Category
📺
TVTranscript
00:00รายการต่อปีนี้ เป็นรายการทั่วไป สามารับชมได้ทุกวัย
00:16โอ้โห จิ่งๆ หงลูก
00:18จริงๆ แล้วหงไม่น่าจะเข้าบ้านมากับแมทแก้เลยนะ
00:21จะให้ไม่ต้องปินขึ้นๆ ลงแบบนี้มานานตลาย
00:23หงเข้าบ้านไม่ได้หรอกจ๊ะ
00:25คุณมีนีจันเขาติดกล้องจอนปิดไปทั่วบ้านเลย
00:27โอ้ย บ้านทุphoria เองเนี่ยแท้
00:31ต้องแน่ปีนขึ้นปีนลงปีนเข้าปีนออก shouldersuka จัยจงกับโจน
00:36หฝ est 不要หนึ่งนะ รูปนะ
00:37พ่อจะลีบทางหลักทาน Trevor ผิดมณีจับ
00:40โอ้งกับแม่จะได้มาอยู่กับพ่อ
00:43มาอยู่ในบ้านของปุ๊กกับย่า อย่างเบิดเผย
00:46はย Personally หโดน consisting ไม่ต้องอยู่แบบรบๆ
00:47แบบปีนขึ้นปีนลงบ้านี่
00:50พ่อ
00:51เพราะไม่เจอคิดมากแล้วจ้ะ
00:52หมกับแม่ รอพ่อได้เสมอจ้ะ
00:55พ่อยังรอมันตั้ง 20% FP
00:57เพื่อให้หมกับแม่มาช่วยเลย
00:58แคเนี่ยสบายมาก
00:59แต่แหละมันขวนมั้ย
01:03คนดีไม่มี Royal Attack Pack
01:05คนช открывได้หรอก
01:06แม่เชื่อว่าอีกไม่นาน David
01:16ห yep
01:18ไปก่อนนะจ้ะ
01:19อืม
01:20ดี ดี ลูก
01:21จ้ะ
01:26ก็ได้ลูก ๆ ลูก ๆ ลูก
01:32แต่ไม่รู้
01:33จับรู้ไว้ก่อน จับรู้ไว้ก่อน
01:34โอเค โอเค โอเค
01:44โอเค ลูก
01:45บนชู
01:57บนชู
02:00บนชู
02:03ที่ฉันให้ไปเฝ้าพี่ไก่สอนนี้
02:05ได้เรื่องไหม
02:08พอเรื่องงานก็กลับไปหามั่นเลย
02:09เธอรู้ไหม
02:10คุณไก่สอนแล้วพอเห็นหน้าชั้นนี้นะ
02:12ฉี่ราดเลยนี่
02:15ฉีราเลยหรือหรือ
02:16ฉีราทวงไปหมดเลย
02:18แกกินก็จะ масс laser
02:20ฉ теп้raleไปสำหรับbahดทรใคร
02:21ใครอวกมันไม่ได้แก้งบ้า หรอก
02:26ทีคดีแน่ใจไม่ได้หรอก
02:28เธอเฝ้าพี่กายสอนไปเรื่อยๆ
02:30ทนกว่า โดกทองยศจะผลก Spark
02:33ถ้าปะบาทกองบาททำน้ labels ดอกทองójสังไปให้ฉันได้สำรัฒเมื่ออะไร
02:37และฉันมีโอกาสให้พี่กายสอนได้ด่ม 1 ครั้ง
02:40ตอนนั้นแหละ ฉันถึงจะแน่ใจ ว่าพี่ไกรสอนเป็นบ้าจริงๆ
02:49โอ้โฮ แน่วเลย
02:52ช่องช่อง
02:54อะไรอีกอ่ะ
02:56ฉันบอกแล้วใช่ไหม
02:58ว่าอยู่ในบ้าน อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้า
03:01ถ้ามีคนรู้ว่าฉันเป็นชูงของเธอ
03:04พี่ไกรสอนจะฟ้องหยาจะได้
03:06โอ้โฮ มันจะไปเอาปัญญาที่ในบ้าฟ้องหยาเธอ
03:10ฮะ
03:12ไป ไปแล้ว
03:14โอ้โฮ จักลับไปแล้ว
03:16จักลับไปแล้ว
03:24คุณชู ใครอ่ะ ทำไมแล้ว
03:28ใครอ่ะ
03:30อยู่แล้ว
03:36โอ้โฮ ใครว่าเนี่ย
03:52ไอ้ ไปแล้ว
03:54โอ้โฮ เย้
03:57โอ้โฮ เย้
03:59โอ้โฮ เย้
04:01โอ้โฮ เย้
04:04ใครอ่ะ
04:13สิ่ง จับมันไว้โลก
04:32เจ็บมากไหม
04:45เห็นหน้ามันไม่รู้
04:48มันมืดมากเลยครับ มองอะไรไม่เห็นเลย
04:52เจ็บ!
