سالگرد سقوط دیوار برلین؛ عبور کاروان خودروهای ترابانت
- 10 years ago
بیست و پنج سال بعد از سقوط دیوار برلین، عبور کردن کاروانی از خودروهای ترابانت از پل بورن هالمر حرکتی نمادین جالب توجهی است.
روز یک شنبه مصادف با بیست و پنجمین سالگرد سقوط دیوار برلین، کاروانی از خودروهای قدیمی ترابانت ساخت آلمان شرقی از برلین شرقی به برلین غربی حرکت کردند.
درست روی پل بورن هالمر بود که در شب ۹ نوامبر ۱۹۸۹ مردم نخستین ایست بازرسی مرزی را مجبور کردند موانع را بردارد و خودروهای کوچکی که نماد آلمان شرقی بود با عبور از مرز در کنار هزاران نفری که با پای پیاده وارد برلین غربی می شدند، از مرز عبور کردند.
در آن زمان این خودرو طرفداران زیادی داشت بخاطر اینکه بدنه اش از پلاستیک و مقوا ساخته شده بود و بخاطر همین آماتورها آنرا دوست داشتند. یکی از رانندگان این خودرو با اشاره به رهبران کمونیست آلمان شرقی می گوید: «مردان آهنی ماشین هایی از مقوا می راندند.»
آنجلا و ولفگانگ بورشارد با دو خیابان فاصله از هم زندگی می کردند. آنها از جمله کسانی بودند که در شب اول سقوط دیوار با پای پیاده از پل عبور کردند. آنها ویزای آلمان غربی را با اعتبار شش ماهه در پاسپورتشان داشتند.
آنجلا می گوید: «سرو صداهای زیادی بود، خیابان ما پر از خودرو بود و تا اینجا ترافیک ادامه داشت. همسرم گفت: واقعا حقیقت دارد، آنها در این مورد جدی اند، بریم و نگاهی بیاندازیم.»
ولفگانگ می افزاید: «اول باورمان نمی شد. ما چندین دهه اینجا زندگی می کردیم اما دنیا درست اینجا تمام شد. در آخر باورمان شد.»
خودروهای ترابانت دوست داشتنی و خنده دارند اما با اینکه هر دو سیلندر موتور آنها کاملا خراب نشده اما بوی متعفنی از اگزوز آنها به مشام برسد. حتی با وجود مشکلات محیط زیستی این خودرو، گویا برخی آماتورها راه حلی برای آن پیدا کرده اند.
روز یک شنبه مصادف با بیست و پنجمین سالگرد سقوط دیوار برلین، کاروانی از خودروهای قدیمی ترابانت ساخت آلمان شرقی از برلین شرقی به برلین غربی حرکت کردند.
درست روی پل بورن هالمر بود که در شب ۹ نوامبر ۱۹۸۹ مردم نخستین ایست بازرسی مرزی را مجبور کردند موانع را بردارد و خودروهای کوچکی که نماد آلمان شرقی بود با عبور از مرز در کنار هزاران نفری که با پای پیاده وارد برلین غربی می شدند، از مرز عبور کردند.
در آن زمان این خودرو طرفداران زیادی داشت بخاطر اینکه بدنه اش از پلاستیک و مقوا ساخته شده بود و بخاطر همین آماتورها آنرا دوست داشتند. یکی از رانندگان این خودرو با اشاره به رهبران کمونیست آلمان شرقی می گوید: «مردان آهنی ماشین هایی از مقوا می راندند.»
آنجلا و ولفگانگ بورشارد با دو خیابان فاصله از هم زندگی می کردند. آنها از جمله کسانی بودند که در شب اول سقوط دیوار با پای پیاده از پل عبور کردند. آنها ویزای آلمان غربی را با اعتبار شش ماهه در پاسپورتشان داشتند.
آنجلا می گوید: «سرو صداهای زیادی بود، خیابان ما پر از خودرو بود و تا اینجا ترافیک ادامه داشت. همسرم گفت: واقعا حقیقت دارد، آنها در این مورد جدی اند، بریم و نگاهی بیاندازیم.»
ولفگانگ می افزاید: «اول باورمان نمی شد. ما چندین دهه اینجا زندگی می کردیم اما دنیا درست اینجا تمام شد. در آخر باورمان شد.»
خودروهای ترابانت دوست داشتنی و خنده دارند اما با اینکه هر دو سیلندر موتور آنها کاملا خراب نشده اما بوی متعفنی از اگزوز آنها به مشام برسد. حتی با وجود مشکلات محیط زیستی این خودرو، گویا برخی آماتورها راه حلی برای آن پیدا کرده اند.