Category
🎥
Short filmTranscript
00:00:00การละครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นะริมฝั่งแม่น้ำโขง มีชายหนุ่มชื่อสิน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านริมน้ำ
00:00:10สินเป็นชายหนุ่มรูปงามและจิตใจดีมาก เขามักจะออกไปดำน้ำแทงปลาในแม่น้ำโขงอยู่เป็นประจำ
00:00:18มีอยู่วันหนึ่งครับ ซึ่งเป็นคืนเดือนเพ้น สินได้ไปนั่งซุ่มรอหาปลาอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขง
00:00:30กระแทกร่างของสินจนตกลงไปในแม่น้ำโขงทันที ตอนนั้นเองละครับ สินได้เห็นพยาบาลของสินจนตกลงในแม่น้ำโขงกระแทกร่างของสินจนตกลงไปในแม่น้ำโขงทันที
00:00:46และไม่นานนะก็เกิดขึ้นน้ำขนาดใหญ่สัดขึ้นมาจากแม่น้ำโขง กระแทกร่างของสินจนตกลงไปในแม่น้ำโขงทันที ตอนนั้นเองละครับ สินได้เห็นพยานาคที่กำลังโกดจัดอยู่ใต้น้ำ
00:01:03เนื่องจากสินนี่ได้ปาชมวกของเขาไปปัดอยู่ที่หัวของพยานาคพอดี ก่อนที่สินจะหมดสติไปเพราะความตกใจกลัว แต่พอพยานาคเห็นว่าสินกำลังจะจมน้ำตาย พยานาคตัวนั้นกลับช่วยสินขึ้นมาส่งที่ฟังและคืนสติให้กับสินด้วย
00:01:26เมื่อสินลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เขาได้เห็นก็คือ สาวงามหนึ่งคน เธอมีน้ำว่าเนทนาคี เป็นนาคีสาวที่แอบขึ้นมาจากเมืองบาดาน เพื่อมาเล่นน้ำอับแสงจันในแดนมนุษย์
00:01:42สินรู้สึกขอบคุณเนทนาคีมากๆ ที่ช่วยเขาเอาไว้ พร้อมกับขอโทษที่ปาชมวกไปโดนหัวของเธอ นาคีสาวก็บอกว่าไม่เป็นอะไร
00:01:54นับตั้งแต่วันนั้น ทั้งสองก็มักจะแอบมาพบกันอยู่เป็นประจำในทุกๆคืนวันเพ้น
00:02:01สินและเนทนาคีเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นทีละนิด จนในที่สุดทั้งสองก็ตกลุ้มรักกัน
00:02:09ทั้งสองรู้ดีว่าความรักของพวกเขามันเป็นไปไม่ได้ เพราะเนทนาคีเป็นหน้า สินเองก็เป็นมนุษย์
00:02:19ถ้าหากพวกเขาอยู่ด้วยกันที่โลกมนุษย์ เนทนาคีก็จะต้องถูกเนละเทศออกจากเมืองบาดาน
00:02:26และถ้าหากเนทนาคีไม่ได้กลับไปที่เมืองบาดานนานเกินหนึ่งวัน ร่างของเธอก็จะค่อยๆกลายเป็นหิน
00:02:34สินจึงตัดสินใจกลับไปขอพ่อและแม่ของเขาว่า เขาจะขอไปอยู่กับเนทนาคีที่เมืองบาดาน
00:02:42โดยสินได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อและแม่ฟัง บอกว่าเขาได้พบรักกับพยานนาคในแม่น้ำโขง
00:02:50แต่พ่อและแม่ของสินไม่เชื่อนะครับ กระทั่งเมื่อคืนเดือนเพ้นเวียนกลับมาถึงอีกรอบ
00:02:56สินจึงตัดสินใจหนีพ่อและแม่ของต้นไปหาเนทนาคีที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง แล้วลงไปอยู่กับเนทนาคีที่โลกใต้บาดาน
00:03:08เนทนาคีพาสินไปอยู่ในธรรมของเธอ ซึ่งธรรมของพวกนาคนะครับ ในสายตาของมนุษย์จะเห็นเป็นเพียงแค่โพรงหินธรรมดาเท่านั้น
00:03:18แต่ความจริงแล้วมันกว้างใหญ่และก็สวยงามอย่างกับปลาสาร ทั้งคู่อยู่กินร่วมกันอย่างมีความสุขในโลกใต้บาดาน แม้จะต้องอยู่กันแบบหลบๆซ่อนๆก็ตาม
00:03:31เนทนาคีได้สอนให้สินได้เรียนรู้เกี่ยวกับพลังของพยานาค จุดแข็งและก็จุดอ่อนของพวกนาค เรียนรู้เกี่ยวกับโลกใต้บาดานและวัฒนธรรมของพยานาค กระทั่งถึงวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 ที่เหล่าพยานาคจะต้องขึ้นมาจากเมืองบาดาน เพื่ออาบแสงจันกลางแม่น้ำของ
00:03:53คืนนั้นเองละครับ พ่อและแม่ของสินได้สร้างเรือไฟมาลอยถวายบุชาพยานาค เนื่องจากพวกเขาตามหาสินจนทั่วแต่ก็ยังไม่เจอ ก็เลยคิดว่าสินคงจะหนีไปอยู่กับพยานาคจริงๆ เหมือนกับที่เขาเคยมาขอเอาไว้
00:04:11แม้ว่าพ่อและแม่ของสินจะไม่ค่อยเชื่อว่าพยานาคมีจริง แต่พวกเขาก็อธิษฐานขอกับพยานาคราช ผู้เป็นใหญ่แห่งเมืองบาดานว่า
00:04:21หากลูกชายของต้นอยู่ที่เมืองบาดานจริงๆ ขอให้ท่านพยานาคส่งคืนกลับมาด้วยเถิด
00:04:30ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้เองละครับ ทำให้พยานาคราชได้สาบความจริงว่า เนทนาคีได้แอบพาสินลงมาอยู่ด้วยกันที่เมืองบาดาน ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม
00:04:42พยานาคราชจึงใช้อำนาจที่มี ส่งตัวสินกลับขึ้นมาที่เมืองมนุษย์ทันที พร้อมกับสั่งห้ามไม่ให้เนทนาคีกลับขึ้นมาที่โลกมนุษย์อีกเด็ดขาด
00:04:55ถ้าหากฝ่าฝืนแล้วก็ เนทนาคีจะไม่สามารถกลับลงมาที่เมืองบาดานได้อีกเลย หากเป็นเช่นนั้น นางก็จะต้องกลายเป็นหิน
00:05:06เมื่อสินตื่นขึ้น เขาก็พบว่าตนเองนอนอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง เขาพยายามที่จะดำน้ำกลับลงไปหาเนทนาคี แต่ก็ไม่พบอะไรเลย นอกจากฝูงปลากับผืนซ้ายใต้แม่น้ำโขงเท่านั้น
00:05:22สินพยายามเรียกให้เนทนาคีขึ้นมาหา แต่มันก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา กระทั่งถึงรุ่งเช้า สินก็พยายามออกตามหาคนที่จะสามารถช่วยให้เขากลับไปที่เมืองบาดานได้
00:05:36แต่ไม่ว่าสินจะไปเล่าเรื่องที่เขาเคยไปอยู่กินกับเนทนาคีที่เมืองบาดานให้ใครฟังก็ตาม ก็ไม่มีใครเชื่อเขาเลยซักคน
00:05:45กระทั่งสินได้ไปพบกับหมองูเท่าคนหนึ่ง ที่กำลังเดินขายหญ้าแก้พิษงูอยู่ตามหมู่บ้านต่างๆ แล้วบังเอิญมาได้ยินเรื่องที่สินบอกว่าเขาได้พบรักกับพยานาค
00:05:58หมองูจึงเดินเข้ามาเสนอกับสินว่า เขาสามารถที่จะช่วยให้สินกลับไปที่เมืองบาดานได้ แต่จะต้องรอให้ถึงคืนวันเพ้น 15 ค่ำเดือน 11 ซะก่อน
00:06:10โดยในระหว่างที่รอนี่ สินจะต้องมาช่วยงานของหมองูเท่าทุกอย่าง และจะต้องเล่าเรื่องของเมืองบาดาน และเรื่องของพยานาคทุกเรื่องที่สินรู้ให้กับหมองูเท่าฟังทั้งหมดด้วย
00:06:24สินก็เลยตกลงและก็อยู่ช่วยงานหมองูเท่าทุกอย่างเลยละครับ
00:06:29สินได้เล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เนทนาคีสอนให้กับหมองูเท่าฟัง กระทั่งคืนวันเพ้น 15 ค่ำเดือน 11 วนกลับมาถึงอีกครั้ง สินก็พาหมองูเท่าไปตรงจุดที่เขาเจอกับเนทนาคี
00:06:44หมองูเท่าได้ทำพิธีริมฝั่งแม่น้ำโขง เรียกผีป่า ผีน้ำมาชุมนม ก่อนจะนำเอาเลือดของงูมาให้สินได้ดื่ม
00:06:55โดยบอกกับสินว่ามันจะทำให้สินกลายร่างเป็นพยานาคได้ชั่วคราว แล้วสินก็จะสามารถลงไปที่เมืองบาดานได้
00:07:05สินเองก็ไม่หลังเล เขาดึงมันจนหมด และไม่นานนัก ร่างกายของสินก็ค่อยๆเปลี่ยนสภาพจากคน กลายเป็นงูเผือก
00:07:17ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว หมองูเท่าตั้งใจจะใช้สินเป็นเหยื่อล่อ เพื่อที่เขาจะได้จับพยานาคตัวเป็นๆ ในวันขึ้น 15 คำเดือน 11 ปีทัดไป
00:07:29ในรุ่งเช้า หมองูเท่าจึงนำเอางูเผือกไปขายที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง และมีเศรษฐีที่ชอบสะสมสัตว์เผือกมาซื้อไป และก็นำเอาไปขังไว้ที่กลงหลังบ้าน
00:07:42เนทนาคีที่อยู่ในเมืองบาดานก็รับรู้ด้วยจิตว่า คนรักของเธอกำลังโดนหลอก และกำลังตกอยู่ในอันตราย
00:07:52เนทนาคีไม่รู้จะช่วยศีลยังไงดีนะครับ เธอจึงตัดสินใจไม่ฟังคำสั่งของพระยานาคาราช และก็หลบหนีออกจากเมืองบาดานเพื่อมาตามหาศีล