04:54เจ็บไปสิ่ง!
04:57เจ็บไปไหน!
05:00เจ็บมากเลยครับ
05:03บุญทุไม่ต้องตามแล้วมาพายเศรษเข้าบ้านที
05:07ยืดเบอร์ทำไมเรามาช่วยเศร
05:10ไปสิ่ง
05:12บุญทุไม่ต้องคุยกัน
05:27หง พวกนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน
05:42ก็ไม่ต้องคุยกัน
05:57เลย
06:27มีลูก
06:49มีลูก
06:51เฮ้ย
06:53เฮ้ย
06:55เฮ้ย
06:57แกเสร็จยังนี่อ่ะฮะ
07:03นี่ผม
07:05คุณสิ่งข้อมารอแก้งแต่เช้าแล้ว
07:07มีอะไรก็ค่อยคุยกันนะ
07:09เปลี่ยดฉันกันในตี
07:11จะไปที่โดงงานก่อน
07:13ใจเย็นนะ
07:15เดี๋ยว
07:17เดี๋ยว
07:19เดี๋ยว
07:25เดี๋ยวๆ
07:29เขาจะไม่ตีกันบ้านแต่ใช่มั้ยเนี่ย
07:31นั่นหน่ะสิ
07:33แล้วนี่คุณไม่รู้เลยว่า
07:35สองคนเพราะมีปัญหาอะไรกันอ่ะ
07:37ทำไมถึงดูซีเรียสแล้วก็
07:39บรรยากาศมาดูอึงคืมแปดๆอ่ะ
07:41เห็นสายตาที่สองคนมองกันป่ะ
07:43เดี๋ยวจะเข้าไปบีบคอกันนะฮะ
07:45เดี๋ยวจะเข้าไปบีบคอกันนะฮะ
07:51กุณสิ่งสองก็ความมาว่าเรามีเรื่องตกคุยกัน
07:53แต่พอฉันโตไพรษร์ ทำไมคุณไม่รับสาย notebook
07:57เพราะผมรู้ไงแล้คับ
07:59เมื่อคือเราควรียนี้เราต้องแล้วกันแน่
08:03เมื่อคือนผมไม่เปร lazy
08:05และเมื่อความнич่านีตรงไม่ที่อยู่ของกับอ่บขาบันผม
08:09ถ้ kisses ship, ถามหายแoncesะแก้วbab architectural self
08:12จะจะหายاتีș้อตรงโห่อะ
08:26ไม่ค่ะ
08:28ฉันเป็นคนชอบเครียร์ทันที
08:30ไม่ชอบปล่อยอ้ายค้างค้า
08:32คุณรู้ไหม
08:34เมื่อคือฉันนอนไม่หลับเลยอ่ะ
08:36คุณจะถาม จะด่า จะว่า หรือจะทำอะไรก็ได้อ่ะ
08:40แต่มันไม่ใช่การเงียบหายไปแบบนี้อ่ะ
08:42แต่สำหรับผมนะคะ
08:44การที่ผมปล่อยให้ตัวเองใจเย็นก่อนแล้วค่อยคุยเนี่ย
08:47มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วค่ะ
08:56หวังว่าหงจะเพราะมัฐิบายให้ผมฟังนะคะ
09:10แต่ผมก็หวังว่าต่อหน้าองค์หลงพอโต
09:17หงจะพูดความจริงกับผม
09:19ทำไมเมื่อคืนหงต้องแอบเข้าบ้านผมค่ะ
09:46ที่ฉันแอบเข้าไปในบ้านคุณ
09:48เพราะว่าฉันตั้งใจจะแอบขึ้นไปหาคุณไกลสอนบนห้องค่ะ
09:54ตั้งแต่วันงานประเพณีรับปัว
10:08พี่คุณไกลสอนเข้ามาบังแม่ฉันไว้
10:10จนถูกกิ่งบาทเจ็ดหนัง
10:12แม่วันดีไม่มีโอกาสได้ขอบคุณ
10:15แล้วก็ไปเยี่ยมคุณไกลสอนเลยสะครั้ง
10:17ฉันก็เลยเลือกที่จะใช้วิธีนี้ค่ะ
10:21ก็คือการแอบปินขึ้นไปหาคุณไกลสอนบนห้อง
10:25ตอนที่คุณสิ่งออกไปซื้อหนุ่ม
10:28แล้วก็วิดีโอขอหาแม่วันดี
10:30ให้ได้คุยกับคุณไกลสอนค่ะ
10:32พ่อผมคุยรู้เรื่องหรอค่ะ
10:34ก็รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้างค่ะ
10:37แต่พอคุณกัยสอนได้เห็นน่ะแม่วันดีเนี่ย
10:40เขาก็ไม่ได้โวยไว้อะไรนะคะ
10:42ถ้าที่คุณพูดมาเป็นความจริงเนี่ย
10:44คุณก็ไม่เห็นต้องแอบเข้าบ้านผมดีครับ
10:46คุณบอกผมตรง ๆ ก็ได้
