ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΓΙΑ ΛΟΥΣΤΡΑΚΙΑ
Category
🗞
NewsTranscript
00:00 Πες μου αυτό το κασελάκι που το έχεις στο σπίτι.
00:04 Μου λέει και ο Μίνος γι' αυτό.
00:06 Τι φέρνει στο μυαλό σου; Γιατί το έχεις εκεί;
00:09 Γιατί το έχω εκεί; Γιατί η πρώτη εικόνα που αντίκρισα όταν ήρθα από τη Ρωσία,
00:15 εξαμελής η οικογένεια, γιατί μου λέει και ο πατέρας μου,
00:18 πάμε στον Παράδεισο, πάμε στην πατρίδα μας.
00:21 Και βγαίνοντας, κατεβαίνοντας από το καράβι Λάτρια, λεγότανε,
00:25 μου κάνε τρομερή εντύπωση που είδα πέντε, έξι παιδάκια μουντζουρωμένα,
00:32 με κάτι κασελάκια. Λέω, μπαμπά, τι είναι αυτό το πράγμα;
00:35 Λουστράκι.
00:36 Ναι. Έφυγε η γη από τα πόδια μου.
00:39 Πορτοκαλιές, μυλιές, κάτι τέτοια βλέπα εγώ, ξέρεις.
00:42 Παράδεισο.
00:43 Μου λέει είναι κάτι παιδάκια, όταν βρέχει και λερώνει τα παπούτσια,
00:47 τα βάφουν για να βγάζουν χρήματα.
00:49 Μετά από έξι μήνες ήμουνα ή ο έκτος, άμα ήταν πέντε, ή ο έβδομος,
00:54 αν ήταν έξι τα λουστράκια.
00:56 Και ήμουνα και εκεί αρχηγός όμως.
00:58 Για να βοηθήσεις την οικογένεια.
00:59 Βέβαια, να επιβιώσουμε.
01:00 Έκανες πολλές δουλειές, Λευτέρη, μέχρι να βρεις το δρόμο σου στο τραγούδι.
01:04 Είχα πολλές δουλειές στο ποδαριού και υπερήφανα, γιατί μου λέγει ο πατέρας μου,
01:09 "Μη κλέψεις. Οτιδήποτε δουλειάκι να κάνεις, αρκεί να είσαι τίμιος και να δουλεύεις τίμια".
01:16 Και παύω πουλίσα, και σουβλατζίστης ημουνά και δηλαδή ήταν βλυκός.
01:20 Και στυλούω τις παπούτσιών.
01:22 Ό,τι δουλειά θέλεις έχω κάνει.
01:24 Δεν είναι δουλειά, δεν είναι ντροπή. Είναι υγεία.
01:26 Πώς και πότε ανακαλύπτεις για πρώτη φορά ότι εδώ υπάρχει ένας θησαυρός;
01:31 Ότι υπάρχει μια φωνή που μπορεί να σου ανοίξει δρόμους;
01:35 Πολύ λίγο στο σχολείο στη Ρωσία, γιατί ο μπαμπάς μου, ο θείος μου, ένας ήταν δάσκαλος μουσικής
01:41 και άλλος ήταν τραγουδιστής. Ίσως από εκεί να πήρα λίγο.
01:45 Όταν ήρθαμε λοιπόν από εκεί στο σχολείο, ενώ ήμουν καλός μπαθητής,
01:51 σε τρία χρόνια έβγαλα το Δημοτικό, πήδηξα τάξεις.
01:54 Ήμουν στο καλλιτεχνικό πιο πολύ. Και ζωγράφισα και τραγουδούσα.
01:59 Και πάντα κάνουμε στις γιορτές, εγώ τραγουδούσα, εγώ έκανα το πρόγραμμα όλο.
02:03 Και ερχόντουσαν οι μανούλες και ακούγανε και είχα γράψει και ένα τραγούδι μαζί με τον Παναγιωτήδη,
02:07 ένα μπουζουξί φίλο μου, πόντιο, λέγεται ο Λουστράκος.
02:11 Να σας πω;
02:13 Ναι.
02:14 Λουστράκος στην Αθήνα σαν γυρνώ και το Θεό συχνά παρακαλώ
02:21 να ρίξει και για μένα μια βροχή, να λέρθουν τα παπούτσια, να βγάλω το ψωμί.
02:28 Λουστράκος στην Αθήνα σαν γυρνώ κι αν πτύχει κάποια μέρα να πονώ
02:38 με ένα πλατή, γλυκό καμόχεδο με την καρδιά, με την καρδιά μου τραγούδι.
02:51 Φοβέρο.
02:53 Πότε έρχεται η πρώτη επαγγελματική ενασχόληση με το τραγούδι και πώς;
03:00 Τραγουδάω στη γιορτή του σχολείου. Τελειώνουν το σχολείο, έρχεται ένας μπουζουξής,
03:04 Παναγιώτης Τσουμπρίς, λέγονταν, να δει την κόρη του στο σχολείο.
03:07 Εγώ βγαίνω τελευταίος και λέω ένα τραγούδι. Και λέω το Λουστράκο.
03:11 Και κλαίνουν όλες οι μανούλες από κάτω. Του κάνω εντύπωση.
03:15 Λέει σε παρακαλώ αύριο έλα στο σπίτι μου να κάνουμε πρόβα δύο-τρία τραγούδια.
03:21 Και εκεί ξεκινάει η διαδρομή.
03:24 Ξεκίνησα στη Λουζιτάνια με τα Λιούρι Μαυράκι, η αδελφή Κοντοβά από τη Λαμία
03:32 και ο Λευτέρης Πανταζής. Έλεγα δύο τραγούδια.
03:35 Ένα τραγούδι που έλεγε «καβάλα στο δελφίνι».
03:38 Και επειδή δεν ήξερα καλά ελληνικά, μου λέγανε η μουσική «καβάλα στο καλάμι».
03:42 Και έλεγα «καβάλα στο καλάμι» και γελάγανε.
03:45 Καλάτζής;
03:46 Ναι, και δεν ήξερα γιατί γελάνε. Αργότερα κατάλαβα ότι με κορυδεύουν.
03:50 Έλεγα δύο τραγούδια. Έτσι ξεκίνησα.
03:53 Και από ζωγάρι, παπούτσια που φόραγα.
03:56 Το ένα από πίσω είχε ξυλωθεί και δεν είχα λεφτά να το φτιάξω κιόλας.
04:00 Αλλά φόραγα το κουστουμάκι μου, ξέρεις, ένα που είχα.
04:03 Έτσι ξεκίνησα. Με 70 δραχμές με ροκάματο.