Attila İlhan'la Zaman İçinde Yolculuk 2004-02-21
- 6 yıl önce
21 Şubat 2004 TRT2
Yabancı dille eğitim ve Türkiye'nin kültürsüzleştirilmesi üzerine izleyicilerden gelen mektuplar ve Attila İlhan'ın yorumları.
(Programın son 12 dakikasını kaydedebilmiştim, daha öncesi bulunmuyor.)
Attila İlhan: ...bir hayli mektup geldi. Bunlardan bir tanesi: Bu misyoner okulları ile ilgili olarak internette ilginç bir belgeye rastladım. Site, Amerikan Devlet Bakanlığı'nın web sitesi, ve orada bir taraftan yurt dışındaki Amerikan okulları bize bağlı değildir diyorlar, ama diğer taraftan da bu okullara yılda 400 milyon dolarlık bütçe veriyoruz diyorlar. Yani bu ne perhiz...dedirtiyor insana. Özetle sizin misyoner okullarıyla ilgili görüşleriniz tamamen haklı çıkarılır niteliktedir.
Bir başkası, o da aynı istikamette ve aynı konu üzerinde yazıyor, biliyorsunuz bir bankanın alacağı uzmanlar için yabancı dil konusunu şart koştuğunu söylerken bu konu açılmıştı. O özel bankanın ilanındaki bir ecnebi kökenlilik detayları beni çok şaşırttı ve çevrem ile paylaştım bunu, bu topraklar üzerinde var olan bizler kimiz ki ya da kim zannediliyoruz ki, bu ülke vatandaşlarını isdihtam etmekle görevleri bulunan büyük bir holding bankası, kendi üniversitelerinden ya da özel paralı ve ecnebi dilde öğretim veren üniversitelerden mezun gençlere bu imkanı veriyor. Uzun süredir öğretime dayatılan bu dil bilmecesi ve anadilde öğretimi dışlayan küçümseyen bilinçsizlik nereye kadar yol alacak? Ve bu konu kültür siyaset vs dünyamızda nerelere kadar dallanıp budaklanacak? Açıkçası ürküyorum. Türkçe eğitim almış ve bilim dalını da Türkçe okumuş bir üniversite mezunu olarak, bu gün ve gelecekte ancak parası olanın okuyacağı, meslek iş ve mevki sahibi olacağı bir ülkede hangi konuda ümit beslenebilir bilmiyorum. Biz kimiz ve nereye gidiyoruz sorusunu sormalıyız. Bence sizin geçen gece televizyondaki röportajınızda alıntı yaptığınız Atatürk'ün söylediği sözler şu an için bile ne kadar uygun; "Başka devletler neden bizi düşünsünler, bizim iyiliğimizi neden istesinler" benzeri bir sözdü o. Bu da bir hanımın düşünceleriydi.
Yabancı dille eğitim ve Türkiye'nin kültürsüzleştirilmesi üzerine izleyicilerden gelen mektuplar ve Attila İlhan'ın yorumları.
(Programın son 12 dakikasını kaydedebilmiştim, daha öncesi bulunmuyor.)
Attila İlhan: ...bir hayli mektup geldi. Bunlardan bir tanesi: Bu misyoner okulları ile ilgili olarak internette ilginç bir belgeye rastladım. Site, Amerikan Devlet Bakanlığı'nın web sitesi, ve orada bir taraftan yurt dışındaki Amerikan okulları bize bağlı değildir diyorlar, ama diğer taraftan da bu okullara yılda 400 milyon dolarlık bütçe veriyoruz diyorlar. Yani bu ne perhiz...dedirtiyor insana. Özetle sizin misyoner okullarıyla ilgili görüşleriniz tamamen haklı çıkarılır niteliktedir.
Bir başkası, o da aynı istikamette ve aynı konu üzerinde yazıyor, biliyorsunuz bir bankanın alacağı uzmanlar için yabancı dil konusunu şart koştuğunu söylerken bu konu açılmıştı. O özel bankanın ilanındaki bir ecnebi kökenlilik detayları beni çok şaşırttı ve çevrem ile paylaştım bunu, bu topraklar üzerinde var olan bizler kimiz ki ya da kim zannediliyoruz ki, bu ülke vatandaşlarını isdihtam etmekle görevleri bulunan büyük bir holding bankası, kendi üniversitelerinden ya da özel paralı ve ecnebi dilde öğretim veren üniversitelerden mezun gençlere bu imkanı veriyor. Uzun süredir öğretime dayatılan bu dil bilmecesi ve anadilde öğretimi dışlayan küçümseyen bilinçsizlik nereye kadar yol alacak? Ve bu konu kültür siyaset vs dünyamızda nerelere kadar dallanıp budaklanacak? Açıkçası ürküyorum. Türkçe eğitim almış ve bilim dalını da Türkçe okumuş bir üniversite mezunu olarak, bu gün ve gelecekte ancak parası olanın okuyacağı, meslek iş ve mevki sahibi olacağı bir ülkede hangi konuda ümit beslenebilir bilmiyorum. Biz kimiz ve nereye gidiyoruz sorusunu sormalıyız. Bence sizin geçen gece televizyondaki röportajınızda alıntı yaptığınız Atatürk'ün söylediği sözler şu an için bile ne kadar uygun; "Başka devletler neden bizi düşünsünler, bizim iyiliğimizi neden istesinler" benzeri bir sözdü o. Bu da bir hanımın düşünceleriydi.