10:48ผมจะได้พาหงกับป่าวันดีเนี่ยมาเยี่ยมพ่อ
10:50eine he下る
10:52คุณสิ่งลืมไปแล้วหรอคะ
10:54ว่าคุณบครนีจารย์เพิ่งตบกับฉันไป
10:59ฉันขอโทษค่ะ
11:00ที่ฉันทำอะไรไม่ปรึกษาคุณก่อน
11:04แต่ฉันคิดว่าการให้ฉันแอบปรีเงDire น คือ chyba dépрев
11:05แย่มคุณไกยสอน
11:07โดยที่ไม่ให้คุณบครนีจารย์รู้
11:09มันเป็นวิทธีที่ดีที่สุด встрет discovers
11:12อร่อย ไม่ใช่วิทธีที่ดีเลยค่ะ
11:14ถ้าคุณถูกแม่จับได้ขึ้นมาเนี่ย มันจะยิ่งเป็นเรื่องใหญ่นะครับ
11:20กันฉันต้องขอโทษอีกครั้งหนึ่งนะคะ
11:25ตามสัญญาจ้าง
11:29จะบอกไว้ว่า
11:30ถ้าฉันทำผิด
11:33คุณสิ่งสามารถไล่ฉันออกได้ทุกเมื่อ
11:38ครั้งเนี้ย
11:40ฉันยอมรับจริงๆค่ะว่าฉันทำผิด
11:43ถ้าคุณสิ่งจะพิดชันนาลงโทษ
11:48ก็ตามแต่คุณสิ่งไหมคะ
11:51ถ้าผมจะลงโทษคุณเนี่ย
11:54ผมจับคุณส่งตำรวจนั้นแต่มาคือแล้วครับ
11:57ผมคงไม่โกหกแม่เพื่อช่วยคุณหรอก
12:12พี่ว่าเหตุผลที่ห่งบอกผมเนี่ย
12:13มัน่าเชื่อไหมคะ
12:22พี่ว่ามันแปลกๆเนี่ย
12:24แต่ว่ามันก็มีทางเป็นไปได้อ่ะ
12:25แต่ว่ามันก็มีทางเป็นไปได้
12:27ยังไงเป็นพิ
12:29เป็นไปได้ว่า
12:29ป้าวนี้อย่าจะขอบคุณคุณไกยสอน จริงๆ
12:32แต่ว่าไม่มีโอกาสได้เจอก็เลยต้องใช้วิธีนี้
12:35เพราะว่าถ้าเจอคุณมนีจันเนี่ย
12:37บ้านแตกériก Muss Zach
12:39แต่ที่มันแปลกๆก็คือ
12:41คุณหงก็นัดแน่กับสิงได้
12:44แล้วก็ให้สิงไปวีด cancers อีกคอแทนให้ก็ได้
12:46ก็จริงอย่างที่พี่พูด
12:49ตอนนี้ผมจะทำยังไงดีเนี่ย
12:53ผมไม่เข้าใจหงเลยจริงๆ Caesar
12:59ถ้าสิ่งคิดว่า สิ่งที่คุณหงทำ มันผิดมาก
13:01ก็ต้องลงโ doucs ครับ
13:03แต่ถ้าสิ่งคิดว่ามันพอที่จะให้อภัยกันได้
13:07ก็ทำเป็นลืมๆ alguémไป eighth
13:09อ่ะ
13:09ผมลืมไม่ได้ติด์หรอก Scratch
13:11ยิ่งหงทับแบบนี้こんにちは
13:12ผมยิ่งมั่นใจ
13:13ว่าทั้งหงแล้วก็เป้าวันดี รวมทั้งแม่กับยายของผม
13:17ผมต้องมีความรับบ้างอย่างผิดบ้างของแน่น่ะ
13:19แล้วผมก็ต้องรู้ให้ได้ว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่
13:22และพี่ก็ต้องช่วยผมหาคำตอบด้วย
13:27ครับ
13:44หลังจากที่พนักงานใสายผลิตทำการผลิตนพิกเข้ามาเสร็จแล้ว
13:47เราจะนำนำพิกไปบันชูใส่กปุกที่สะอาดแล้วนำไปช่าง
13:50เพื่อได้นำหนักตามประฐาน
13:52จากนั้นก็เอาไปเข้าเครื่องตัวจับโรหะ
13:54เพื่อให้นำพิกของเรามีคุณภาพมากท Yeomen verkl grand
13:58Kad
13:59lambda
14:00เดี๋ยวกับไปถ่ายคลิปบันชูทีนำพิกใส่กปุกนะ
14:02แล้วก็ถ่ายตอนเอาครบข้างตัวจับโลหาด้วย
14:04อย่าลืมภาพวางให้เห็นพนักงานกำลังทำงาน
14:07เราจะได้เอาคลิปไปตัด และลงปวมหมดสะทิ
14:09ได้จ้า
14:12นี่แกเป็นอะไรอ่ะ
14:14เคลียรมสิงเหรอ
14:18เขาเป็นคนดีมากอ่ะ