00:08:04เธอมีเวลาเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น ก่อนที่จะต้องกลายเป็นหินไปอย่างทาวร
00:08:10เนทนาคีพยายามตามหาศีลทั้งวัน จนเวลาใกล้จะค่ำ เนทนาคีจึงได้พบศีลถูกขังเอาไว้ในกลงหลังบ้าน
00:08:20เธอได้ช่วยศีลออกจากกลง และอุ่มงูเผือกตัวนั้นวิ่งหนีเข้าป่า
00:08:25เมื่อมาถึงที่ปลอดภัยแล้ว เนทนาคีก็พยายามร่ายเวทมนคืนร่างให้กับศีล แต่มันก็ไม่สำเร็จครับ
00:08:34เพราะตอนนี้อิทธิริสของเธอค่อยๆหมดไปอย่างต่อเนื่อง เวลาก็ใกล้จะเช้าเต็มที่
00:08:40เนทนาคีพยายามที่จะสื่อสารกับงูเผือกที่เธอเพิ่งจะช่วยมา แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะฟังเนทนาคีไม่รู้เรื่องเลย
00:08:50เนทนาคีเศร้าใจใหญ่มาก ที่เธอช่วยคนรักของเธอไว้ไม่ได้
00:08:55แสงอาทิตย์ก็ค่อยๆรอดผ่านขอบฟ้าขึ้นมาทีละนิด ร่างของเนทนาคีก็ค่อยๆกลายเป็นหินไปทีละนิดเช่นกัน
00:09:04เธอยืนเฝ้ามองดูงูเผือกตัวนั้นทั้งน้ำตา พร้อมกับสังหลางูเผือกว่า เธอจะรอคอยวันที่จะได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีก
00:09:14ไม่ว่าจะอีกกี่ร้อยกี่พันปี เธอก็จะรอ เมื่อสิ้นเสียงแล้ว เนทนาคีก็กลายเป็นหินไปทันทีเลย
00:09:25สิ้นในร่างของงูเผือกก็เหลือนีจากไปโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
00:09:32งูเผือกได้เหลือไปเรื่อยๆ จนไปถึงบ้านพ่อและแม่ของสิ้น
00:09:36พ่อและแม่ของสิ้นเนี้ยก็เข้าใจว่า พัยานาคาราชครองส่งบริวานมาเพือแจ้งขาวเรื่องสิ้น
00:09:43ทั้งสองจึงคอยให้อาหารและน้ำแกะงูเผือกนั้นทุกๆครั้งที่ มันมาหา จนเวลาผ่านไปหลายเดือน
00:09:51หมองูเถ้า ก็ได้ผ่านมาเจอกับงูเหือกอีกครั้ง และจำได้ว่ามันคือสินคนรักของพยาน intermittent
00:10:00หมองูเถ้า จึงแอบจะเอางูเหือกกลับมา เพื่อที่จะเอาใป้ใช้เป็นเหยือหล่อพยาน
00:10:07และเมื่อคืนวันเพρχสิปห้าค่ำเดือน 11ด้วนกลับมาถึงอีกครั้ง
00:10:12หมองูเท่าก็นำเอางูเผือกใส่กลง ถวงกับก้อนหินเอาไว้
00:10:17จากนั้นก็ใส่ไว้ในกระทงเล็ก ๆ ลอยออกไปกลางแม่น้ำโขง
00:10:22ซึ่งเป็นกระทงที่เขาจอกรูเอาไว้นะครับ เพื่อจะให้มันค่อย ๆ จมลงไปทีละนิด
00:10:28ระหว่างนั้นเขาก็ทำพิธีเรียกพยาน่าขึ้นมาหา
00:10:32ร่างของงูเผือกนี่ค่อย ๆ จมลงไปในแม่น้ำโขงทีละนิด ๆ
00:10:37หมองูเท่าก็พยายามเรียกให้นาคีสาว ขึ้นมาช่วยเหลือชายคนรักของต้น
00:10:43แต่ก็ไม่มีอะไรโผล่ขึ้นมาเลย จนในที่สุด
00:10:47ร่างของงูเผือกก็จมลงสู่ก้นแม่น้ำโขง และสิ้นใจตายอยู่ใต้แม่น้ำแห่งนั้นครับ
00:10:56หมองูเท่านี่รู้สึกเซ็งมาก ๆ เลยนะครับ ที่จับพยาน่าไม่ได้
00:11:00แต่ไม่นานนะครับทุกคน ในขณะที่หมองูเท่ากำลังจะเก็บของกลับบ้าน
00:11:06ก็ได้มีพยาน่าขาราดตัวใหญ่มาหิวมา ผูกขึ้นมาเหนือแม่น้ำโขง
00:11:11หมองูเท่พยายามใช้ของวิเศษทั้งหมดที่ตนเองมี
00:11:15เพื่อที่จะจับพยาน่าให้ได้ แต่มันก็ไม่ได้ผลเลยสักกะนิด
00:11:20พยาน่าขาราดจึงพ้นผิดที่รุนแรง ใส่ร่างของหมองูเท่า
00:11:26โดนสลายหายวับไปในทันทีเลยละครับ
00:11:30และนับจากวันนั้นนะครับ การเวลาก็เคลื่อนผ่านไปนานถึง 1,000 ปี
00:11:36สินเนี่ยได้กลับชาติมาเกิด เป็นชายหนูที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านริมฝั่งแม่น้ำโขงแห่งนี้อีกครั้ง
00:11:44สินเนี่ยนะครับ ชอบที่จะออกไปเดินเล่นในปลาริมแม่น้ำโขงอยู่บ่อยๆ
00:11:48เพื่อที่จะไปหาของปลามาขายในตลาด
00:11:51จนวันหนึ่งครับ ขณะที่สินกำลังเดินเล่นหาของปลาอยู่นั้น
00:11:56เขาได้ไปเจอกับรูปปั้นหินของหญิงสาวคนหนึ่งตั้งอยู่กลางปลารกถึบ
00:12:02สินรู้สึกว่ามันเป็นรูปปั้นที่สวยงามมากๆ
00:12:06ดึงดูดให้สินเดินเข้าไปหา เขาจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
00:12:11และทันทีที่สินจ้องเข้าไปในดวงตาของรูปปั้นนั้น
00:12:16สินก็รู้สึกเหมือนว่าได้พบกับคนที่รู้จักกันมานานแสนนาน
00:12:22แต่นึกยังไงก็นึกมายออกว่าเป็นใครกันแน่
00:12:24นั่บตั้งแต่วันนั้นเองหรอ
00:12:26สินก็เทียวแวะเวียนเข้ามาที่รูปปั้นกลางป่า
00:12:30ค่อยๆ ทางป่า ทางย่าทำความสะอาดบริเวณรอบๆ
00:12:34และก็สร้างกระท่องหลังเล็กๆ อยู่ตรงนั้น
00:12:37นานวันเข้า ศีลก็ยิ่งผูกพันกับรูปปั้นนั้น
00:12:41จนวันหนึ่งครับ มีชาวบ้านมาพบศีล ในขณะที่กำลังกอดรูปปั้นหิน
00:12:47ชาวบ้านจึงเอาเรื่องของศีลไปนินทา
00:12:50หาว่าศีลเป็นคนบ้า ไปหลงรักกับรูปปั้นเก่า
00:12:55แต่ศีลก็ไม่สนใจอะไรครับ เพราะเขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
00:12:59แต่แล้วปัญหามันก็เกิดขึ้นครับทุกคน
00:13:02เมื่อจุดๆก็มีฝูงงูจำนวนมาก เหลือให้ขึ้นมาจากแม่น้ำโขง
00:13:08เข้าไปโชคไปกัดกินสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านในหมู่บ้าน
00:13:12ชาวบ้านจึงคิดว่า เป็นเพราะรูปปั้นปลาหลาดที่ศีลไปเจอในป่า
00:13:17ที่ทำให้เกิดอาเพศแบบนี้ขึ้น
00:13:20พวกชาวบ้านจึงรวมตัวกันเพื่อที่จะไปทำลายรูปปั้นของนายศีล
00:13:25เมื่อมาถึงกระท่อมกลางป่า ศีลพยายามที่จะขัดขวางชาวบ้าน
00:13:30แต่มันก็ไม่สำเร็จครับ
00:13:32ศีลถูกชาวบ้านต่อยเข้าปลายคางจนสลบไป
00:13:35ชาวบ้านช่วยกันลากเอารูปปั้นหินไปที่แม่น้ำโขง
00:13:39เมื่อศีลตื่นขึ้นเขาก็รีบตามไปดูทันที
00:13:43แต่มันก็ไม่ทันแล้วครับ
00:13:45ชาวบ้านได้ปล่อยให้รูปปั้นนั้นจมลงสู่ก้นแม่น้ำโขงเรียบร้อยแล้ว
00:13:51ศีลไม่รอช้า เขารีบกระโดดตามลงไปในแม่น้ำโขงทันที
00:13:56ดำลงไปจนถึงก้นแม่น้ำ
00:13:58พยายามที่จะดึงเอารูปปั้นนั้นกลับขึ้นมาให้ได้
00:14:02เขาใช้ผ้าเขามารัดรูปปั้นนั้นไว้กับตัวเอง
00:14:06แล้วพยายามที่จะวายขึ้นสู่ผิวน้ำ
00:14:09แต่ด้วยน้ำหนักที่มากเกินไปและกระแสน้ำที่แรงมาก
00:14:13ทำให้ศีลไม่สามารถที่จะขึ้นสู่ผิวน้ำได้
00:14:17ในขณะที่ศีลกำลังพยายามจนแทบจะหมดลมหายใจอยู่นั้น
00:14:21จุดๆก็มีเสียงของหญิงสาวพูดกับศีลว่า
00:14:25ให้ศีลปล่อยรูปปั้นไป
00:14:28เสียงนั้นมันกระแทกใจศีลอย่างมาก
00:14:31ศีลหันกลับมามองรูปปั้นในตอนนั้นเองล่ะครับ
00:14:35เขาได้เห็นเนทนาคีอีกครั้ง
00:14:38เรื่องราวในอดีตทุกอย่างก็แวบเข้ามาในหัวของศีล
00:14:42ทำให้ศีลจำทุกอย่างได้
00:14:44เขากอดเนทนาคีเอาไว้แน่นและบอกกับเธอว่า
00:14:48ต่อไปนี้เราจะไม่แยกจากกันอีก
00:14:52ทั้งคู่กอดกันแน่น
00:14:54คอยๆ ปล่อยให้ร่างจมลงสู่ก้นแม่น้ำคง
00:14:58แต่ในขณะที่ศีลกำลังจะขาดใจตายนั้นเองล่ะครับ
00:15:02พยานาคาราชที่เฝ้ามองทั้งคู่อยู่ก็ปรากฏตัวขึ้น
00:15:07และบอกกับทั้งสองว่า
00:15:09จะให้โอกาสกับทั้งสองอีกหนึ่งครั้ง
00:15:12จากนั้นพยานาคาราชก็นำเอาศีลและรูปปั้นของเนทนาคี
00:15:17กลับขึ้นมาสู่ผิวน้ำ
00:15:20ต่อหน้าชาวบ้านทุกคน
00:15:22พยานาคาราชคืนร่างให้กับเนทนาคี
00:15:26แต่ถ้าว่าเธอจะต้องถูกลงโทษ
00:15:29ไม่สามารถที่จะขึ้นมาบนโลกมนุษย์ได้อีกเลย
