سرنوشت غم انگیز بسیاری از پناهجویان در مسیر مدیترانه به اروپا
- 10 years ago
مصر تبدیل به یک مبدا برای مهاجرت به اروپا شده و بسیاری از قاچاقچیان انسان سواحل اسکندریه را به عنوان نقطه آغازی برای عبور از مدیترانه انتخاب می کنند.
مهاجران که بیشتر پناهجو هستند از سوریه، عراق و دارفور می آیند و امیدشان رسیدن به اروپاست. بنا به اعلام کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان،
شمار مهاجرانی که به اروپا می رسند هر سال دوبرابر شده است. اما بر سر آنها که موفق نمی شوند چه می آید؟ با برخی از آنها در مرکز نگهداری پناهجویان در اسکندریه دیدار می کنیم.
آمرا خلیل، که از دارفور آمده به همراه چهار بچه اش توسط ماموران ساحلی مصر روی دریا بازداشت شد و دو هفته آنجا ماند. او می گوید: “در دارفور هیچکس به من کمک نکرد و حمایتی متوجه من نشد. به همین خاطر بچه هایم را برداشتم و به اینجا آمدم . مدارکم را به کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در مصر ارائه کردم. بارها نیز به دفتر انها مراجعه کردم اما کمکی نگرفتم. حتی نتوانستم خبری از شوهر مفقود شده ام در دارفور دریافت کنم.”
نغم رزق الله از بغداد می آید. شوهر بیمارش در آنجا مانده و او با دو بچه اش مهاجرت کرده است. او می گوید: “من این عذاب را به جان خریدم و تصمیم گرفتم پا به دریا بگذارم و زندگی خودم و بچه هایم را به خطر بیاندازم تا از فقر و جنگ در عراق نجات یابم و بتوانم شوهر و پسرم را درمان کنم. اما هیچیک از این امیدها واقعیت نیافته است.”
روز دهم سپتامبر، تراژدی دیگری در مدیترانه رخ داد. یک کشتی با ۵۰۰ سرنشین در نزدیکی مجمع الجزایر مالت غرق شد و دو یا سه نفر جان به در بردند. اما نجات یافتگان می گویند کشتی را قاچاقچیان غرق کردند زیرا مسافران حاضر نشدند سوار قایق های کوچکتر شوند.
ولاء البرقاوی و دو پسرش یک سال قبل پس از فرار ازدمشق با ویزای توریستی به مصر آمدند. شوهر او محمد البواب روز ششم سپتامبر سوار بر قایقی شده بود تا خود را به اروپا برساند و سپس خانواده اش را هم بیاورد.
ولاء البرقاوی: “من به قاچاقچی تلفن زدم و او گفت که شوهر من فوت کرده است. من به کلی درهم ریختم و هنوز در پی این هستم که بفهمم چه بر سر او آمده است. به خاطر آوردم که قایق او از ابتدا مورد مشاجره قاچاقچیان بود و شوهر من شاهد این مشاجره ها بود!”
مقامات مصری از وجود مافیای قاچاقچیان در منطقه آگاهند. آنها برای عبور دادن هر نفر ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ یورو می گیرند.
رشا المصری، پناهجوی مصری می گوید: “ما یک هفته روی دریا منتظر ماندیم. رنج بسیار کشیدیم و روزهای سیاهی را در وسط دریا گذراندیم. به مدت یک هفته قاچاقچیان هر روز به ما می گفتند فردا حرکت می کنیم. اما آنها مهاجران هرچه بیشتری را سوار قایق می کردند. در نهایت قایق درهم شکست و ما نمی توانستیم حرکت کنیم. تا اینکه یک کشتی جنگی رسید و ما را گرفت و به اینجا آورد.”
یورونیوز در اسکندریه در تماس با یکی از این مسافران قرار گرفت. زنی که خانواده او مالک تعداد زیادی قایق های ماهیگیری است، در مورد سیستم کار قاچاقچیان می گوید: “قاچاقچی ها به یک کشور دیگر می روند و قایقی را به عنوان ماهیگیری می خرند. سپس در راه خروج از منطقه دریایی آن کشور به سمت کشور مقصد، قایق را در نقطه ویژه ای در وسط دریا متوقف می سازند و مهاجران را سوار و سفر غیر قانونی را آغاز می کنند. به این صورت که در نقاط ساحلی که ماموری وجود ندارد، قاچاقچی ها با قایق های کوچک سر می رسند و مهاجران را سوار و به قایق بزرگ در وسط دریا می رسانند.”
محمد شیخ ابراهیم، گزارشگر یورو نیوز در اسکندریه: “آنها پس از آنکه امید به زندگی عادی را از دست می دهند، کشورشان را ترک می کنند و به سواحل وعده داده شده اروپا چشم می دوزند. اما باد اغلب به سمتی مغایر با مقصد قایق آنها می وزد و سرانجام یا غرق و ناپدید می شوند و یا با واقعیتی بسیار محدودتر از رویاهایشان روبرو می شوند.”
