Yalova'da 17 Ağustos'ta acil serviste görevli hemşire o günleri unutamıyor
Yalova'da 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi'nden sonra devlet hastanesi acilinde görev yapan hemşire Sevda Ünlü, depremin üzerinden 25 yıl geçse de o acı dolu günleri aklından çıkaramıyor. Depremde akrabalarını ve birçok mesai arkadaşını kaybeden Ünlü, deprem anını anlattı ve depremin ardından yaşadıklarını paylaştı.
Yalova'da 17 Ağustos'ta acil serviste görevli hemşire o günleri unutamıyor
YALOVA - Yalova'da 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi'nden devlet hastanesi acilinde görev yapan hemşire Sevda Ünlü, depremin üzerinde 25 yıl geçse de o acı dolu günleri aklından çıkartamıyor.
Marmara Depremi'nin en çok etkilediği kentlerden birisi olan Yalova'da o tarihlerde hemşirelik görevi yapan Yalova İl Sağlık Müdürlüğü çalışanı Sevda Ünlü, depremin hemen ardından hastaneye giderek insanların yardımına koştu. Depremde akrabalarını ve birçok mesai arkadaşını kaybeden Ünlü, deprem anını şöyle anlattı: "Yalova Devlet Hastanesi'nde acil serviste hemşire olarak görevliydim.
hbrlr1.com/cbbfityfkckckl
Yalova'da 17 Ağustos'ta acil serviste görevli hemşire o günleri unutamıyor
YALOVA - Yalova'da 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi'nden devlet hastanesi acilinde görev yapan hemşire Sevda Ünlü, depremin üzerinde 25 yıl geçse de o acı dolu günleri aklından çıkartamıyor.
Marmara Depremi'nin en çok etkilediği kentlerden birisi olan Yalova'da o tarihlerde hemşirelik görevi yapan Yalova İl Sağlık Müdürlüğü çalışanı Sevda Ünlü, depremin hemen ardından hastaneye giderek insanların yardımına koştu. Depremde akrabalarını ve birçok mesai arkadaşını kaybeden Ünlü, deprem anını şöyle anlattı: "Yalova Devlet Hastanesi'nde acil serviste hemşire olarak görevliydim.
hbrlr1.com/cbbfityfkckckl
Transcript
01:34M.K.
01:42ancak
01:46Hilmi Bogdaş
01:48Şpp
01:50Yılmaz Işıl
01:52Doğkan
01:54Bu depremin hemen ertesi sabahı sanıyorum, Doktor Gökhan Bey acil servis yorumluluğumuzda o zaman, bize çok ağabeylik yaptı.
02:21Bahçe bu şekildeydi, önü arkası her yer yaralılarla doluydu.
02:26Gerçekten hastane içerisinde yatan hastaları tahliye etmiştik. Şu alan acil servis olarak kullanıldı, biz orada görevliydik.
02:34Burada tabi çok küçük bir kısmı yansımış ama kat be kat üstünde yaralı insan vardı, hastanenin dışına kaçmıştı.
02:44Burası Sahra Hastanesi, hastaneler kurunduktan sonra orada revirler kurulmuştu, orada yatan hastalar.
02:51Bunlar tabi burada müdahalesi yapılabilecek durumda olanlar, biz büyük bir çoğunluğunu o zaman çevre illeri helikopterlerle, ambulanslarla sevk etmiştik.
03:00Çünkü çok ağır durumda olanlar vardı. Bunlar bir nebze bizim Sahra'da tedavi edebileceğimiz hastalarımızdı.
03:07Yalova'da yaşadım, burada Yalova Devlet Hastanesi acil serviste hemşire olarak görevliydim o süreçte.
03:13Evdeydik 3.02'de, o günün hemen birkaç saat öncesinde Çınarcık'taydım.
03:19Ailem yaz tatili için yanıma sürpriz yaparak bana misafirliğe gelmişlerdi.
03:23Çınarcık'ta sahilde otururken annem gökyüzüne bakıp bu yıldızlar çok garip değil mi demişti, böyle toplayabiliriz gibi bir şey vardı.
03:32Eve geldik, o saatte uyumamıştık, hala oturuyorduk ve 3.02'de çok büyük bir gürültüyle beraber sallanmaya başladık.
03:40Ben hiçbir şekilde anlamadım, ne olduğunu da anlamlandıramadım.
03:44Ama benim babam da bir emekli sağlık memuru, daha önce görev yaptığı yerde deprem tecrübesi olmuş.
03:50Bunun deprem olduğunu ve bir an önce hastaneye gitmemiz gerektiğini söyledi.
03:56Sallandık, aşağıya indik ve o anda bizim apartmanımızda hastane polisi olarak çalışan İsmail abimiz vardı.
04:04Onun telsizine şöyle bir anons geldi, Yalova yerle bir oldu, sesimi duyan görev başına dedi.
04:11Ve biz hemen yola çıkıp hastaneye geldik.
04:14Hani 3.02'de olmuştu deprem, ben 3.30 gibi hastane bahçesindeydim.
04:19O kadar insan oraya ne zaman geldi, ne oldu.
04:24Yani herkes, her yerde yaralılar, çığlık atanlar, sağlık çalışanları.
04:29Biz birbirimizi görüp, sarılıp, ağlayıp hemen bir yaralıya koşturuyorduk.
