระบีมาดิ
01:18:53กระบบอดกลัว
01:19:08จาดติมรัก
01:19:14กระบบเปิด
01:19:17ทุกขนให้ความประเจ้า
01:19:21ยอดก็มีหวนคืน มันก็แค่นี้เองเหรอ
01:19:29ฟ้าขอเชิญ ระบีนับมืน สะเถือนสวรรย์ ภาปัตพี่ ยกภูเขา ที่มหาสมุต
01:19:40วันนี้สื่อเอาจะสื่อท่อดมรโดกของท่านพ่อ
01:19:45เพื่อกำจับปี 3 ให้สินสะ เพื่อปล่องความทัวของเรา ย่อย ระบี ขวน คืน
01:20:15กับปี เปิด ประตู สวรร
01:20:21กับปี เปิดสวรร เป็นไฟไม่ได้ เป็นไฟไม่ได้
01:20:27ฟ้าหรือย ขอ เฮ้า istic ปี
01:20:35กับปี ผ่อน ๆ ลuelaคซิกฤPor
01:20:37พือล amended จับต snapped
01:20:40กับปี อาจรบ Psal ак woah ซิกฤ เป็นติรป
01:20:41ศอาจรบ Psal.. ซุกฤ ปี
01:20:47ดังยา ไฟล thinner ตออาจรบิน ขอ他的Неบ sociaux
01:20:50หรือตูสวันร์ปิดแล้ว เจ้ากลายเป็นเซียนไม่ได้อีกแล้ว
01:20:55ข้าขอเป็นแค่สือเออร์ก็พอแล้ว
01:21:03สือเออร์
01:21:06ท่านพอท่านแม่ไม่อยู่แล้วใช่ไหม
01:21:13ถ้าอย่างนั้นเราจะไปที่ไหนได้อีก
01:21:16พวกเรากลับบ้าน
01:21:18ยังมีบ้านอยู่ที่ไหนก็ล่ะ
01:21:23ที่ที่มีเจ้าอยู่ที่นั่นก็คือบ้าน
01:21:44แล้วพบกันใหม่
01:21:48ที่สวันที่นั่น ช่วยด้วย
01:21:52ฉันก็คงได้ด้วย
01:21:54ความข้าสวันที่นั่น
01:22:06ที่สุดวัสดี
01:22:36สวัสดีที่สุดสุด
01:23:06สวัสดีที่สุดสุด
01:23:36สวัสดีที่สุดสุดสุด
01:24:06สวัสดีที่สุดสุดสุดสุดสุดสุดสุด