مهاجران که بیشتر پناهجو هستند از سوریه، عراق و دارفور می آیند و امیدشان رسیدن به اروپاست. بنا به اعلام کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان،
شمار مهاجرانی که به اروپا می رسند هر سال دوبرابر شده است. اما بر سر آنها که موفق نمی شوند چه می آید؟ با برخی از آنها در مرکز نگهداری پناهجویان در اسکندریه دیدار می کنیم.
آمرا خلیل، که از دارفور آمده به همراه چهار بچه اش توسط ماموران ساحلی مصر روی دریا بازداشت شد و دو هفته آنجا ماند. او می گوید: “در دارفور هیچکس به من کمک نکرد و حمایتی متوجه من نشد. به همین خاطر بچه هایم را برداشتم و به اینجا آمدم . مدارکم را به کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در مصر ارائه کردم. بارها نیز به دفتر انها مراجعه کردم اما کمکی نگرفتم. حتی نتوانستم خبری از شوهر مفقود شده ام در دارفور دریافت کنم.”
نغم رزق الله از بغداد می آید. شوهر بیمارش در آنجا مانده و او با دو بچه اش مهاجرت کرده است. او می گوید: “من این عذاب را به جان خریدم و تصمیم گرفتم پا به دریا بگذارم و زندگی خودم و بچه هایم را به خطر بیاندازم تا از فقر و جنگ در عراق نجات یابم و بتوانم شوهر و پسرم را درمان کنم. اما هیچیک از این امیدها واقعیت نیافته است.”
روز دهم سپتامبر، تراژدی دیگری در مدیترانه رخ داد. یک کشتی با ۵۰۰ سرنشین در نزدیکی مجمع الجزایر مالت غرق شد و دو یا سه نفر جان به در بردند. اما نجات یافتگان می گویند کشتی را قاچاقچیان غرق کردند زیرا مسافران حاضر نشدند سوار قایق های کوچکتر شوند.
ولاء البرقاوی و دو پسرش یک سال قبل پس از فرار ازدمشق با ویزای توریستی به مصر آمدند. شوهر او محمد البواب روز ششم سپتامبر سوار بر قایقی شده بود تا خود را به اروپا برساند و سپس خانواده اش را هم بیاورد.
ولاء البرقاوی: “من به قاچاقچی تلفن زدم و او گفت که شوهر من فوت کرده است. من به کلی درهم ریختم و هنوز در پی این هستم که بفهمم چه بر سر او آمده است. به خاطر آوردم که قایق او از ابتدا مورد مشاجره قاچاقچیان بود و شوهر من شاهد این مشاجره ها بود!”
مقامات مصری از وجود مافیای قاچاقچیان در منطقه آگاهند. آنها برای عبور دادن هر نفر ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ یورو می گیرند.
رشا المصری، پناهجوی مصری می گوید: “ما یک هفته روی دریا منتظر ماندیم. رنج بسیار کشیدیم و روزهای سیاهی را در وسط دریا گذراندیم. به مدت یک هفته قاچاقچیان هر روز به ما می گفتند فردا حرکت می کنیم. اما آنها مهاجران هرچه بیشتری را سوار قایق می کردند. در نهایت قایق درهم شکست و ما نمی توانستیم حرکت کنیم. تا اینکه یک کشتی جنگی رسید و ما را گرفت و به اینجا آورد.”
یورونیوز در اسکندریه در تماس با یکی از این مسافران قرار گرفت. زنی که خانواده او مالک تعداد زیادی قایق های ماهیگیری است، در مورد سیستم کار قاچاقچیان می گوید: “قاچاقچی ها به یک کشور دیگر می روند و قایقی را به عنوان ماهیگیری می خرند. سپس در راه خروج از منطقه دریایی آن کشور به سمت کشور مقصد، قایق را در نقطه ویژه ای در وسط دریا متوقف می سازند و مهاجران را سوار و سفر غیر قانونی را آغاز می کنند. به این صورت که در نقاط ساحلی که ماموری وجود ندارد، قاچاقچی ها با قایق های کوچک سر می رسند و مهاجران را سوار و به قایق بزرگ در وسط دریا می رسانند.”
محمد شیخ ابراهیم، گزارشگر یورو نیوز در اسکندریه: “آنها پس از آنکه امید به زندگی عادی را از دست می دهند، کشورشان را ترک می کنند و به سواحل وعده داده شده اروپا چشم می دوزند. اما باد اغلب به سمتی مغایر با مقصد قایق آنها می وزد و سرانجام یا غرق و ناپدید می شوند و یا با واقعیتی بسیار محدودتر از رویاهایشان روبرو می شوند.”