Αποχρωματισμοί...Απόστολος Ρίζος...( ALDEBARAN ) ...

Ποίηση: Βύρων Λεοντάρης
Μουσική: Δημήτρης Κογιάννης -Αδριανός Παπαμάρκου
Ερμηνεύει ο Απόστολος Ρίζος από το βιβλίο-cd ALDEBARAN Εκδόσεις :Μικρός Ήρως (2014)

.......................................................................

Αλντεμπαράν (Aldebaran, εξελληνισμένα Αλδεβαράν) ονόμαζαν οι Άραβες τον αστέρα του αστερισμού του Ταύρου, ενώ η αρχαία ονομασία αυτού από τους Έλληνες ήταν "νότιος οφθαλμός του Ταύρου".

Το αραβικό όνομα Αλντεμπαράν που είναι και σήμερα σε χρήση σημαίνει "αυτός που ακολουθεί". Προφανώς οι Άραβες τον ονόμασαν έτσι επειδή ακολουθεί τις Πλειάδες (κοινώς Πούλια) που αποτελεί ομάδα αστέρων του ίδιου αστερισμού του Ταύρου.
.................................................................

Το δείλι σέρνεται κι αλλάζει πάλι δέρμα.
Με τις ψυχές μας, απαρνιέται όλα ξανά
τα χρώματά του - κι απομένουμε στεγνά
τοπία χωρίς αρχή και χωρίς τέρμα.

Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι
χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί
για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί
κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι.

Στα λόγια σπάταλοι, φιλάργυροι όμως στο αίμα
κάναμε χάος το τοσοδά μας το μυαλό
- ο φόβος είναι θερμοκήπιο καλό,
ανθίζει σ’ όλες του τις ποικιλίες το ψέμα.

Ακούς και δε γνωρίζεις τ’ όνομά σου,
κρυώνει η μοίρα που παλιά σου `χε δοθεί
- σε ποιες λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί;
Μέγα κακό είναι ν’ αρνηθείς τ’ ανάστημά σου.

Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους
του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή.
Μπορεί να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,
υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;

Θα `ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως
μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή
- άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,
άνθρωποι που "..διαλύθηκαν ησύχως...''

(από την “Ομίχλη του μεσημεριού', 1959)