Jambroży w karczmie (smutny)

Chłopi – film z 1973 roku w reżyserii Jana Rybkowskiego powstały na podstawie powieści Chłopi Władysława Reymonta.

JAMBROŻY w krczmie

Tylko jeden Jambroż był dzisia zgoła niepodobny do siebie. Juści, co pił tyla co i drugie, a może i więcej, gdyż sam się przymawiał o gorzałkę, ale siedział kajś w kącie srodze zwarzony, oczy cięgiem przecierał i ciężko wzdychał.
Trącił go któryś i na ucieszne powiadki wyciągał.
— Nie ruchaj mę, bom żałosny! — odburknął — pomrę wnet, pomrę… Psi po mnie jeno zawyją i baba w garnek rozbity zadzwoni — mamrotał płaczliwie.

JAMBROŻY
W. S. Reymont Chłopi, bohater trzecioplanowy; kościelny w Lipcach, chłop może nawet stuletni, bo wszyscy pamiętali go jako starca, ale prosty jak świeca, choć poruszał się na drewnianej nodze i o kiju. Miał twarz suchą, pomarszczoną, szarą, pociętą szramami. Białe włosy opadały mu na czoło i kark. Oprócz obowiązków kościelnego, miał w Lipcach wiele innych zajęć: znał się na chorobach ludzi i zwierząt, umiał puszczać krew, wzywano go, gdy trzeba było zabić i oprawić wieprzka. Gdy nie był zajęty, przesiadywał w karczmie, czekając, by ktoś mu postawił alkohol. Lubił wtedy opowiadać o swoim udziale w powstaniu