Μέτωπο κατά της γερμανικής λιτότητας με «μπροστάρη» τον Ολάντ
- 10 years ago
Ο Πύργος του Άιφελ με τα 301 μέτρα του δεσπόζει ως σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Το ορόσημο της Πόλης του Φωτός απέκτησε πρόσφατα γυάλινο δάπεδο στο πρώτο του επίπεδο, χαρίζοντας μαγευτική θέα από τα 57 μέτρα.
Ανάλογα δυσθεώρητο όμως είναι και το ύψος του γαλλικού ελλείμματος, που η κυβέρνηση αρνείται να μειώσει όσο γρήγορα της ζητούν οι Βρυξέλλες. Εξ ου και η ψυχρή υποδοχή του Μισέλ Σαπέν στη σύνοδο του Eurogroup.
Μιλώντας για τον γαλλικό προϋπολογισμό, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών τόνισε πως «καταθέτουμε έναν σοβαρό προϋπολογισμό. Απορρίπτουμε τη λιτότητα. Το έλλειμμα θα επιστρέψει κάτω από το 3% το 2017».
Το δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο αναθεωρήθηκε σε 4,4% το 2014, προβλέπεται ότι το 2015 θα μειωθεί στο 4,3%. Η μείωση του 0,5% στο διαρθρωτικό έλλειμμα πιστοποιεί, σύμφωνα με τις Συνθήκες, την προσπάθεια που καταβάλλει μια χώρα με υπερβολικό έλλειμμα.
Το δημόσιο χρέος 93,5% που καταγράφει η Γαλλία ξεπερνά τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, σε σύγκριση με το 78,4% της Γερμανίας.
Τα δημόσια έξοδα παραμένουν λίγο πολύ ως έχουν, παρά την εξοικονόμηση των 50 δισ. που η κυβέρνηση υπόσχεται έως το 2017. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, οι δαπάνες ξεπερνούν κατά 10% αυτές του γερμανικού προϋπολογισμού.
Τέλος, η φορολογική επιβάρυνση στη Γαλλία είναι εξοντωτική, καθώς καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην Ευρώπη, μετά τη Δανία και το Βέλγιο.
Η μη εφαρμογή από τη Γαλλία των ευρωπαϊκών συστάσεων καθιστά τη χώρα υπόλογη έναντι των εταίρων της, εκτός αν αποδείξει τη βιωσιμότητά του σχεδίου της, κάτι για το οποίο ο οικονομολόγος Μαρκ Τουατί αμφιβάλλει. Όπως δηλώνει ο κ. Τουατί, «δεν αναλαμβάνουν πραγματική δράση. Χρειάζεται θεραπεία σοκ. Και σίγουρα η θεραπεία σοκ δεν εφαρμόστηκε ούτε από τον Σαρκοζί, ούτε θα εφαρμοστεί από τον Ολάντ. Αυξάνοντας τα ελλείμματα, αυξάνουμε και το χρέος».
Στο ίδιο μήκος κύματος εξέπεμψε και ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν, ο οποίος κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τηρήσει αυστηρή στάση έναντι του Παρισιού.
Όμως αυτή είναι η μία πλευρά. Και η Γαλλία, τουλάχιστον όσον αφορά στη λιτότητα, βρίσκεται στην άλλη. Κόντρα, λοιπόν, στη «μερκελική» λιτότητα, ο Φρανσουά Ολάντ φαίνεται να βρίσκει συμπαράσταση από τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι.
«Πρέπει να προσαρμόσουμε τη δημοσιονομική μας πολιτική σε σχέση με το ζήτημα της ανάπτυξης, διότι, αν όλοι εφαρμόζουν τη λιτότητα, κάτι που δεν ισχύει για τη Γαλλία, τότε η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί ακόμη περισσότερο», υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος από τη Σύνοδο Κορυφής του Μιλάνου.
Είτε έχουν δίκιο οι μεν είτε οι δε, είναι σίγουρα η πρώτη φορά που τα πύρινα κηρύγματα του Βερολίνου υπέρ της λιτότητας αμφισβητούνται ευθέως. Ακόμη κι αν τελικά αποδειχθεί πως οι αντιρρήσεις του Φρανσουά Ολάντ επί της ουσίας αφορούν την εντός συνόρων εικόνα του Γάλλου προέδρου.