14:19เขาไม่น่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้เลย
14:23แกแค่คุณสิงมากเลยมันเนี่ย
14:28ชันยอมรับนะ
14:29เพราะฉันเป็นถวงความรู้สึกคุณสิงมาก
14:31การที่เราต้องโทรหก ใครสะคนนึงมันก็รู้สึกแกมาก พอแล้ว
14:35โดยเฉพาะเวลาที่เราต้องโทรหกคนที่เรา
14:38รัส
14:39ใช่ไหม
14:43มันเป็นไรน่า
14:49คุณผู้ชู้ครับ
14:51ถ้าไมต้อง cantidad มาขอพวกคุณ วาเลี weil หัวหน้าพแทกบัญชี
14:54แล้วก็คุณอแ ναวง หัวหน้าพแทกจัดซื้อวัต manifest
14:58üstิ بิต funding
14:59ไป
15:09สิ่ง
15:11สิ่งให้ตำรวจภาวาลี
15:13หัวหน้าพนักบัญชี
15:14และนมหัวหน้าพนักจะซื้อวัธุดิบไปสอบปากคำนี้เหรอ
15:17ครับ
15:18มันเกิดอะไรขึ้นลูก
15:20จากการที่เป้าวันดีกับยายแก้วมาช่วยตรวจสอบคุณภาพนัมพริกของโรงงานเราครั้งก่อน
15:25พบว่าวัธุดิบที่เราใช้เกรดตามมากๆครับ
15:27ทั้งทั้งที่พริก หอมแดงแล้วกระเทียมที่เราใช้ทั้งหมด่ะне
15:30เป็นวัธุดิบเกรด sag end
15:32เฮ้ย
15:34และสิ่งก็เชื่อพวกมันอย่างนั้นหรอ
15:35นهاแม่จะฟังผมเล่าต่อ
15:56ที่การจัดซื้อมันระบุว่าเป็นวัธุดิบเกรด A
15:59แล้วก็ยังมีการอัพราคาให้สูงกว่าตามท้องตลาดด้วยครับ
16:05ผมคิดว่านอกจากคุณวารีและคุณอนง
16:08บุญชูที่เป็นผู้จัดการโดงงาน
16:10และเป็นคนเซ็นต์อนุมาธิคำสั่งซื้อวัธุดิบทั้งหมด
16:13ต้องมีส่วนรู้เห็นในการโกงแน่ครับ
16:26นี่มึงโกงเงินโรงานมาสิบกว่าประย Kensuke
16:29เหรอไอ้ปุญชู
16:30กูส่วนไว้ใจมึง
16:32คิดว่ามึกจะเส้อสาดไปหนูปัญตาให้
16:35กูถึงไม่ตัวสอบอัญชียังดละเอียด
16:37แต่มึงกับธลยดความไว้ใจกู
16:40โกงเงินโรงานด้านด้าน
16:41ก็เงินเดือนพุศการมันไม่พอใช้
16:43มึงอยู่บ้านกูโดยมิเสียค่าช่ายจ่ายสักบาท
16:46ข้าวมันก็ไปต้องซื้อ
16:49ถ้ามือมึงไม่ปั่ li Television ป่านนี้มึงมี��เหลือใช้แล้ว
16:52และที่สองตัวนั้นнее
16:54มันถูกลากไปสอบปากคำ
16:56มันคงสรักท่อถึงมืนแนะ
17:02ถ้ายสองของ inherited him에 สรักท่อถึงฉัน
17:05ฉันก็ต้องทิดคุ้heureได้
17:07ฉันไม่ย่อมนะ
17:08เธอต้องช劫ขันนั้นเรื่องเนี้ย
17:11ใช่ฉันช่วยอย่างไรฮะ
17:13หลักฐานมาตัวมิศระขนาฏนั้น
17:17ไม่ค่อยคนท्ร Lucy ที่สาว 72 ปัญหา
17:19แกétปัญหาเองละก่อน
17:24ถ้าเธอไม่ยอมช่วยฉัน
17:25ขอให้ฉันติดพบ
17:28ฉันไม่หยอกให้ชีวิตคำพ�ngในคนอยู่นะ
17:31ไม่ควรเม้าไง
17:33ก็ถ้าชีวิตคำพรง
17:36ฉันก็จะลากชีวิตอolicพรงไหนไป
17:41ถ้าเลอยไปแล้ว
17:43ว่าฉันเนี่ยกุมความรับของเธอไว้ด้างลาย ได้เกิน
17:46ชุด
17:51อย่าก่อไปเลยนะ
17:54เราสองคนเนี่ยร่วงหัว จมไทยกับมาตั้งแต่แรก
17:58และฉันก็ช่วยงานเธอมาตั้งเยอะ แ librarians
18:00ทุกเรื่องเป็นงานที่เสียงคุกเสียงตารางทั้งนั้น
18:05เพราะฉะนั้นครังนี้ฉันเดือดล่อน
18:09เธอต้องช่วยฉัน
18:13คุณคุณคุณคุณคุณ...