00:15:32แต่ได้มีข้อแม้อยู่ว่า
00:15:34ถ้าหากในทุกๆคืนวันเพ้นขึ้น 15 ค่ำเดือน 11
00:15:38ศีลทำเรือไฟมาลอยถวายเป็นพุทธบูชาโดยไม่ขาด
00:15:43พยานาคาราชให้สัญญาว่า
00:15:46ทั้งคู่จะได้พบกันอีกครั้ง
00:15:48เมื่อศีลตอบรับคำสัญญาแล้ว
00:15:51พยานาคาราชก็พาเนทนาคีกลับไปที่เมืองบาดาน
00:15:56ส่วนศีลก็ปรีกวิเวกไปอาศัยอยู่ในป่าตามลำพัง
00:16:00โดยในทุกๆวันเพ้นขึ้น 15 ค่ำเดือน 11
00:16:04เขาก็จะทำเรือไฟมาลอยถวายในแม่น้ำโขงทุกปี
00:16:08นอกจากนี้นะครับ
00:16:10ศีลยังได้แกะสลักรูปปั้นของเนทนาคีขึ้นมาใหม่
00:16:14โดยตั้งเอาไว้ที่ริมฝั่งแม่น้ำโขง
00:16:17ชาวบ้านที่ได้เห็นเหตุการณ์ในวันนั้น
00:16:20ต่างพากันเอาดอกไม้มาถวายบูชารูปปั้นของเนทนาคีอยู่ไม่ขาด
00:16:25พร้อมกับเล่าขาดเรื่องราวของพยานาคในแม่น้ำโขง
00:16:29ให้กับลูกหลานฟ้างจากรุ่นสู่รุ่น
00:16:33แม้จะไม่มีใครเคยเห็นพยานาคอีกเลยก็ตาม
00:16:36เมื่อการเวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า
00:16:40ศีลก็ทำเรือไฟมาลอยที่แม่น้ำโขงทุกปี
00:16:43ไม่นานนะ ชาวบ้านก็เริ่มทำเรือไฟมาลอยในแม่น้ำโขงร่วมกับศีลทุกๆปีด้วย
00:16:49กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตศีลมาถึง
00:16:53ศีลมานั่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขง
00:16:56พยายามทวงถามถึงสัญญาที่พยานาคาราชเคยให้เอาไว้กับเขา
00:17:01ก่อนที่ลมหายใจเหลือสุดท้ายของเขาจะหมดไป
00:17:05ทันใดนั้นเองละครับ
00:17:07พยานาคาราชก็โผล่ขึ้นมาเหนือแม่น้ำโขงอีกครั้ง
00:17:11เพื่อที่จะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับศีล
00:17:14โดยการเปลี่ยนให้ศีลนี่กลายเป็นพยานา
00:17:18คอยดูแลปกป้องแม่น้ำโขงร่วมกับเนทนาคีตลอดไป
00:17:23นำแต่นั้นมาละครับ
00:17:25เรื่องราวของศีลและเนทนาคี
00:17:28ก็คลายเป็นตำนานที่เล่าผ่านกันมาจนถึงทุกวันนี้
00:17:32และเป็นตำนานที่สอนให้คนลุ่นหลังรู้ว่า
00:17:35ความรักที่แท้จริง
00:17:37สามารถเอาชนะทุกสิ่งได้
00:17:40ไม่เว้นแม้แต่กฎเกรนของธรรมชาตินั่นเองครับ
00:17:45และเมื่อเวลาผ่านยาวนานไปอีกหลายร้อยปี
00:17:48ผู้คนริมสองฝั่งแม่น้ำ
00:17:50ก็ยังคงเล่าขาดถึงตำนานความรัก
00:17:53ระหว่างคนกับพยานาค
00:17:55และยังเชื่อว่า
00:17:56พยานาคนามว่าศีลและเนทนาคี
00:18:00ทั้งสองคนเนี่ย
00:18:01ยังคงช่วยกันปกป้องดูแล
00:18:03ผู้คนริมสองฝั่งแม่น้ำ
00:18:05ปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย
00:18:07ไม่ให้เกิดขึ้นกับชาวบ้าน
00:18:09เมื่อเวลาผ่านเลยไป
00:18:11ผู้คนริมสองฝั่งแม่น้ำ
00:18:13ก็ได้ช่วยกันสร้างรูปสลักของศีล
00:18:16ตั้งเอาไว้คู่กับรูปปั้นของเนทนาคี
00:18:19เพื่อขอบคุณที่พยานาคทั้งสอง
00:18:21คอยดูแลพวกเขา
00:18:23เรื่องราวของพยานาค
00:18:25นำว่าศีล
00:18:27เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ที่เจ้านาคาราช
00:18:29ได้ใช้อำนาจวิเศษของมณีนาคาราช
00:18:32เปลี่ยนให้ศีลกลายเป็นพยานาค
00:18:34ตามการร้องขอสุดท้ายในชีวิตของเขา
00:18:38ศีลจึงได้เป็นพยานาค
00:18:40และได้อยู่ร่วมกันกับเนทนาคี
00:18:42ที่เมืองบาดาน
00:18:44แต่ถึงอย่างนั้นนะครับ
00:18:45พวกเขาก็ยังคงถูกกีดกันจากบันดานาคต้นอื่นๆ
00:18:49เพราะถูกมองว่า
00:18:51เป็นความผิดพลาดของเจ้านาคาราช
00:18:53ที่ไม่ยึดมั่นในกฎเกตของธรรมชาติ
00:18:56บันดานาคในเมืองบาดาน
00:18:58จึงเริ่มแบ่งกันออกเป็นสองฝ่าย
00:19:01ฝ่ายหนึ่งก็เชื่อว่า
00:19:03ศีลและเนทนาคี
00:19:05สามารถจะคองรักกันได้
00:19:07เขาได้ผ่านบททดสอบที่ยากลำบากของเจ้านาคาราชมาแล้ว
00:19:11แต่อีกฝั่งหนึ่งก็ไม่เห็นด้วย
00:19:14เพราะความรักระวังคนกับนาค
00:19:16มันเป็นเรื่องที่ผิดกฎธรรมชาติ
00:19:19กระทั่งวันหนึ่งครับ
00:19:21เนทนาคีเกิดตั้งท้อง
00:19:23และให้กำเนิดเด็กสาวหน้าตาน่ารัก
00:19:26ซึ่งเธอเป็นมนุษย์
00:19:28ตามชาติกำเนิดเดิมของศีล
00:19:37สร้างความวิตกกังวลไปทั่วทั้งนาคพิพบเลยละครับ
00:19:41พายหลังการกำเนิดของเด็กสาวเนี่ย
00:19:44เหล่านาคอาวุษโอ
00:19:46นำโดยพยานอิลลาเซน
00:19:48ก็ได้มีมาติกร่วมกันว่า
00:19:50จะปล่อยให้เด็กน้อยเลือดผสมผู้นี้
00:19:52มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้
00:19:54พวกเขาจึงบุกไปที่วังของศีลและเนทนาคี
00:19:58เพื่อจะทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่กฎเกรนดั่งเดิมของมัน
00:20:02ศีลกับเนทนาคีนี่รู้ว่า
00:20:05ชีวิตของลูกสาวของเขาไม่ปลอดภัยอีกต่อไป
00:20:09จึงพากันไปอ้อนวอน
00:20:11ขอให้เจ้านาคาราชช่วยเหลือลูกของพวกเขา
00:20:14เจ้านาคาราชก็ไม่มีทางเลือก
00:20:16เขาจึงมอบมานีนาคาราชของตนเอง
00:20:19ให้แก่ลูกสาวของเนทนาคี
00:20:22เพื่อปกป้องไม่ให้เหล่านาคทั้งปวงทำอันตรายเธอได้
00:20:26ก่อนจะใช้อำนาจสุดท้ายที่เหลืออยู่ของตน
00:20:30ส่งให้เนทนาคีและลูกสาว
00:20:32ขึ้นไปอย่างเมืองมนุษย์
00:20:34แต่ศีลไม่สามารถที่จะไปด้วยได้
00:20:37เพราะบรรมีของศีลยังไม่มากพอ
00:20:40ที่จะสามารถแปรงกายเป็นมนุษย์
00:20:42ไปอยู่ที่เมืองมนุษย์ได้
00:20:44เมื่อพระยานิลลาเซนและเหล่านาคอวุศกรมาถึง
00:20:47ก็พบว่า negatives and เนทนาคี กับลูกสาวหายเตือไปแล้ว
00:20:51เวทวา
00:21:05เฮจการครั้งนี้อีก
00:21:07ทำให้ผู้นำของเหล่านาคอวุศกรใหลยของพระยานิลลาเซน
00:21:11ตองการจะขึ้นปกครองนากพิภพแถ่งที่เจ้านาขราช
00:21:16แต่ไม่มีใครสามารถทำได้ครับ
00:21:18เนื่องจากมะนีประจำกายของเจ้านาขราชนั้น
00:21:21เป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญ
00:21:24ที่จะทำให้นาขาทิปดีองค์ใหม่
00:21:26มีอำนาจเหนือกว่านากต้นอื่นๆ
00:21:29แต่ตอนนี้มันได้หายไป
00:21:31พวกนากอาวุศลมากมาย
00:21:34จึงส่งบริวารของต้นออกตามหาไปทั่วทั้งบนบกและในน้ำ
00:21:39ซึ่งตอนนี้มะนีนาขราชของเจ้านาขราช
00:21:43มันได้อยู่ในตัวลูกสาวของเนทนาคี
00:21:47เนทนาคีอุ่มลูกน้อยเดินทางไปตามป่านานหลายวัน
00:21:52จนมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ริมแม่น้ำโขง
00:21:55เธอเหนื่อยล้า และก็อ่อนแรงมากๆ
00:21:58เนทนาคีเดินอุ่มลูกน้อย ไปจนถึงบ้านที่ตั้งอยู่โดดเดียวนอกชุมชน
00:22:03เล่วเธอก็เดินต่องไปไม่ไหวแล้ว
00:22:06จึงตัดสินใจขอประตูบ้านหลังนั้น
00:22:10และไม่นานนัก หญิงชาราคนหนึ่งก็เปิดประตูออกมา
00:22:13เห็นเนทนาคีและลูกสาวดูหน่าโสงสาร
00:22:25หลังจากบ้าน เพราะมีคนต้องการจะพลากลูกไปจากเธอ
00:22:30ย้ายแก่ก็ใจดีนะครับ บอกให้เนทนาคีอาศัยอยู่ที่บ้านของเธอไปก่อน
00:22:35พร้อมกับจัดข้าวปลาอาหารมาให้กินจนอิ่มเลยละครับ
00:22:40เนทนาคีอาศัยอยู่กับย้ายแก่นานหลายวัน