Ανάλογα δυσθεώρητο όμως είναι και το ύψος του γαλλικού ελλείμματος, που η κυβέρνηση αρνείται να μειώσει όσο γρήγορα της ζητούν οι Βρυξέλλες. Εξ ου και η ψυχρή υποδοχή του Μισέλ Σαπέν στη σύνοδο του Eurogroup.
Μιλώντας για τον γαλλικό προϋπολογισμό, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών τόνισε πως «καταθέτουμε έναν σοβαρό προϋπολογισμό. Απορρίπτουμε τη λιτότητα. Το έλλειμμα θα επιστρέψει κάτω από το 3% το 2017».
Το δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο αναθεωρήθηκε σε 4,4% το 2014, προβλέπεται ότι το 2015 θα μειωθεί στο 4,3%. Η μείωση του 0,5% στο διαρθρωτικό έλλειμμα πιστοποιεί, σύμφωνα με τις Συνθήκες, την προσπάθεια που καταβάλλει μια χώρα με υπερβολικό έλλειμμα.
Το δημόσιο χρέος 93,5% που καταγράφει η Γαλλία ξεπερνά τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, σε σύγκριση με το 78,4% της Γερμανίας.
Τα δημόσια έξοδα παραμένουν λίγο πολύ ως έχουν, παρά την εξοικονόμηση των 50 δισ. που η κυβέρνηση υπόσχεται έως το 2017. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, οι δαπάνες ξεπερνούν κατά 10% αυτές του γερμανικού προϋπολογισμού.
Τέλος, η φορολογική επιβάρυνση στη Γαλλία είναι εξοντωτική, καθώς καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην Ευρώπη, μετά τη Δανία και το Βέλγιο.
Η μη εφαρμογή από τη Γαλλία των ευρωπαϊκών συστάσεων καθιστά τη χώρα υπόλογη έναντι των εταίρων της, εκτός αν αποδείξει τη βιωσιμότητά του σχεδίου της, κάτι για το οποίο ο οικονομολόγος Μαρκ Τουατί αμφιβάλλει. Όπως δηλώνει ο κ. Τουατί, «δεν αναλαμβάνουν πραγματική δράση. Χρειάζεται θεραπεία σοκ. Και σίγουρα η θεραπεία σοκ δεν εφαρμόστηκε ούτε από τον Σαρκοζί, ούτε θα εφαρμοστεί από τον Ολάντ. Αυξάνοντας τα ελλείμματα, αυξάνουμε και το χρέος».
Στο ίδιο μήκος κύματος εξέπεμψε και ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν, ο οποίος κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τηρήσει αυστηρή στάση έναντι του Παρισιού.
Όμως αυτή είναι η μία πλευρά. Και η Γαλλία, τουλάχιστον όσον αφορά στη λιτότητα, βρίσκεται στην άλλη. Κόντρα, λοιπόν, στη «μερκελική» λιτότητα, ο Φρανσουά Ολάντ φαίνεται να βρίσκει συμπαράσταση από τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι.
«Πρέπει να προσαρμόσουμε τη δημοσιονομική μας πολιτική σε σχέση με το ζήτημα της ανάπτυξης, διότι, αν όλοι εφαρμόζουν τη λιτότητα, κάτι που δεν ισχύει για τη Γαλλία, τότε η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί ακόμη περισσότερο», υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος από τη Σύνοδο Κορυφής του Μιλάνου.
Είτε έχουν δίκιο οι μεν είτε οι δε, είναι σίγουρα η πρώτη φορά που τα πύρινα κηρύγματα του Βερολίνου υπέρ της λιτότητας αμφισβητούνται ευθέως. Ακόμη κι αν τελικά αποδειχθεί πως οι αντιρρήσεις του Φρανσουά Ολάντ επί της ουσίας αφορούν την εντός συνόρων εικόνα του Γάλλου προέδρου.