18:15สอบเทพ่อ
18:22มันหรือ คุณสิ
18:35เธ็ง
18:43แม่มีอะไรจะคุยออกกม philosophy มรึขัดarım
18:48แม่จักว่าบุญชูเร็วไม่มีส่วนรู้เห็นตัวกับการของในächlich
18:53แต่ว่าคุณคืองนงกับคุณวารีก็บอกว่าคนที่เป็นตัวการอยู่เวื้องหลักก็คือบุญชู
18:57แล้วเอกสารการจัดซื้วฏูดิบทั้งหมดก็มี continuity สิ่ง milestones นี้แม่มั่นใจได้ Gabriella
19:03แค่ BAR ไม่มั่นใจได้อย่างไรว่าบุญชูไม่มีสhindก próxim
19:13ว่าบุญชูคือหลานโฟงซ่อย คนเก่าคนแกกของบ้านเรา
19:17และที่สำคัญเนียง
19:20คุณปูกับคุณยา ก็ดูแลบุญชูกับโฟงซ่อยมาตั้งแต่เสงยังไม่เกิด
19:25แม่มั่นใจว่าบุญชูจะซื้อสัตว์กับขอบพวกเรา
19:34พอไปบอกตำรวจเดียวนี้
19:37ว่าทางโรงานเราตัวดสอบเรียบร้อยแล้ว
19:40บุญชูไม่ผิด
19:43โท้許 Mari
19:47แม้พูดขนาดนี้
19:49ผมคงจะปัฏิเสสแม้ไม่ได้ใช่มั้ยครับ
19:54โอเคครับ
19:55ผมไม่เอาบุญชูเข้าคุ้กก็ได้
19:57แต่ว่าบุญชูต้องลาออกจากโรงงานนี้
20:01ช่ cables
20:02ยังเป็นผู้บริษาโรงงาน Parliament
20:04ผมจะไม่ยอมให้เขาทำงานที่นี่ต่อน
20:06แล้วก็โกวเงินโรงงานเราอีกเด็จขาดครับ
20:13พอครับ
20:32ผมจะทำยังไอเดียครับ
20:36ผมมันใจว่าทั้งแม่ทั้งหงต้องมีความหลับปิดบังผมอยู่แน่ ๆ
20:41แต่ไม่มีใครยอมพูดความจริงกับผมเลยครับ
21:11สิ่ง
21:17รู้เป็นเด็กดีนะ
21:19เป็นคนดีไม่เลยสินใจก็พอบุญสม
21:23สิ่ง
21:29รู้เป็นเด็กดีนะ
21:31เป็นคนดีไม่เลยสินใจก็พอบุญสม
21:35สม
21:37อดทนนะสิ่ง
21:39เพราะจะรีบสางสางปัญหาทั้งหมด
21:43สิ่งจะได้รู้ความจริง
21:45ว่าสินใจคือพ่อของตัวเอง
21:49พ่ออยากเห็นสิ่งได้ใช้ชีวิตเองมีความสม
21:55ก็ไปสิ่งใจ
21:57เราก็ผู้บุญสมนะรู้
22:25สร้างปัญหาให้ฉัน
22:27แล้วยังมีอารมอยากก่อดอีกเหรอ
22:29ที่แกรู้ไหม
22:31แกทำที่ฉันดูฉันรู้กับสิ่ง
22:33อ่ะ
22:37เซ็นสะ
22:45นี่บายลาออกนิ
22:47ใช่นะเซ็น
22:49แล้วเธอบอกเธอจะช่วยฉันอ่ะ
22:51ก็แค่ฉันช่วยแก
22:53ไม่ให้ติดคูก็บูหนูอ่ะแล้ว
22:55ใช่แกเดี๋ยวนี้เลย
22:57começar
22:59เซ็นสะ
23:01และไม่
23:03สิ่ง
23:05แล้วนะ
23:06ผู้ชู
23:07น้ำกำลังเที่ยว
23:08อย่าเพิ่งเอาเรือไปขวาง
23:13เรานะ มุนชู
23:22น้ำกําลังเชี่ยว
23:24อย่าเพิ่งเอาเรอไปขวาง
23:26เธอก็พับพ่อนอยู่บ้าง
23:29หรืออยากไปเที่ยวต่างชวัดก็บอกฉัน
23:31รอให้เรื่องมันซาก่อน
23:34แล้วฉัน
23:35จะเสร็จแต่งตั้งเธอ
23:38ให้เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉันเอง
23:39แต่ฉันไม่อยากไปไหน
23:43ฉันอยากอยู่กับเธอ
23:46ถ้าอยากอยู่กับฉันเนี่ย
23:51เธอก็ต้องฟังฉันสิ
23:54เธอก็รู้ในหน้าว่าฉันไม่มีใคร
24:00ยังไงฉันก็ไม่ทอดทิ้งเธออีกแล้ว
24:05- อย่าทำรุ่มน่ามแบบนี้อีกนะ