00:22:44ก่อนจะตัดสินใจปักหลักอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้
00:22:48โดยเนทนาคีได้แยกออกไปสร้างกระท่อมหลังเล็กๆ ริมน้ำของ เพื่ออาศัยอยู่กับลูก
00:22:54เนทนาคีตั้งชื่อให้กับลูกสาวของเธอว่า
00:22:58มะนี คอยเลี้ยงดูมะนีด้วยความรัก อยู่ในกระท่อมหลังเล็กๆ ริมแม่น้ำ
00:23:04มะนีเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่งดงามเหมือนกับแม่
00:23:08แต่มีนิสัยสุดส้น อยากรู้อยากเห็นเหมือนกับผู้ชาย
00:23:12เธออาศัยอยู่กับแม่ที่กระท่อมริมน้ำของ โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่า
00:23:17เธอนั้นมีสายเลือดของพยานหน้า และมีมะนีน่าขราดแฟงอยู่ในตัว
00:23:23ซึ่งด้วยอำนาจของมะนีน่าขราดนี้เองล่ะครับ
00:23:26ทำให้เนทนาคีสามารถอยู่บนโลกมนุษย์ได้ตลอดเวลา ตราบใดที่ยังอยู่ใกล้ๆกับลูกสาว
00:23:33และในทุกๆคืนวันเพ้น 15 ค่ำเดือน 11 ชาวบ้านริมแม่น้ำของ
00:23:38ก็จะพากันทำเรือไฟออกมาลอยในแม่น้ำของ และนั่งดูลูกไฟผีที่ผุดขึ้นจากแม่น้ำ
00:23:45เนทนาคีเองก็สอนให้มะนีสร้างเรือไฟลำเล็กๆ นำมาลอยออกไปกลางแม่น้ำ
00:23:52และอธิฐานจิตถึงศีล บอกกับศีลว่า เธอและลูกยังสุขสบายดี ไม่ให้ศีลต้องเป็นห่วง
00:24:00แม้ว่าศีลจะคิดถึงเนทนาคีและลูกมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่สามารถที่จะมาหาทั้งสองได้
00:24:07เมื่อที่มะนีกำลังตักน้ำที่ริมฝั่งแม่น้ำของ เธอได้ก้มลงไปตักน้ำแล้วได้เห็นพยานาคตัวใหญ่อยู่ใต้น้ำ
00:24:22มะนีตกใจมากจนลื่นล้มหัวกระแทกพื้น ตกลงไปในแม่น้ำ
00:24:29และในขณะที่มะนีกำลังจะหมดสติไปนั้น เธอได้เห็นชายหนุ่มร่างใหญ่เข้ามาอบอุ่มร่างของเธอขึ้นจากแม่น้ำ จากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิทไป
00:24:40เมื่อมะนีตื่นขึ้นก็พบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในกระท่อมที่มีเนทนาคีนั่งอยู่ข้างๆ เธอถามกับเนทนาคีว่า เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
00:24:52เนทนาคีจึงเล่าให้ลูกสาวฟังว่า มะนีหลับอยู่ที่โขดหินริมแม่น้ำโขง จึงพากลับมาที่บ้าน
00:25:00มะนีจึงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้กับแม่ฟัง บอกว่าเธอได้เห็นพยานากในแม่น้ำโขง และเกิดตกใจลื่นล้มจนหมดสติ แต่ได้มีชายหนุ่มแปลกหน้ามาช่วยเธอเอาไว้
00:25:13เมื่อเนทนาคีได้ฟังก็ตกใจมากๆ เพราะเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องพยานากให้มะนีฟังเลย จึงบอกกับมะนีไปว่าลูกอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้
00:25:26แต่มะนีรู้ดีว่าเธอได้เห็นพยานากจริงๆ มะนีเลยไปหายายแก่ที่เคยช่วยเหลือพวกตนกับแม่เอาไว้
00:25:34เพราะยายแก่น่ะครับ มักจะเล่าเรื่องราวของพยานากให้มะนีฟังอยู่บ่อยๆ เมื่อไปหายายแก่แล้ว มะนีก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ยายแก่ฟัง
00:25:44ยายแก่จึงบอกกับมะนีด้วยท่าทีที่ตื่นเต้นว่า สิ่งที่มะนีเห็นนั้น มันคือพยานากตัวเป็นๆ ซึ่งคนทั่วไปไม่มีโอกาสได้เห็น จะต้องเป็นผู้ที่มีบุญสัมพันธ์ต่อกันเท่านั้น
00:25:58นับจากวันนั้นละครับ มะนีจึงออกไปนั่งรอที่ริมฝั่งแม่น้ำของทุกวัน เพื่อหวังจะได้เจอกับพยานากอีกครั้ง
00:26:07กระทั่งวันนึงครับ พยานากหนม นามว่านิลลากา ซึ่งเป็นลูกชายของพยานิลลาเซน หัวหน้าของเหล่านากชั้นสูงที่ต้องการจะกำจัดศีลและเนทนาคี ได้โปรขึ้นมาจากแม่น้ำของ แล้วก็แปลงร่างเป็นชายหนมรูปงาม เดินตรงเข้าไปในหมู่บ้าน
00:26:28มันนี่จดจำใบหน้าของชายที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้ได้อย่างแม่นยำ เธอจึงรีบกระโจนเข้าไปขวางนิลลากา แนะนำตัวว่าเธอชื่อมันนี่ และก็ขอบคุณชายแปลกหน้าที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้
00:26:42พยานากหนมก็ตอบกลับมานะครับว่า เขาจำมันนี่ได้ พร้อมกับบอกว่าเขาชื่อนิลลากา ก่อนจะรีบเดินจากไปในหมู่บ้าน
00:26:52ซึ่งมันนี่ก็ได้แอบติดตามนิลลากาไปในหมู่บ้านด้วยนะครับ และเธอก็สังเกตเห็นว่า นิลลากากำลังตามหาอะไรบางอย่างที่มันสำคัญมากๆ
00:27:03จนเวลาใกล้จะค่ำแล้ว นิลลากาก็เดินทางกลับไปที่แม่น้ำของ เพื่อจะกลับไปยังน่าคิดพบ
00:27:10มันนี่ก็ไปดับรออยู่ระหว่างทางนะครับ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาบอกกับนิลลากาว่า เธอยากจะช่วยนิลลากาตามหาของที่หายไป
00:27:19เพราะเธอรู้ทุกซอกทุกมุมของหมู่บ้านแห่งนี้เป็นอย่างดี พร้อมกับบอกนิลลากาว่า มันนี่รู้ว่านิลลากาเป็นพยานา
00:27:29แต่ไม่ต้องกังวลไป เพราะเธอจะไม่บอกใครเด็ดขาด ซึ่งนิลลากาก็เชื่อใจมันนี่นะครับ
00:27:36จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันนี่ฟัง ว่าสิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่นั้น มันคือมันนี่น่ากราช
00:27:43ของสำคัญที่จะบันดานอำนาจให้กับพยานาคที่ได้คอบครองมัน ซึ่งมันได้หายออกไปจากเมืองบาดานเมื่อหลายปีก่อน
00:27:51และเขาก็ตามหามันมานานหลายปีแล้ว แต่ก็ยังคงไม่พบ
00:27:56นับจากวันนั้นล่ะครับ ทุกๆวันมันนี่ก็จะมานั่งรอที่โขดหินอริแม่น้ำโขง
00:28:02คอยให้นิลลากาโพลขึ้นมาหา แล้วก็พากันออกไปตามหามันนี่น่ากราช ตามสถานที่ต่างๆในหมู่บ้าน
00:28:10และสถานที่อื่นๆรอบหมู่บ้านด้วย
00:28:13ผ่านไปวันแล้วๆ ก็ไม่เคยมีวีแววว่าจะเจอของที่ตามหาเลย
00:28:18มีแต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองเท่านั้นละครับ ที่ค่อยๆเพิ่มพูดขึ้นทุกวัน
00:28:23ทั้งสองออกค้นหาไปทั่วทุกซอกทุกมุมของหมู่บ้านแล้ว แต่ก็ยังไม่พบมันนี่น่ากราชอยู่ดี
00:28:30เหลือแค่บ้านหลังสุดท้ายเท่านั้นละครับ ที่นิลลากายังไม่ได้ไปดู นั่นก็คือบ้านของมันนี่
00:28:37นิลลากาบอกให้มันนี่พาไปที่บ้านของเธอ แม้ว่ามันนี่จะบอกแล้วนะครับว่า
00:28:42ถึงจะไปดูก็ไม่เจอหรอก เพราะเธออยู่ที่บ้านนั้นทุกวัน แต่ไม่เคยเห็นมันนี่น่ากราชเลย
00:28:49แต่ถึงอย่างนั้นนะครับ นิลลากาก็ยังยืนยันว่า จะต้องไปดูให้แน่ใจซะก่อน ทั้งสองจึงเดินทางไปที่กระท่อมของมันนี่ที่ดิ่มฝั่งแม่น้ำโขง
00:28:59เมื่อไปถึง นิลลากาก็ได้พบกับเนทนาคี และรู้ทันทีว่า เธอมีสิ่งที่เขากำลังตามหา
00:29:08นิลลากาคือนร่างกลับเป็นพยานาค หมายจะจับเอาเนทนาคีกลับไปที่นาคพิภพ จึงพ้นพิษพยานาคใส่เนทนาคีทันที
00:29:18แต่มันนี่ได้เอาตัวเข้ามาขวางเอาไว้ ทันใดนั้นเอง ร่างกายของมันนี่ก็เปร่งแสงสว่างจ้ะ
00:29:26กระแทกนิลลากาให้กระเด็นออกไป จนได้รับบาดเจ็บ ก่อนที่มันนี่จะหมดสติไป
00:29:32นิลลาการู้ทันทีว่า แท้ที่จริงแล้ว มันนี่นาคาราดมันอยู่ในตัวของมันนี่มาโดยตลอด
00:29:40นิลลากาต้องการจะจับเอาตัวมันนี่กลับไปที่นาคพิภพด้วย แต่เนทนาคีได้คือนร่างกลับเป็นพยานาค แล้วเข้ามาขัดขวางเอาไว้
00:29:49ด้วยอาการบาดเจ็บจากคริฟของมันนี่นาคาราด นิลลากาจึงต้องยอมถอยกลับไปที่นาคพิภพ
