Norm Erman - Manyofobi

  • 10 yıl önce
Manyofobi

Ardımdan çok cümle kuruldu
Teşhisi ben değil onlar koydu
Sıfatımı kaybettim ben bu gece
Azraile bak yüklemim oldu
Aileme sordum onlar sustu
Dostuma döndüm arkama pustu
Şeytana baktım yüzümede kustu
Ruhum hadi söyle kim suçlu
Kendimi kaç kere kaybettim
Vede bulmak için çaba sarfettim
Bedenimi kaç kere katlettim
Ben bu yolda kendimi mahvettim
Olmadı ruhum bu sefer beni sen terkketin
O kadar yalvardım sana beni dinlemedin
Vede bak bi sefer bile s*klemedin
Gelecek dediler
Ruhun sana geri dönecek vede bekledim olmadı
Terketti herkes gibi lanetledi bedenimi beni hiç sormadı
Elimde bir kaç anti depresan ve yıldız tozları var bu gece..
Dumanımı bastım kafa tasıma geçmişimide koydum yan cebime !
Hergece aynı rüyalar kan ter içinde kalan bu beden benim olamaz
Uyumaktan korkar oldum artık kabus beni arasada bulamaz ...
Kırdığım her kalbi odamın her bir köşesine gömdüm
Sırtımı döndüm anneme bile acımadim asla
Yeri geldi tanrıma bile sövdüm
Yaşamanın anlamını sorguladım yanıtını bulamadım asla sorularımın
Gelecek kaygısını yok ettim her bi nöbette çok kan akıttım
Kalbimi aldım beynimin en sarp köşesine terkettim
Gözleri kapadım zifiri karanlığı farkettim böylece yalnızlığı keşfettim..
Sigaramı bastım bedenimin her bir uzvuna işkenceyi tattım
Gelecek bizim olacak dedin ama sevgili sende beni s.tirip attin
Deli gibi koşturdum her darbeyi ölümüne kabul ettim ben bedenime
Nefesimi kesmeye yetmedi bunlar tanırım bu isyanlar kendime
Yollar bana sadece hasreti simgeledi
Arkamdaki gölgem bile kendini benden gizledi
Bazen önüme çıkmak bile istemedi
Her yeni gün yeni paranoya hali yeni paradokslara neden oldu
Şizofrene bağladı zihnim her gece yeni bir kuşkum doğdu
İyilik yap vede cennete git manteliteme uymadı tabularınız
Ruhuma ambargo uyguladınız ama beynimi susturamadınız
Kötülük yaptı hani Erman 'ı bir kere bile durduramadınız
Yolların hepsi çamurlu çok battım ama beni kurtaramadınız
Yaşamak benim için anlamsız
Bide cenneti görelim dedim oda olanaksız
Ruhum bunu kabul etmedi yeni zindanlara vurdu bedenimi kansız
Ölmeyi denedim vede beceremedim
Sonu gelmedi hergece yeniden denedim
Tırnaklarımıda çektim vede
Tüm bedenimi kestim ben bu gece
Topraklara sığmaz bu beden vede hiç bi kefen kabul etmez beni bilirim
Gömsen bile beni yine dolunayda hortlar vede yeniden dirilirim
Öldüm vede geri döndüm yıldızların arasına girdim birden söndüm
Geçmişimede çok sövdüm bu gece cesedimi tam dört parcaya böldüm
Ruh ve beden kollektif kalamadı bir beden de tek nedenle bir bütün olamadı
Bulamadı doğruyu kendine soramadı yalnızca kalemim bunamadı
Gözyaşlarımı silemedi, nefesimi kesemedi, laneti göremedi,
Gafleti bilemedi, yaşamayı dilemedi, kendine gelemedi vede beni sevemedi ruhum.