24:26- และอย่าสร้างปัญหายชนิด
24:30- เธอก็อยากทิ้งชั้นแล้วกัน
24:35- อย่าทำกับพ่อได้
25:02- แม่หักหลังพ่อ
25:14- มันชู้กับบุญชู้ได้ยังไง
25:16- แม่หักหลังพ่อได้
25:18- แม่หลังพ่อได้
25:20- แม่หลังพ่อได้
25:22- แม่หลังพ่อได้
25:24- แม่หลังพ่อได้
25:48จะมีเธอและเธอ
26:18ทำไมมาเงียบเงียบหรอคะ
26:24ผมก็มาปกตินะครับ
26:26ผมนั่นแหละใจร้อย
26:28คิดเรื่องอะไรอยู่หรอครับ
26:32ฉันคิดอยู่ค่ะ
26:36ว่าฉันจะทำยังไงดี คุณทุกชายโปรดฉันนะ
26:40นิด ฉันไม่คุณสิ่งตาบวมหรอคะ
26:47คุณลองหายหรอ
26:51หลักฐานมันฟ้องขนาดเนี่ย
26:55ผมบอกว่าผมไม่ลอง ผมไม่เชื่อใช่ไหม
27:17คุณไม่ได้ลองเพราะฉันใช่ไหมคะ
27:25วันนี้ทั้งวัน ฉันไม่มีความสุขเลยค่ะ
27:31ฉันเอาแต่คิดอยู่ในหัวว่าฉันจะทำยังไงดี
27:37เราสองคนหนึ่งจะเข้าใจกัน
27:41ฉันรู้นะคะว่าสิ่งที่ฉันทำมันไม่ถูก
27:45ถ้าคุณไม่พอใจ
27:47ผม...ผมไม่ได้ไม่พอใจนะคะ
27:53แต่ว่าผมเป็นห่วง
27:55ถ้าคืนนั้นแม่จับได้แล้วแจ้งความจับผมเนี่ย
27:59ไม่รู้ว่าผมจะไปช่วยหงออกจากห้องขางภายในคืนนั้นไม่ได้
28:03แล้วที่ผมโกรธเนี่ย
28:05ก็เพราะว่าผมชอบทำอะไรที่มันเสียงเสียง
28:09แล้วหงก็ทำเหมือนว่าผมไม่ไว้ใจผม
28:13ไม่ใช่ค่ะ
28:15ฉันไว้ใจคุณสิ่งเสมอ
28:17แต่เวลาหงจะทำอะไรเนี่ย
28:19ผมไม่เคยปลึกสามอื่นเลย
28:21ผมรักหง
28:23ผมก็อยากจะดูแลหง
28:29ต่อไปถ้าคุณจะทำอะไรที่มันเสียงอีก
28:33คุณบอกผมก่อนได้ไหม
28:35ให้ผมได้เป็นคนที่คอยช่วยคิด
28:37แล้วก็เป็นคนที่คอยช่วยเหลือคุณในทุกๆเรื่องเธอนะคะ
28:44ขอบคุณนะคะ
28:46ที่คุณดีกับฉันขนาดเนี้ย
28:51ตั้งแต่วันนั้นที่เราเท่าออกกัน
28:55ไม่เข้าใจกัน
28:58มันทำให้ฉันมั่นใจแล้วล่ะค่ะ
29:02ว่าคุณคือผู้ชายที่ฉันแค่มากจริงๆ
29:08แค่ๆ แล้วนั้นเหรอครับ
29:12ตอน
29:15รักด้วยครับ
29:17ตอนนี้เราจะไม่ทลอดไม่โปรดกันข้ามวันค้ามคืนแบบนี้
29:30เพราะผมเองก็ไม่มีความสุขเหมือนข้างคับที่เราไม่เข้าใจกัน
29:39ผมก็รักคงนะ
29:42ให้ผมแล้วเป็นคนที่คอยอยู่ข้างค้าง
29:47เป็นคนที่คอยช่วยดูแล้วหนึ่งครับ
29:52เมื่อลังที่อยู่ใกล้เธอ
29:56ฉันรู้สึกเราก็เพลิ่มไป
30:01ไม่เป็นตัวเองไม่มันค้าย
30:05แต่พอเธอหากหายไป
30:11คิดจะลียังไม่ได้เลย
30:16ทำไมต้องเธอไม่เข้าใจ
30:22ชีวิตต้องมาเปลี่ยนไป
30:27for a turn
30:38อ่าวนี้เลยโทโมมีโครลาสเจ้านี้อร่อยมากเลย
30:42อุ๊ยน่ากินมากเลยเจ้าอย่ายบ้าน
30:44เออกินไปเลย
30:46ว่าแต่ช่วงที่ยายไปโครลาสอ่ะ
30:47มันมีเรื่องมีราวอะไรมั้ง
30:50ของอัพเดทให้ยายฟังหน่อยจริจารย์
30:52มะหรอ
31:00นี่ มองตากันอย่างนี้ มีเรื่องอะไรไม่เล่าไงฉันฟังเหรอ
31:12ได้ข่าวว่ายายบรร healthcare กำฝากคุณสิงของฝากทีส์ต้ czł�ราตใช่ไหมครับ