00:29:55เมื่อไปถึงนาคพิภพแล้ว พยานิลลาเซนที่เห็นลูกชายบาดเจ็บ ก็สอบถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น
00:30:03ซึ่งแทนที่นิลลากาจะบอกความจริง นิลลากากลับโกหกผู้เป็นพ่อ บอกว่าเขาพรัดตกลงจากเหี้ยว
00:30:11ในขณะที่กำลังตามหามันนี่นาคาราดบนยอดเขา และที่นิลลากาต้องโกหกพยานิลลาเซน นั่นก็เป็นเพราะว่าเขามีความรักนั่นเอง
00:30:24หลังจากที่เนทนาคีได้ต่อสู้กับนิลลากาแล้ว เนทนาคีจึงตัดสินใจเดินลงไปในแม่น้ำของ เรียกให้สิงขึ้นมาหา
00:30:33ไม่นานนัก จ้าวนาคาราดและสิงก็ปรากฏกายขึ้นกลางแม่น้ำ เนทนาคีเล่าเรื่องทุกอย่างให้ทั้งสองฟัง บอกว่าลูกชายของพยานิลลาเซนรู้แล้วว่ามันนี่อยู่ที่นี่
00:30:47จ้าวนาคาราดและสิงจึงเห็นว่า เนทนาคีและลูกสาวไม่ปรอดภัย จึงปักหลักอศัยอยู่ในแม่น้ำของ แถวๆหมู่บ้านแห่งนี้นับแต่นั้นมา
00:30:58และหลังจากผ่านไปสองวัน มันนี่ก็ฝืนคืนสติก เนื่องจากอำนาจของมันนี่นาคาราดนั้นมีมาก
00:31:06เกินกว่าที่ร่างกายของมันนี่จะรับไว้ และถือว่ายังโชคดีนะครับที่มันนี่ยังไม่ตาย
00:31:12เมื่อมันนี่ตื่นขึ้นเธอก็ถามถึงนิลลากาทันที เนทนาคีก็บอกให้มันนี่ลืมนิลลากาไปซะ
00:31:20เพราะมันจะทำให้มันนี่ตกอยู่ในอันตราย และอาจจะเดือดร้อนไปถึงพวกชาวบ้านในหมู่บ้านด้วย
00:31:27มันนี่รู้สึกเศร้าใจอย่างมากเลยนะครับ เธอไม่เข้าใจเลยว่า เห็นใดนิลลากาจึงต้องการจะทำร้ายแม่ของเธอ
00:31:35มันนี่ยังคงคิดถึงนิลลากาอยู่ตลอดเวลา เธอยังคงไปนั่งรอนิลลากาอยู่ที่โขดหินอริมแม่น้ำโขงทุกวัน
00:31:43ตั้งแต่เช้าจนมืด แต่นิลลากาก็ไม่เคยโผล่ขึ้นมาให้เห็นอีกเลย เนทนาคีจะต้องคอยไปตามมันนี่กลับบ้านทุกวัน
00:31:52มีอยู่วันหนึ่งครับ ในขณะที่มันนี่กำลังนั่งรอคอยนิลลากาอยู่ที่โขดหินอริมแม่น้ำโขง
00:31:59ยายแก่ได้เดินผ่านมาพบพอดี เธอจึงเข้ามาคุยกับมันนี่
00:32:04มันนี่ได้ถามกับยายแก่ว่า ทำไมพยานากับมนุษย์ถึงรักกันไม่ได้
00:32:10ยายแก่ก็ยิ้มพร้อมกับชวนให้มันนี่เดินตามเข้าไปในป่า บอกว่าจะพาไปดูอะไรบางอย่าง
00:32:17เมื่อไปถึง สิ่งที่มันนี่ได้เห็นก็คือ รูปปั่นของเด็กนมและหญิงสาวที่มีท่อนล่างเป็นงู
00:32:26ยายแก่เล่าให้ฟังว่า หลายร้อยปีก่อนเคยมีพยานาขึ้นมาจากแม่น้ำของ นำร่างของทั้งสองคนนี้ขึ้นมาจากแม่น้ำ
00:32:36พวกเขามีชื่อว่าเนทนาคีและสิน เขาทั้งสองรักกันมาก
00:32:43เนทนาคีเป็นพยานา ส่วนสินก็เป็นมนุษย์ เด็กนมที่เคยอัศย์อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้
00:32:50ความรักของพวกเขาเป็นเรื่องต้องห้าม แต่ทั้งคู่ได้รับบททดสอบจากพยานาคู่เป็นใหญ่ และสามารถฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปได้
00:33:01จนสุดท้ายพวกเขาก็ได้ครองรักกัน กลายเป็นพยานาคที่คอยปกป้องสายน้ำแห่งนี้แหละ
00:33:08ซึ่งเมื่อก่อนมีคนมากมายเข้ามากราบวายรูปปั่นนี้ แต่ปัจจุบันนี้ไม่ค่อยมีคนเชื่อเรื่องพยานาคแล้ว
00:33:16มีแค่ยายแก่นี่แหละที่ยังคงเชื่อว่าสินกับเนทนาคี ยังคงช่วยเหลือและปกป้องชาวบ้านบริมฝั่งแม่น้ำโขงอยู่
00:33:26เมื่อมานีได้ฟังเรื่องราวของสินกับเนทนาคี เธอก็รู้สึกทราบซึ้งกับความรักของทั้งสองมากๆ
00:33:33เธอกลับไปที่บ้าน สวมกอดเนทนาคีผู้เป็นแม่ แล้วกระซิบบอกกับเนทนาคีว่า
00:33:40เธอรักนิลลากา ไม่ว่าจะต้องเจออุปสรรคมากมายแค่ไหน เธอก็จะต่อสู้เพื่อมัน
00:33:48เมื่อเนทนาคีได้ฟัง น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอได้แต่ยิ้มและอบกอดลูกเอาไว้แน่น กระทั่งถึงกลางดึก
00:33:58เมื่อมานีหลับไปแล้ว เนทนาคีรู้สึกไม่สบายใจมากๆ เธอแอบลงจากกระท่อม เดินตรงไปที่แม่น้ำโขง ก่อนจะเรียกให้สินปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองคิดถึงกันมากๆ
00:34:13เนทนาคีเล่าให้สินฟังว่ามานีลูกซาวของเรา มอบหัวใจให้กับพยานิลลากา ผู้เป็นลุกชาย สำหรับพยานิลลาเซ่น และสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเรานิล มันกำลังจะเกิดขึ้นกับลูกซาวของเรา
00:34:29ศีลได้แต่ปลอบใจและก็บอกกับเนทนาคีว่า สุดท้ายแล้วลูกจะหาทางออกให้กับปัญหาทุกอย่างได้เหมือนกับที่ศีลและเนทนาคีเคยทำ
00:34:41เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือน มะนี medical MG ยังของออกมานั่งรอที่enkoฎหินอินเนิริมroit แม่น้ำคงเพื่อรอให้นิลลการ์ขึ้นมอหาตั้งแต่เช้อส์ จนคำทุกวัน
00:34:51จนวันนึงคับ ซึ่งเป็นเวลาค่ำแล้ว เณษนาคิก็ออกมาตามลูกสาวกลับบ้านเหมือนเคย
00:34:58จู๊จู่นี่ Nhilaka ก็โปรขึ้นมาจากแม่น้ำโขงอีกครั้ง ในร่างของพัญอนากตัวใหญ่ ตอนน่ามะนีและเนษนาคิ
00:35:07แม้ว่ามันนีจะตกใจและกลัวมากๆ ในตอนแรก แต่ไม่นานนัก เธอก็จำแววตาของนิละก้าได้ จึงไม่กลัวยีกต่อไป
00:35:17นิละก้าคือ Raspberry ร างกลับเป็นมนุษย์เข้ามาหามันนี่ พวกเค้าสวมกอดกันด้วยความดีใจ
00:35:24นิลละก้าบอกกับมะนีว่า เขารักเธอ และขอโทษที่ทำร้ายแม่ของเธอ เขาจะไม่ทำแบบนั้นอีก
00:35:33แต่ทันใดนั้นเองละครับ พระยานนิลละเซนก็ปรากฏตัวขึ้น เนื่องจากเขาได้แอบติดตามนิลละก้ามาจากหน้าที่พบ
00:35:42เมื่อมาเจอมะนีกับเนทนาคี พระยานนิลละเซนก็ทันทีว่า มะนีน่าคาราดอยู่ในตัวของเด็กสาวผู้นี้ และมีเพียงไม่กี่วิธีที่จะชิงมันมาได้
00:35:53วิธีที่ง่ายที่สุดที่พระยานนิลละเซนนึกออก ก็คือฆ่ามะนีซะ เขาจึงพ้นพิษที่รุนแรงออกไปใส่มะนี
00:36:02แต่ด้วยอำนาจของมะนีน่าคาราด ภิษของพระยานนิลละเซนจึงถูกสะท้อน กระจายออกไปรอบๆ เกิดไฟลุกท่วม โห้มไม่ในหมู่บ้านเร็มแม่น้ำโขง จนชาวบ้านต้องพักกันหนีตายออกจากหมู่บ้าน
00:36:17พลังของมะนีน่าคาราด ทำให้มะนีหมดสติไปอีกครั้ง เนทนาคีก็คืนร่าง กลับเป็นพระยานนาค เข้าไปต่อสู้กับพระยานนิลละเซน เพื่อปกป้องลูกสาวและชาวบ้าน
00:36:31ไม่นานนัก เจ้าน่าคาราดและสินก็ขึ้นมาช่วยอีกแรง
00:36:35การต่อสู้ของพระยานนาคทั้งสี่ กินเวลายาวนานหลายชั่วโมง จนเกินความเสียหายไปทั่วบริเวณแถวนั้น
00:36:43กระทั่งแสงอาทิตย์ของวันใหม่กำลังจะโผล่พ้นขอบฟ้า
00:36:47เนทนาคี เจ้าน่าคาราดและสิน ได้ช่วยกันโอบรัดพระยานนิลละเซนไปตรึงไว้กับผู้เขา
00:36:56ก่อนจะบอกให้นิลละก้า พามะนี่หนีไป ไปให้ไกลแสนไกลจากแม่น้ำโขง และฝากให้นิลละก้าช่วยดูแลมะนี่ด้วย
00:37:06นิลละก้าก็รับปากนะครับ แล้วก็อุ่มเอาร่างมะนี่เดินหนีขึ้นไปทางเหนือ
00:37:12ไกลออกไปจากหมู่บ้านริมแม่น้ำโขงที่กำลังพังพินาศ
00:37:16เมื่อแสงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาเหนือขอบฟ้า และมะนี่น่าขราดก็ไม่ได้อยู่แถวนี้แล้ว
00:37:23เหนตน่าขี้ จ้าวน่าขราด ศีล และพระยานนิลละเซน ก็ค่อยๆ เปลี่ยนสภาพ
00:37:30กลายเป็นหินที่พันโอบรัดอยู่กับผู้เขา ริมฝั่งแม่น้ำโขง
00:37:35เนื่องจากไม่สามารถกลับลงสู่เมืองบาดานได้ทัน ก่อนครบกำหนดหนึ่งวันนั่นเอง
00:37:42นิลละก้า อุ่มร่างมะนี่เดินทางไปพร้อมๆกับชาวบ้าน
