Söz | 39.Bölüm -Askerin Mektubu

Askerin Mektubu
Ben bir askerim yolumu gözlemek basit değil,
Her gün ölüme bir adım daha yaklaşırken sevemedim,
Her gün özlemek basit değil bunu bil istedim,
Vatan en sevdiğinden dahi vazgeçmeyi öğretir.

Ateş düştüğüm yeri yakarmış sahi öyle mi,
Üzerimden mermiler yağarken ömrüm aşk ne ki,
Ben sevmeyi beceremem ki sevemezdim kimseyi,
Çünkü vatana bir söz verdim ağlamasın gözlerin.

Bir gün bir dağın ortasında çatışırken vuruldum,
Sol yanıma saplanan kör bir kurşunu sorun mu,
Dayanabilecek misin duyduğun gün belki sonumdu,
Görebilecek misin beni bir bayrakla tabutlu.

Ben sevsem dahi sevme beni,
İnan ki dayanamam uzatır elimi gel derim,
Durup düşündükçe ben kemirir oldum beynimi,
Bu mektup askerinden özledim be sevdiğim.

Gel seni çok sevdim sen bir cennettin,
Bu yürek acılarına dayanacak mı söyle sevdiğim,
Ben sana sev derdim sen hep beni özlerdin,
Gülerek çıktık bu yola neden ağlayan hep bendim.
Zor bir zaman yalnız kalamam ayrılık acısını,

İçimde taşıyamam gel yanıma ne olursun aşkım,
Ben buralarda sensiz olamam,
Bir güneş olup doğ bana yeniden,
Yağmur damlası üşütüyor hadi gel,
Gülmüyor yüzüm İstanbul gibi ,
İçime atıyorum tüm dertleri ben