31:18เฮ้ว wine
31:20experimenting with real
31:22กูกับคุณสิง
31:24ก็ย่ห่งกับแพ absence
31:25งี่แหละ
31:26มีเลื่องรับลมคมไหน
31:27แล้วก็ไม่ยอมเล่าให้ย่สัง
31:32คุณสิง Disease อย่าหมอ absolumentนั้น
31:34มันไม่มีอะไรเลยจริง
31:35คือว่าญ่ริงบายใน nas Orthodox
31:37ห่าว่าห่ว่าไม่ยอม לה Sing
31:39แล้วห่างที่เค้าไม่อยู่
31:40มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
31:41business
31:42ย่ากำลังจะเล่าอยู่พอดีเลยค่ะ
31:44แล้วนั้งบ้านอะ มันเวลย ๆ ไปสักก่อน
31:46ตอนนี้่ะ เรื่องแรก ถีแกล้ต้องรู้ ก็คือ
31:49ไกลศอนเนี่ย... ออกจัลงพยาบ do습니까
32:04แล้วก็กลับไปอยู่ที่บ้านแล้วก็ต้องรี่บ appearance น้ายจ๊ะ
32:09อย่ายจ๊ะ someplace
32:11ก็คนที่โกงอ่ะหน้าตามันก็ดูออก
32:14ก็ดูตามันสีล็อกแรก ๆ อย่างนั้น
32:17แล้วมันก็เป็นผู้จัดการโลงงานใช่ป่ะ
32:19เพราะฉะนั้นคนที่จะโกงได้ก็มีมันคนเดียวเท่านั้นแหละ
32:23ว่าแต่ตอนนี้ตำรวจจับมันไปโลงพักแล้วใช่ไหมค่ะคุณสิน
32:32หลังจายาย
32:35นั่นไงจายายในวินชู
32:38อ่ะ ติดกับดูไม่ดีด้วย
32:41โหย confront captori tirae r�
32:45คุณสิน anomalieจะเป็นไปได้อย่างไรคะ
32:48ใช่ไอ้บุญชูมันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อมกว่ากล่อนกางในครั้งเมี่ยยมบา
32:52คนในโรงานก็ไม่มีใครเชื่อเหมือนกันค่ะ
32:55คุณ IBM St Gathering
32:58ก็ให้การท acquaintedการมันชี
33:01แต่คุณมี Trustees ศรรคลงทรหลองโทนใ Friend
33:04เผ่ามากค่ะแค่ไล่ในบุญชูออก
33:06ตำรวจจับในบูลชูค่ะ
33:08มันต้องมีนอกมีใ paddle กันได้แน่เลย
33:11เหรือว่ะบูลชูมันจะเป็นผ experient
33:13ดางบ้าน
33:14นี่!
33:17เนี่ยนальный envision ต้องพลาด
33:19อย่าเอาเหมีแต่เลยครับ ยายบรรเย็น
33:21คุณที่จางก็แบบว่า
33:22พี่นะก็แบบกว่า
33:24ที่บูลชูเป็นคนเก่า คนแกของคุณบุงงานะครับ
33:25ก็เลยไม่อยากลงโทษถึงข้างติดครุกติดกลางนะครับ
33:55คุณสิ่งครับ ฉันขอโทษทันยายบางเย็นด้วยนะคะที่พูดมากเกินไป
34:09ไม่เป็นไรหรอครับ ผมเข้าใจเป็นใครเนี่ยก็ต้องแปลกใจกันทั้งนั้น
34:13ผมไม่มีใครโงเชื่อว่าบุญชูเนี่ยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการโกงในครั้งนี้หรอครับ
34:19แล้วนี่คุณโอเคไหมคะ
34:23force วิคคุณ เขานedelขอให้เรียวที่สุดครับ
34:27ชีวิตคนเรามันต้องเดินต่อไปข้างหน้า
34:33ผมคอบคุณหงกับครอบครว SALT มากๆเชื่อ เท่าก็แล้วหรอครับ เพราะวราณดี
34:38ผมก็คงไม่รู้ว่ามีคนโกงกันจะเจอวระทุธิบของโรงงานมนานต่างนี่
34:42พอได้แล้วค่ะ คุณขอบคุณฉันหลายรอบมากแล้วนะ
34:46ฉันบอกลื้ 분위ก thieves
34:48ช่วย
34:49ฮะ...
34:51ฮะ...
34:53ฮะ...