00:37:48ผู้เขาเดินขึ้นมาตั้งหลักอยู่บนเนินสูง ที่มองลงไปเห็นหมู่บ้านกำลังลุกไหม้เป็นไฟอยู่ด้านล่าง
00:37:55ชาวบ้านจึงตัดสินใจจะปักหลักอยู่ที่เนินเขาแห่งนี้
00:37:59เละด้วยอำนาจของมะนี่ence ที่อยู่ในตัวของมะนี่ทำให้หนิลละก้า สามารถอยู่บนโลกมนุษย์ต่อไปได้
00:38:07กระทั่งเวลาผ่านไปนานกว่านึงสัปดาท์マนี่ก็ฟื้นคืนศัตริกเธอไม่รู้เลยนะครับว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
00:38:16มะนี่พยายามตามหานเหนตหนาขี้แม่ของเธอแต่หายังไงก็หาไม่พบ
00:38:22นิลลากาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้มันนี่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดนะครับ
00:38:27เขาจึงพามันนี่เดินทางกลับไปที่หมู่บ้านริมแม่น้ำโขง ไปยังภูเขาหินที่มีร่างของพระยานากทั้งสี่ ผันคดเขียวโอบรัดอยู่
00:38:37แล้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้มันนี่ฟัง มันนี่จึงได้รู้ว่าเรื่องราวความรักที่เธอได้ฟังจากยายแก่ แท่ที่จริงแล้วมันก็คือเรื่องราวของแม่และพ่อของเธอนั่นเอง
00:38:51มันนี่เดินเข้าไปสัมผัสร่างของแม่และพ่อ บอกกับพวกเขาว่า เธอจะช่วยให้ทุกคนได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งให้ได้
00:39:01ส่วนนิลละกายเองก็ไปบอกกับพยานนิลอเสนผู้เป็นพ่อ ว่าเขาจะพิสูจน์ให้พ่อได้เห็นว่า คนและนาคสามารถอยู่ร่วมกันได้
00:39:11ก่อนจะพากันเดินกลับไปที่หมู่บ้านบนเนินเขา
00:39:14ช่วยกันสร้างกระท่อมหลังเล็กๆอยู่ร่วมกันกับชาวบ้าน
00:39:19แลกเปลี่ยนและเรียนรู้วิธีของนาคและมนุษย์
00:39:22เพื่อรอวันที่นาคและมนุษย์จะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุขในสักวันหนึ่ง
00:39:30พวกชาวบ้านริมแม่น้ำโคงได้ตัดสินใจที่จะลงหลักประกาศบนยอดเขาสูงแห่งนี้
00:39:37แม้การต่อสู้ของพวกพยานาคจะทำให้หมู่บ้านของพวกเขาต้องพังทรายไป
00:39:42แต่พวกเขาก็ยังคงนับถือปุศีลและเนศนาคี
00:39:46ในฐานะผู้พิตักของหมู่บ้าน แม้ว่าทั้งสองจะกลายเป็นหินไปแล้วก็ตาม
00:39:51มณีและนิลการ์เอง ก็ใช้ชีวิตอยู่กับชาวบ้าน
00:39:55ขอยเป็นสเหมือนสะพานเชื่อมระหว่างทั้งสองโลก
00:39:59เนื่องจากความสัมผัสระหว่างนากและมนุษย์
00:40:02ยังคงปล่อบ้างจากเหตุการตั้งๆที่เกิดขึ้น
00:40:05ในช่วงกังวัลนี่นะครับ นิลลากาก็จะไปทำงานกับชาวบ้าน เรียนรู้วิธีชีวิตการเป็นมนุษย์
00:40:12ส่วนในตอนเย็น เขาก็จะไปนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ สอนภาษาโบราณ เวทมนตร์ ความรู้ทางสมุนไพร
00:40:21และการรักษาแบบพยานาคให้แก่ชาวบ้าน เพื่อให้ทุกคนได้รู้จักวิธีของพยานาคเช่นเดียวกัน
00:40:28นอกจากนี้นะครับ นิลลากาและมันนี่ ก็พยายามเรียนรู้วิธีการควบคุมพลังของมันนี่น่าขราดไปด้วย
00:40:36ทั้งสองเนี่ยนะครับ เริ่มผูกพันกันมากขึ้นทุกวัน จนเวลาผ่านเลยไปนานหลายปี
00:40:42มันนี่ก็เริ่มที่จะควบคุมพลังของมันนี่น่าขราดในตัวของเธอได้บ้างแล้ว
00:40:48นิลลากาก็พามันนี่ออกไปยังร้านหินกลางป่า ในคืนพระจันต์เต็มดวง
00:40:53แล้วให้มันนี่นั่งลงกลางร้านหิน ประสานมือกับนิลลากา แล้วพลิมพรรมบทสวดโบราณเบาๆ ทันใดนั้นเองล่ะครับ
00:41:02แสงสว่างวาบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของพวกเขา ออร่าสีขาวน้วนค่อยๆก่อตัว
00:41:10หลอมรวมขึ้นเป็นรูปร่างของศีลและเนทนาคี
00:41:13มันนี่ดีใจสุดขีดเลยนะครับ ที่เธอได้พบกับพ่อและแม่ได้อีกครั้ง
00:41:19แม้จะเป็นแค่วิญญาณก็ตาม พวกเขาได้พูดคุยปรึกษากัน เพื่อหาวิธีที่จะคืนร่างให้กับเนทนาคีและศีล
00:41:27ซึ่งคำสาปนี้มันเป็นคำสาปโบราณตั้งแต่ยุคกำเนิดพยานา
00:41:32เพื่อป้องกันไม่ให้เหล่าพยานาค ขึ้นมาวุดวายกับมนุษย์บนโลก
00:41:37แต่ก็เคยมีเรื่องเล่าอยู่ว่า
00:41:39เกรดหางของพยานาคโบราณ ผู้ที่สาบให้เหล่านาคทั้งหลาย
00:41:44ไม่สามารถอาศัยอยู่บนโลกมนุษย์ได้อย่างทาวร
00:41:47เป็นสิ่งที่สามารถจะล้างคำสาบได้
00:41:50ซึ่งว่ากันว่า
00:41:51พยานาคโบราณได้ผลัดเก็ดทิ้งเอาไว้หลายชิ้น
00:41:55สุกซ่อนเอาไว้บนโลก
00:41:57แต่แม้มันจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าโบราณก็ตาม
00:42:00มันก็เพียงพอที่จะทำให้มันนี่
00:42:02เริ่มมีความหวังที่จะได้อยู่ร่วมกันกับพ่อและแม่ได้อีกครั้ง
00:42:07นับจากวันนั้นล่ะครับ
00:42:08มันนี่และนิลลาก้า
00:42:10ก็พยายามตามหาบอแสที่จะพาไปหาเกร็ดหางของพยานาคโบราณทุกวัน
00:42:15แต่ก็ไม่เคยพบเลยนะทุกคน
00:42:17จนกระทั่งวันหนึ่ง
00:42:19มีชายแปลกหน้าเดินทางมาที่หมู่บ้าน
00:42:22เขามีรูปร่างสูงใหญ่
00:42:24ผิวครั้ม
00:42:25สวมชุดพร้ายพราน
00:42:27พกอาวุธเต็มตัว
00:42:29ชาวบ้านต่างรู้สึกไม่ไว้ใจชายคนนี้เลย
00:42:32มันนี่และนิลลาก้า
00:42:34จึงเข้าไปคุยๆกับชายผู้นี้
00:42:36จนได้ทราบว่า
00:42:37ชายแปลกหน้าผู้นี้มีนำว่า
00:42:40เหึ้ง
00:42:41เป็นทายาญรุ่นที่ 30ของหมองูเท่า
00:42:44ผู้ที่เคยอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านhengin
00:42:47เมื่อ นานแสนนานมาแล้ว
00:42:49เหzek่เนี่ยนะครับ
00:42:50เป็นอีก 1 คนที่กำลังตามหา เกร็ดหางของพยานาคโบราณ
00:42:54และเขาได้สาปข่าวว่ามีคนในหมู่บ้านแฮงนี้ติดต่อกับพยานากได้ และกำลังกำลังตามหาเกตหางของพยานากโบราณเช่นกัน
00:43:03เมื่อเฮงได้สาบว่า นิลลักาเป็นพยานาก เขาจะเพิ่งเล่าให้นิลลชาและมานีฟังว่า
00:43:10ขอขอพร้อมกับคุณ เดี๋ยวสวัสดี ท่านครับ
00:43:14คุณพร้อมกับ กรรม เรา capture your magic
00:43:17ช่วยมีที่ พระราชณ์ ติดสั้นใจ
00:43:21มาทางพายุ ไภยัหน้าก ปกครอง
00:43:24เป็น โรตาศาสตร์ ขับป้าหูต่อกัน
00:43:28ตรงนั้น พระราชณ์เลยกินพายุ ใหญ่โฮมกระนำ
00:43:31สุดท้ายก็ไม่มีพยานากปรากฏขึ้นมา
00:43:34กลับมีแต่ภายุใหญ่ห่มกระนำ
00:43:36ผัดเอากระทงพร้อมกับงูเพือก
00:43:39ให้จมลงสู้ก้นแม่น้ำโคง
00:43:41หลังจากเหตุการณ์วันนั้นละครับ
00:43:43ผู้คนต่างก็บอกเล่ากันว่า
00:43:46มีเงาของงูเพือกปรากฏ วูกวาบอยู่ใต้แม่น้ำเสมอ
00:43:50มันเป็นสัญลักษณ์ของคำสาปแช่ง
00:43:52จากพระยานาคก โบรานในเมื่อนักหลง
00:43:56ทำให้สายเรือตของหมอกหูเท่า
00:43:58จะต้องเกิดมาพร้อมกับรอกร้าย
00:44:00ที่ทำให้ผิวนํ้างตามตัว
00:44:02มีรักษณะคลายเกรดหู
00:44:04ต้องมีชีวิตอยู่ยางหลบๆซ้นๆ
00:44:07เพราะความอับอาย
00:44:09ทางเดียวที่จะแก้คำสาปโบรานนี้ได้
00:44:12และต้องอาศัยอำนาจของเกร็ดหางพยานาคโบราณ
00:44:15และบันภพรุษของเหงก็ตามหากันมานานแสนนานแล้ว แต่ก็ไม่เคยเจอเลย
00:44:21แต่ตอนนี้นะครับ เหงมีแผนที่ ที่บอกเส้นทางไปอย่างที่ซ่อนของเกร็ดหางพยานาคโบราณ
00:44:28ซึ่งถูกส่งต่อกันมาหลายร้อยปี
00:44:30มันถูกเขียนด้วยภาษาโบราณ ที่คนทั่วไปไม่สามารถที่จะอ่านได้
00:44:35เหงค่อยๆ ล้วงหยิบเอาแผนที่และตำราโบราณออกมา
00:44:40กางไว้ตรงหน้าของมานีและนิลลาก้า
