Şu anda inananlarla inanmayanların kültürel bir çatışması var.

ADNAN OKTAR: İki tane fikir var. İnananlarla, inanmayanların ilmi mücadelesi var. Yani Allah taraftarlarıyla, Allah’a inanmayanların ilmi zeminde kültürel çatışması diyelim var. Konu çok açık karmaşık bir şey yok. “Arkadaşlar biz Marksist’iz, solcuyuz” diyorlar, “ateistiz, dine inanmıyoruz. Türkiye ve Türklük, bu lafları da duymak istemiyoruz” diyorlar, özetle. Güneydoğu’da biz bir Kürt devleti kurmak istiyoruz” diyorlar. Demagojiye gerek yok, net olan bu. Yöntem, stil olarak, onların yapması gereken; alabiliyorlarsa alırlar. Başka bir tavır olmaz, başka bir şey olmaz. Onu uzatmaya falan gerek yok. “Yaparız ederiz” bilmem ne. Niye uzatıyorsun? Elini tutan da yok, istiyorsan buyur gel. Ona göre sana devlet cevabını verir. Millet de cevabını verir. Biz, Güneydoğu’daki kardeşlerimizi seviyoruz. Kürt, Türk, Çerkez, Laz ayrımı da yapmıyoruz. Türkiye’de seksen ayrı kavim vardır Türkler dahil. Biz, bu kavimlerin tamamına Türk diyoruz. Ve bu kavimlerin toplu olduğu memlekete de Türkiye diyoruz. Konu bitmiştir. Anlaşıldı mı? Aklın yatmıyorsa, buyur kardeşim, istediğini deneyebilirsin. Adam diyor ki: “Dinini imanını senden alacağım. Vatanını milletini senden alacağım. Mukaddesatını senden alacağım. Senin onurunu kıracağım, gücünü kıracağım, şerefini kıracağım, darmadağın edeceğim, ne diyorsun?” diyor. O zaman biz de “gel de dene” deriz ne diyeceğiz? “Ama çok insan şehit olur” diyor. “Anneler gözyaşı döker” diyor. Yok. Çanakkale’de biz gözyaşı dökmedik. Mohaç’ta, diğer bütün savaşlarda gözyaşı dökmedik, bilakis mehterle coştuk. Biz çünkü imanla, Kuran’la bakıyoruz olaya. Bazı insanlar gözyaşı dökebilir, saygı duyarız. Bu sevdadan bu üsluptan vazgeçsinler. Olacak iş değil.