34:55ของแซนดีขนาดนี้เนี่ย
34:57แม่คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ
34:59ที่ผมมีผู้หญิงดีๆ เป็นคนรัก
35:03คอยอยู่ข้างๆ กัน
35:05คอยช่วยเหลือกัน
35:07อ๊อ...
35:09คี่ตูนะคะเนี่ย
35:11ฉันบอกคุณตอนไหนฮะ
35:13ว่าฉันเป็นคนรักคุณอ่ะ
35:15นาวนก่อนที่คุณสารภาพรักกับผมละครับ
35:17อืม...
35:19จริงหรอคะ
35:21ไม่เห็นจำได้เลยตอนไหนอ่ะ
35:23ฉันว่าคุณจำผิดแล้วละครับ
35:25ผมว่าผมจำไม่ผิดนะครับ
35:27ผิดค่ะ
35:29จริงๆนะคะ
35:39สวัสดีครับทุกคน
35:41อันดับแรกที่ผมต้องปรากาศให้ทุกคนได้รับทราพนะครับ
35:43โรงานของเราจะแต่งตั้งคุณตรีบครับ
35:45โรงานของเราจะแต่งตั้งคุณตรีภูมิขึ้นเป็นผู้จัดการโรงานครับ
35:53ผมจะตั้งใจทำงานนะครับ
35:55ให้ส่งกับที่คุณสิ่งและคุณมณีจันร์ไว้ใจครับ
36:01อีกเรื่องนะครับ
36:03นอกจากปรากาศแต่งตั้งตำแหน่งผู้จัดการโรงานแล้วเนี่ย
36:05วันนี้ผมยังจะมีปรากาศแต่งตั้งผู้ช่วยพิเศษของผมด้วยครับ
36:09ผู้ช่วยพิเศษ ใครอคะ
36:13ตาเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้เมื่อก่อนแบบ
36:15ตาเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้เมื่อก่อนแบบ
36:27เชิญครับ
36:35สวัสดีค่ะ
36:37ผู้ช่วยพิเศษของผมก็คือคุณป้าวัลดีครับ
36:39เจ้าของร้านน้ำพริกที่ตลาดปักนะ
36:41ครอบครัวของป้าวัลดีเนี่ย
36:43ขายน้ำพริกไม่ยาวนานกว่า 30 ปี
36:45แล้วก็ยังรู้จักแหล่งวันทุดิตเป็นอย่างดีครับ
36:51แม่มียอมนะสิ
37:09สิง
37:11สิงทางแบบนี้กับแม่ได้ยังไง
37:17แม่ครับ
37:19นี่มันเรื่องงานนะครับ
37:21แม่อย่าเอาแต่ใจได้ไหมครับ
37:25แม่
37:27สิงทางแบบนี้กับแม่ได้ยังไง
37:31สิงทางแม่
37:33สิงทางแบบผู้หญิงที่เป็นแฟนเกิร์ของคุณพ่อ
37:35เขามาทำงานในโรงานของแม่
37:37สิงทางแบบนี้ก็เหมือนข้าแม่ให้ได้กับเป็น
37:41แม่ให้ได้กับเป็น
37:45ลองชายคนเดียวที่แม่รักมากที่สุด
37:49แต่ทำกับแม่แบบนี้
37:51แม่จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม
37:53แล้วแม่เคยคิดมากไหมครับ
37:55เพราะว่ามันพออะไรกันครับแม่
37:59มันพออะไรกันเหรอครับ
38:01ที่ผมหนึ่งก็ขอให้ป้าวันดิมมาช่วยดูแรกการจัดซื้อวันธุดิม
38:05ให้ดูนี่นะคะ
38:31เธอเรียกไปแล้วหรอ
38:35ว่าฉันกลงความรับอะไรของเธอไว้บ้าง
38:37เพราะข้าของกูเหรอครับ
38:39เออ
38:41โทรหาคุณควงจมครู
38:43และซอ ๆ สุบมูลให้ช่วยฉันเดี๋ยวนี้
38:47ความรับไม่คือพยายามปกปิดกว่า 20 ปี
38:51จะไม่เป็นความรับอีกต่อไป
38:53เมื่อปืนที่จริงคุณกายสอน
38:55ได้สำหรับภาพกับทางทำรวจว่า
38:57มือปืนที่จริงคุณกายสอน
38:59ได้สำหรับภาพกับทางตำรวจว่า
39:01มันเกิดอะไรขึ้นลูก
39:03ทำไมตำรวจมาบ้านแล้วแบบนี้ล่ะ
39:27ทั้งความจริงและความปัน
39:31ทุกคืนทุกวัน
39:35จะมีเธอและฉันเสมอไป
39:41ไม่มีสักวันที่ฉันไม่เหมือนเดิน
39:51ทำไมต้องที่แก
39:53มือนเถอะ
39:55ได้สำหรับบพวก
39:57ดูขวามที่จริง
39:59ความตรวจจริง
40:01สุดที่นสุดที่นสุดที่เจ็บ