00:44:43มานีและนิลลาก้าตื่นเต้นมาก เมื่อได้เห็นแผนที่ลับและตำราโบราณของเหง
00:44:49ทั้งสองจ้องมองดูสัญลักษณ์และหลายเส้นปลาหลาดบนแผนที่นั้น
00:44:53ก่อนจะหันมาสบตากันด้วยความตกใจ เพราะทั้งสองสามารถอ่านมันได้อย่างง่ายได้
00:45:00แผนที่โบราณนี้ได้บอกถึงสถานที่เก็บซ่อนเกรดหางของพระยานนากโบราณเอาไว้หลายจุด
00:45:07แต่จุดที่มีโอกาสพบมากที่สุด ถูกระบุว่ามันอยู่ในท่ำใต้บาดาน
00:45:13ซึ่งมีอุโมงเชื่อมจากกริ่มฝั่งแม่น้ำโขงไปจนถึงปากท่ำ
00:45:17ท่ำแห่งนี้มีชื่อว่า ท่ำมือนเง่า
00:45:21ทั้งสามตื่นเต้นมากเลยนะครับ
00:45:23เมื่อถึงรุ่งเช้าของวันต่อมา มะนี่นิระกาอแ้ก็เหหนึ่ง
00:45:28จึงตัดสินใจออกเดินทางจากหมู่บ้านถึงไปร่วมกัน
00:45:32โดยมีจุดหมายคือท่ำหมื่นเงาะ สถานที่ที่ถูกกราวถึงในแผ่นที่โบรัณ
00:45:38ทั้ง 3 ใช้เวลาเดินทางยาวนานถึง 7 วัน ไปจนถึงแกงน้ำเชี่ยว
00:45:43จุดที่แม่น้ำโขงเต็มไปด้วยแกงหิน และกระแสน้ำวน
00:45:47นิลลากาไม่รอช้าครับ เขาเดินตรงลงไปในแม่น้ำโขง
00:45:52ไม่นานนัก สายน้ำก็หยุดไหล น้ำค่อยๆลดลง จนเห็นก้นแม่น้ำโขง
00:45:58ก่อนจะปรากฏร่างของยินละก้า ยืนอยู่ตรงหน้าปากทางเข้าธรรม
00:46:03พวกเขาเดินเข้าไปในธรรมที่มืดมิดร่วมกัน
00:46:06เมื่อลงไปถึงพื้นธรรม ทั้งสามก็ได้พบแอ่งน้ำขนาดใหญ่ ที่ดูลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง
00:46:13บริเวณรอบๆก็มีหินงอก หินย้อย รูปร่างแปลกตา
00:46:17บางก็คล้ายสัตว์ปลาลาด บางก็คล้ายรูปปั้นอะมนุษย์
00:46:22นินละก้าก้าวลงไปในแอกน้ำ ค่อยๆเดินลุยลึกลงไปทีละน้อย
00:46:27เพื่อสำบวดหาโพรงที่เชื่อมลงไปสู่ธรรมด้านใน
00:46:30ซึ่งน่าจะเป็นที่ซ่อนเกร็ดหางพยานนากโบราณได้
00:46:34แต่แล้วจุ๊จจุนะครับ ก็มีฝูงค้างคาวนับหมื่นนับแสนตัว
00:46:38มาบินวนห้อมๆ บีมให้มะนีและเหง ต้องรีบกระโดดลงไปในแอกน้ำ
00:46:44ทันใดนั้นเอง แอกน้ำที่เคยสงบนิ่ง ก็กลายเป็นอากน้ำวน
00:46:49ค่อยๆดูดเอาร่างของทั้งสาม ให้จมลงสู่พื้นน้ำด้านล่าง
00:46:54นิลากาได้สร้างฝองอากาศ ให้มะนีและเหง สามารถหายใจใต้น้ำ
00:46:59และดำน้ำต่อไปได้ จนในที่สุด ทั้งสามก็มาถึงห้องถงขนาดใหญ่
00:47:05ที่มีแสงสว่างเรื่องรองงดงาม เต็มไปด้วยหินประกายสีเขียวมรกด
00:47:10หน้าตื่นตาตื่นใจมากๆ และที่มุมหนึ่งของถงหินนั้น
00:47:15มีแท่นสีลาแก่สลัก รูปร่างของสัตว์ปลาลาด ที่มีร่างกายครึ่งคนครึ่งงู
00:47:21สูงใหญ่ยืนทำมึน ถือเกรดขนาดใหญ่สีเงินเรื่องรองชิ้นหนึ่งเอาไว้
00:47:27ซึ่งนางก็คือ เจ้าแม่นาคี ที่นิลากาเคยเห็นอยู่ในตำราโบราณของเหล่านาค
00:47:33ทั้งสามเห็นตรงกันว่า สิ่งที่นางกำลังถืออยู่
00:47:38จะต้องเป็นเกรดหางของพระยานาคโบราณ ที่พวกเขาตามหาแน่ๆ
00:47:42มันนี่และนิลากาไม่รอช้า รีบปีนขึ้นไปบนแท่นสีลา เพื่อหยิบมันมาทันที
00:47:49แต่ทันทีที่พวกเขาแต่ต้องเกรดหางของพระยานาคโบราณ
00:47:53รูปปั่นหินยักษ์ก็หยับอย่างรุ่นแรง ส่งเสียงร้องคำรามดังสนัน
00:47:59หอมกับตวัตรหางขนาดใหญ่มะหืมะ ฝาดใส่นิลากา ปริวไปกระแทกกับผนังท่ำจนหมดสติ
00:48:06มันนี่ตกใจมาก รีบวิ่งเข้าไปดูนิลากาทันที
00:48:11และขณะเดียวกันนั่นเอง เหงงก็รีบเข้าไปกอดเอาเกรดพระยานาคไว้แน่น
00:48:15เมื่อเจ้าแม่นาคีเห็นดังนั้น หนางก็พุ่งเข้าไปหาเหงงทันที
00:48:20หอมกับตวัตรหางขนาดใหญ่มะหืมะ ฝาดใส่นิลากา ปริวไปกระแทกกับผนังท่ำจนหมดเหงงกับผนังท่ำจนหมวงทางของหมวงทางของหมวงทางของหมวงทาง�
00:48:50ออกจาวจะต้องการเกรดพยานาคไปทำไม มันนี่ก็เลยใช้โอกาสนี้ เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้าแม่นาคีฟัง รวมถึงเรื่องราวความรักต่างเผาพัน ระหว่างพ่อและแม่ของมันนี่ด้วย
00:49:04ทำให้เจ้าแม่นาคีนึกถึงเรื่องราวของตัวเอง เพราะนางเองก็ถูกลงโทษให้ต้องมาทำหน้าที่อันแสนโดดเดียว เพราะไปมีความรักกับมนุษย์เช่นเดียวกัน
00:49:16เจ้าแม่นาคีจึงปล่อยให้ทั้ง 3 นำเกรดพยานากลับออกไป เพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ของตนเองได้
00:49:25ทั้ง 3 รีบนำเกรดพยานาออกไปจากท่ามมือนเง่า ไหว้น้ำฟ้าอุโมง ขึ้นไปสู่ผิวน้ำจนสำเร็จ
00:49:33แต่เมื่อโผล่ขึ้นมาแล้ว พวกเขากลับทบว่า ผู้มีประเทศของแม่น้ำโขง มันเปลี่ยนไปจากเดิม
00:49:40บริเวณที่เคยเป็นแม่น้ำโขง ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยหมอกควันลึกลับ
00:49:45ผิวน้ำระยิบระยับเป็นประกายสีแดงมาราวกับเรือต และเต็มไปด้วยร่างของพูดผีแปลกปลาหลาดนับร้อย คอยจ้องมองพวกเขาตลอดเวลา
00:49:55ทั้ง 2 ฝั่งแม่น้ำก็เต็มไปด้วยพูดผี มะนี่นิรกาและหึ้งตกใจมาก เมื่อได้เห็นสภาพของแม่น้ำโขงที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างน่ากลัว
00:50:07พวกเขาพยายามหาทางกลับไปที่หมู่บ้าน แต่ก็ต้องหลงทาง เพราะสภาพแวดล้อมมันเปลี่ยนไปหมดเลย ทั้ง 3 ต้องบุกป่าฟาดงที่เต็มไปด้วยเงาพูดผีหน้าขนลุก ที่พยายามจะเข้ามาหาพวกเขา
00:50:21ระหว่างทางนั้นเองล่ะครับ ทั้ง 3 ก็สังเกตพยานาคที่ได้มา มันส่องแสงปลาลาดผิดปกติมากๆ ก็เลยพากันสงสัยว่ามันอาจจะเป็นต้นเหตุของเรื่องปลาลาดทั้งหมดนี้ก็ได้
00:50:35หึ้งก็เลยหยิบเอาตำราโบราณของเขาออกมา ลองให้นิลละก้าอ่านหาข้อมูลดู และก็ได้ทราบว่า การที่พวกเขานำเกตพยานาคโบราณขึ้นมาจากใต้บาดาน มันไปรบวนสมดุลระหว่างโลกมนุษย์กับเมืองบาดาน
00:50:51หึ้งก็เลยหยิบเอาตำราโบราณของเขาออกมา ลองให้นิลละก้าอ่านหาข้อมูลดู และก็ได้ทราบว่า การที่พวกเขานำเกตพยานาคโบราณขึ้นมาจากใต้บาดาน มันไปรบวนสมดุลระหว่างโลกมนุษย์กับเมืองบาดาน
00:51:15หึ้งก็เลยหยิบเอาตำราโบราณของเขาออกมา ลองให้นิลละก้าอ่านหาข้อมูลดู และก็ได้ทราบว่า การที่พวกเขานำเกตพยานาคโบราณขึ้นมาจากใต้บาดาน มันไปรบวนสมดุลระหว่างโลกมนุษย์กับเมืองบาดาน
00:51:39หึ้งก็เลยหยิบเอาตำราโบราณของเขาออกมา ลองให้นิลละก้าอ่านหาข้อมูลดู และก็ได้ทราบว่า การที่พวกเขานำเกตพยานาคโบราณขึ้นมาจากใต้บาดาน มันไปรบวนสมดุลระหว่างโลกมนุษย์กับเมืองบาดาน
00:52:03หึ้งก็เลยหยิบเอาตำราโบราณของเขาออกมา ลองให้นิลละก้าอ่านหาข้อมูลดู และก็ได้ทราบว่า การที่พวกเขานำเกตพยานาคโบราณขึ้นมาจากใต้บาดาน มันไปรบวนสมดุลระหว่างโลกมนุษย์กับเมืองบาดาน
00:52:27แม้หึ้งจะใช้เวลาทั้งชีวิตของเขา เพื่อตามหาเกตหางของพยานาคชิ้นนี้ แต่เขาก็ยินดีที่จะเสียสละให้มันนี่ นำเอาเกตหางของพยานาคไปใช้คืนชีพให้กับพ่อและแม่ของตัวเอง น่าจะมีคุณค่ามากกว่าที่จะใช้เพื่อรักษาโรคผิวหนังงูของเขา
00:52:47ทำเอามานี่นี่น้ำตาคลอเลยนะครับ เพราะสาบสึงในความกล้าหาญและความเสียสละของหึ้ง จากนั้นละครับ ทั้งสามก็รีบนำเกตพยานาคไปวางไว้ที่แท่นหินของศีลและเนทนาคี ก่อนจะค่อยๆร่ายคถาโบราณสั้นๆไม่นานนัก
00:53:05เกตของพยานาคก็เปร่งแสงสว่างว่าบขึ้นมา แล้วค่อยๆสลายกลายเป็นฝุ่นแสง ซึมเข้าไปในรูปปั้นหินของพยานาคทั้งสี่ต้น แล้วค่อยๆกลับมามีชีวิตขึ้นอีกครั้งค่ะ