04:33Çok kötüydü, çok kötüydü.
04:37Uzun süre hastane bahçesinde, Sahra Hastanesi kurulana kadar hizmet verdik.
04:43Hastane yıkılmamıştı ama tabii korkuyorduk.
04:46Sürekli artçılar da olduğu için içeri girmek istemiyordu hiç kimse.
04:50O yüzden bahçe kullanılıyordu.
04:52Biz şanslı mıydık bilmiyorum ama yazın yaşadığımız için dış bahçeyi çok rahat kullanıyorduk.
04:58Yardımcı ekipler gelene kadar, bizden görevi teslim alana kadar,
05:02biz bir hafta hiç yemeden, içmeden, uyumadan çalıştık.
05:06Sonra yurtdışı ekipleri, Türk Silahlı Kuvvetleri,
05:10o zaman sanıyorum AKUT vardı, onlar geldiler ve bizden görevi devraldılar.
05:16Sonra çevre illerden sağlıkçı arkadaşlar geldiler.
05:192002'de depremin ilk anında, şu anda İyi Sağlık Müdürlüğü'nün bulunduğu yerdeydi hastane
05:26ve acilin üstündeki çatı çökmüştü ve bizim oradaki polis abimiz rahmetli olmuştu.
05:33İlk belki de vefat edenlerden biridir.
05:35Ben hastane bahçesine girdiğimde bütün acilin onun etrafında canı raş bir şekilde
05:40onu döndürmek için uğraştığını görmüştüm.
05:43Bir de ambulansın içerisinde bir öğrenci çocuk, genç bir çocuk,
05:48eşimi tanıdı ve eşimin boynuna atlayarak,
05:51hocam bütün ailemi kaybettim diyerek ağlamıştı.
05:54O ikisini hiç unutmuyorum.
05:56Evet, Gölcük'te benim dayımlar oturuyorlardı.
06:00Ben üç kuzenimi kaybettim.
06:02İkisinin cesedini bulduk, onları defnettik ama birisi kayıp, ölüsü dirisi bulamadık.
06:08Depremden kısa bir süre sonra Eylül ayı gibi buradaki çalışanların moral motivasyonu
06:14düzelsin diye bize birer haftalık izinler vermişlerdi.
06:18Ben de acil serviste beraber çalıştığım bir doktor arkadaşım, bir hemşire arkadaşım
06:23ve eşimle beraber benim memleketime gittik.
06:26Gittiğimizde orada hayatın çok normal devam ettiğini gördük.
06:30Biz sürekli ağlamak istiyorduk ama insanlar eğleniyorlardı, düğünler oluyordu, sahillerdeydiler
06:38ve biz üçüncü gün sonunda ailemden özür dileyerek Yalova'ya geldik.
06:43Birbirimizin gözlerine bakarak, birbirimizi anladığımız yerde daha mutluyduk.
06:47Evet çok acı vardı ama birbirimizi anlayarak, birbirimize sarılarak bu süreci daha iyi atlatmıştık.
06:53Depremden sonra çadırda biz altı ay kadar hastane bahçesinde kaldık.
06:58İlk çadırımızda on iki kişi kalıyorduk biz.
07:01Hatta bahçesinde de şey yazmıştık, on iki kardeşler çadırı.
07:04Nöbete giden geliyordu sabah, sonra diğeri gidiyordu.
07:08On iki sağlık çalışanı bir arada yaşadık uzunca bir süre.
07:12Sonra çadırlar gelmeye başlayınca ayrıldık.
07:16Hiç unutmuyorum, dokuz Kasım'da ben acil de nöbetçiydim.
07:20On Kasım sabahı nöbetten çıktım ve tabii ki çok yorgundum.
07:23Çadırda uykuya geçmiştim.
07:25Saat dokuzu beş geçe sirenler çalmaya başladığında on Kasım için ben yeni bir afet olduğunu zannederek çadırdan fırlamıştım.
07:34Ve çok büyük bir korkuyla titreme nöbetine girmiştim.
07:38Yanımızda Yunanlı bir ekip vardı.
07:40Onlar bana sarılarak sakinleştirmeye çalışmışlardı.
07:44Hatta bana bir oyuncak hediye ettiler.
07:47Oyuncak hala evimde duruyor.
07:49Hala bazen hatırladığımda ona sarılıp sakinleşiyorum.
07:53Biz hastane içerisinde de çok arkadaşımızı kaybettik.
07:56Deprem şehitlerimiz çok.
07:58Hepsine Allah gani gani rahmet eylesin.
08:00Acı çoktu.
08:02Birbirimizi gördükçe ağlamamak için arkamızı dönüyorduk.
08:05Çünkü çok fazla yardıma ihtiyacı olan insan vardı.
08:08Yardımlar hızlı gelmişti aslında.
08:12Ben öyle hatırlıyorum.
08:14Ekipler çok hızlı gelmişti.
08:17Asker bize çok yardımcı olmuştu.
08:19Tıbbi malzeme.
08:20Sonra Sahra Hastanesi kurulmuştu zaten.
08:22Zordu ama bir şekilde altından kalkmayı başardık bence.
08:52İzlediğiniz için teşekkür ederim.
08:54Bir sonraki videoda görüşmek üzere.
08:56Hoşça kalın.