00:53:19พยานิลลาเซน พ่อของนิลลาการ ได้รีบหนีกลับลงไปยังเมืองบาดานทันที มะนีรีบโผล่เข้ากอดพ่อและแม่ด้วยความยีใจ ก่อนจะพาศีล เนทนาคี และเจ้านาคราช เดินทางกลับไปยังหมู่บ้านบนเนินเขา
00:53:36เมื่อมาถึง พวกชาวบ้านต่างก็ตกตะลึงเลยนะครับ เมื่อได้เห็นปูศีลและเนทนาคี พยานาคที่พวกเขาเคารพบูชามาเนินนาน ทุกคนต่างพากันก้มกลาบ แต่คนที่ตกใจที่สุดไม่ใช่ใครครับ
00:53:51กลับเป็นเหง เมื่อได้รู้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือปูศีล ผู้ที่เป็นคนสาบต้นตระกูลของเขา
00:53:59เหงรีบหมอบกาบลงด้วยความเคารพ แล้วเอ่ยคำขอโทษต่อศีล สำหรับสิ่งที่บรรพบุรุษของเขาเคยได้ทำเอาไว้
00:54:08ศีลเนี่ยเข้าใจถึงความรู้สึกของเหงดี ว่าเรื่องราวที่ผ่านมานั้นมันเกิดจากความไม่เข้าใจกัน
00:54:15เมื่อเหงได้ทำในสิ่งที่กล้าหาน ยอมเสียสละความหวังเพียงหนึ่งเดียวของตัวเองเพื่อมะนี้ ศีลจึงโน้มตัวลงไปหาเหง
00:54:25ก่อนจะร่ายบทสวดคำสาปโบราณ พร้อมกระซิบเบาๆว่า จงใช้ชีวิตอย่างทรงคุณค่าและมีความหมาย ตอนนี้เจ้าเป็นอิสระจากคำสาปแล้ว
00:54:37ทันใดนั้นเอง ผิวกายของเหงก็ค่อยๆคืนสภาพกลับมาเป็นปกติ เหงเปรื่อมปิติยินดีจนน้ำตาซึ่ม ขนาดที่มะนี้และนิลลากาเองก็โล่งอกที่ทุกอย่างโล่งเอยด้วยดี
00:54:52พวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกันกับชาวบ้านไประยะหนึ่ง โดยระหว่างนี้นะครับ เจ้าหน้าขาราชได้สอนให้มะนี้ ใช้พลังของมะนี้หน้าขาราชในตัวของนางจนเชี่ยวชาน
00:55:03จากนั้นเจ้าหน้าขาราชก็ขอตัวกลับไปอย่างเมืองบาดานซะก่อน เพราะจำเป็นต้องไปจัดการเรื่องสำคัญ โดยสินและเนทนาคีขอไปส่งเจ้าหน้าขาราชที่ริมฝั่งแม่น้ำโคงด้วย
00:55:16ซึ่งก่อนที่เจ้าหน้าขาราชจะหายกลับลงไปใต้ผิวน้ำ เจ้าหน้าขาราชได้หันมากล่าวกับสินและเนทนาคีว่า
00:55:25ท่านได้เห็นความกล้าหารและความรักที่ยิ่งใหญ่ของมณีและนิลลากา ซึ่งมันเพียงพอที่จะยืนยันได้แล้วว่า นากและมนุษย์สามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้จริงๆ
00:55:37ท่านจึงอยากจะสร้างดินแดนใหม่ขึ้นในหุบเขาลับสักแห่งนึง เพื่อให้พยานากและมนุษย์ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสันติ
00:55:46ดินแดนแห่งใหม่นี้จะมีนำว่า มณีปุระหิกรัญยวดี มันจะเป็นสถานที่ศักดิ์ที่จะรวมใจระหว่างทั้งสองเผาพันให้เป็นหนึ่ง
00:55:57เจ้านาคาราชได้ขอร้องให้ศีลและเนทนาคีช่วยเป็นผู้นำในดินแดนแห่งนี้ และให้ทั้งสองรับปากว่าจะทำตามคำขอของเขาหนึ่งอย่างเมื่อเวลานั้นมาถึง
00:56:10เมื่อพูดจบแล้วเจ้านาคาราชก็หายลงไปในน้ำ และไม่นานนักเขาก็กลับขึ้นมาพร้อมกับบรรดานาคส่วนหนึ่ง ที่มีความเชื่อเช่นเดียวกันว่านาคและมนุษย์จะสามารถอยู่ร่วมกันได้
00:56:25พวกเขาช่วยกันสร้างแผ่นดินใหม่ขึ้น ตรงจุดที่หมู่บ้านริมโขงถูกทำลายไปก่อนหน้านี้
00:56:31เหล่าพยานาคได้ช่วยกันยกแผ่นดินโดยรอบให้กลายเป็นหุบเขา สถาปนามือมนีปุระหิรัญยวดี ให้เป็นดินแดนนาคาราชแห่งใหม่ที่จะตั้งอยู่เนื้อพื้นดิน
00:56:44ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการอยู่ร่วมกันระหว่างนาคกับมนุษย์
00:56:49จากนั้น จ้าวนาคาราชก็กาวถึงพิธีกรรมเก่าแก่ มันคือการใช้อำนาจของมนีนาคาราช บวกกับอำนาจของเกร็ดพยานาคโบราณ เพื่อใช้สร้างเขตมนตรานาคาราช
00:57:02เนื่องจากในอดีตนั้นนะครับ ต้นประกูลของเหล่านาค จำเป็นจะต้องหลบซ่อนจากพวกครุส พวกเขาจึงต้องสร้างดินแดนหลบซ่อนอยู่ใต้บาดาน
00:57:11แต่ถ้าว่าบาดนี้นาคและครุสไม่ได้เป็นศัตรูกันอีกแล้ว จ้าวนาคาราชจึงขอดึงเอามนีนาคาราชคืนจากร่างของมนี เพื่อนำมาร่วมกับพลังจากเกร็ดพยานาคโบราณ แล้วใช้บาดานให้เหล่านา สามารถอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ชั่วนิรันดร์ ภายในดินแดนแห่งนี้
00:57:32แต่การจะทำเช่นนั้น มนีจะไม่สามารถใช้อำนาจของมนีนาคาราชได้อีกต่อไป เธอจะกลายเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาเท่านั้น แต่มนีก็พร้อมที่จะสละพลังนั้น
00:57:44จ้าวนาคาราชจึงร้ายมนเก่าแก่ ดึงเอามนีนาคาราชของเขาคืนจากร่างของมนี แต่ยังขาดสิ่งสุดท้ายครับ นั่นก็คืออำนาจจากเกร็ดหางพยานาคโบราณ ซึ่งตอนนี้มันได้อยู่ในตัวของศีล เนทนาคีและจ้าวนาคาราช
00:58:03จ้าวนาคาราชจึงหันไปทวงสัญญาจากศีลและเนทนาคี เพื่อให้ทั้งสองช่วยกันดึงพลังของเกร็ดพยานาคโบราณออกมาจากร่างของเขา และส่งให้เขาไปเกิดใหม่
00:58:16แม้ว่าทุกคนจะพยายามห้ามจ้าวนาคาราชแล้วนะครับว่า การทำเช่นนี้จ้าวนาคาราชจะต้องสละกายเนื้อของเขาไปอย่างถาวร แต่นี่คือความตั้งใจสุดท้ายของเขาครับ
00:58:27ศีลและเนทนาคีจึงร่ายมนตามที่จ้าวนาคาราชบอก ไม่นานนัก มันนีนาคาราชก็ค่อยๆเปร่งแสงและลอยสูงขึ้น ร่างของจ้าวนาคาราชก็กลายเป็นแสง ค่อยๆไหลเข้าไปร่วมกับมันนีนาคาราชบนท้องฟ้า ก่อนจะระเบิดพลังงานมหาศาล เกิดเป็นอนาเคสกว้างใหญ่สุดลุกหูลุกตา
00:58:51คำสาบต่างๆในดินแดนแห่งนี้ ต่างถูกทำลายลง ทุกสิ่งถูกชำระให้บริสุทธิ์ เป็นการเริ่มต้นใหม่ของทุกชีวิตอีกครั้ง
00:59:00หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นละครับ อนาจักรมณีปุระหิรัญยวดี ก็จะเริ่นรุ่งเรืองขึ้น
00:59:07ทั้งมนุษย์และหน้าต่างใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสันติ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมซึ่งกันและกัน
00:59:15โดยมีศีลกับเนทนาคี เป็นผู้นำที่ทรงคุณธรรม นำพาผู้คนให้มีชีวิตที่ดีขึ้น
00:59:23ด้านมณีกับนิลลากา ก็แต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
00:59:28เช่นเดียวกันกับเหง ที่ได้รับการยกย่องให้เป็นบีระบุรุษของทั้งสองเผาพัน
00:59:34เมื่อวันเวลาผ่านไป เรื่องราวความรักของศีลและเนทนาคี
00:59:39การเสียสลากของเหง ความนุ่มมั่นพยายามของมณีและนิลลากา ก็กลายเป็นตำนานนิยายประรำปรา
00:59:47ที่ถูกเล่าขาดอยู่คู่กับตำนานของแม่นำโขง สืบต่อกันมาจากรุ่นสูงรุ่น จวบจนถึงปัจจุบันนี้เลยล่ะครับ
00:59:56และทั้งหมดนี้นะครับ ก็คือเรื่องราวตำนานความรัก ระวางหน้าในแม่นำโขง กับมนุษย์บนแผ่นดิน ที่ผมได้นำเอามาฝากทุกคนในวันนี้นะครับ
01:00:07ถ้ามีข้อมูลตรงไหนผิดพลาด หรือตกหลนตรงไหนไป ผมและทีมงานต้องกล่าขออภัยทุกคนด้วยนะครับ
01:00:14ถ้าเพื่อนๆชอบคลิปแบบนี้ ก็อย่าลืมกดไลค์ กดติดตาม แล้วก็แชร์คลิปนี้ออกไป เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผมและทีมงานด้วยนะครับ
01:00:20หรือเพื่อนๆคนไหนอยากจะสนับสนุนมากกว่านี้ ก็สามารถสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกแบบรายเดือน หรือจะส่งเป็นซูเปอร์แทนค์เข้ามาเป็นกำลังใจให้กับพวกเราได้นะครับ
01:00:29คลิปหน้าอยากจะฟังเรื่องราวเกี่ยวกับอะไรก็คอมเม้นต์เอาไว้ได้เลยนะครับผม ผมอ่านทุกคอมเม้นต์แน่นอนครับ
01:00:34โปรดติดตามตอนต่อไป